Βικιπαίδεια

Σαιντ

γαλλική κοινότητα στο νομό της Σαράντ-Μαριτίμ

Συντεταγμένες: 45°44′43″N 0°38′4″W / 45.74528°N 0.63444°W / 45.74528; -0.63444

Η Σαιντ (γαλλικά: Saintes‎‎) είναι κοινότητα και ιστορική πόλη στη νοτιοδυτική Γαλλία, στον νομό Σαράντ-Μαριτίμ του οποίου είναι υπονομαρχία, στην περιοχή Νέα-Ακουιτανία. Οι κάτοικοί του ονομάζονται Σαινταί (ζ).[9] Η Σαιντ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη, μετά την πρωτεύουσα Λα Ροσέλ, στη Σαράντ-Μαριτίμ, με 25.355 κατοίκους το 2016.

Σαιντ

Έμβλημα
Διοίκηση
ΧώραΓαλλία[1]
Διοικητική υπαγωγήΣαράντ-Μαριτίμ και διαμέρισμα της Σαιντ
 • Δήμαρχος της ΣαιντΖαν Ρουζέ
Ταχυδρομικός κώδικας17100[2]
Κωδικός Κοινότητας17415[3]
Πληθυσμός25.518 (1  Ιανουαρίου 2021)[4]
Έκταση45,55 km²[5]
Υψόμετρο9 μέτρα[6], 2 μέτρα[7] και 81 μέτρα[7]
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Σαιντ
45°44′43″N 0°38′4″W
Ιστότοποςhttp://www.ville-saintes.fr[8]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Σαιντ έγινε η πρώτη ρωμαϊκή πρωτεύουσα της Ακουιτανικής Γαλατίας και αργότερα, η πρωτεύουσα της επαρχίας Σαιντόνζ, κατά τη διάρκεια του Παλαιού Καθεστώτος. Κατά τη Γαλλική Επανάσταση και με την εδαφική αναδιοργάνωση του 1790, έγινε η πρωτεύουσα του νομού (που αρχικά ονομάστηκε Κάτω-Σαράντ) και παρέμεινε έως το 1810, οπότε πρωτεύουσα έγινε η Λα Ροσέλ.[10] Παρόλο που ήταν μια από τις 4 υπονομαρχίες,[11] παρέμεινε το δικαστικό κέντρο του νομού. Στα τέλη του 19ου αιώνα, η Σαιντ επιλέχθηκε ως έδρα της εταιρείας των κρατικών σιδηροδρόμων, γεγονός που επέτρεψε μια εποχή οικονομικής και δημογραφικής ανάπτυξης.

Γεωγραφική θέση

Επεξεργασία
 
Θέση της Σαιντ στον νομό Σαράντ-Μαριτίμ

Η Σαιντ είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Σαράντ, στο κεντρο-ανατολικό τμήμα του νομού Σαράντ-Μαριτίμ, στη διοικητική περιοχή της Νέας Ακουιτανίας.

Βρίσκεται 60 χιλιόμετρα (71 οδικώς) νοτιοανατολικά της Λα Ροσέλ,[12] 413 χιλιόμετρα (473 οδικώς) νοτιοδυτικά του Παρισιού [13] και περίπου 100 χλμ.(118 οδικώς) βόρεια του Μπορντώ,[14] την πρωτεύουσα της Νέας Ακουιτανίας, με το οποίο συνδέεται με τον A10 αυτοκινητόδρομο.

Η Σαιντ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στη Σαράντ-Μαριτίμ, με 25.355 κατοίκους το 2016. Είναι το κέντρο της δεύτερης πιο πυκνοκατοικημένης μητροπολιτικής περιοχής του νομού, με 61.733 κατοίκους.

Η έκταση είναι 45,55 χιλιόμετρα και το μεγαλύτερο ύψος της πόλης 81 μέτρα.

Βρίσκεται στο κέντρο μιας εύφορης, παραγωγικής κοιλάδας με μικρό τμήμα της περιοχής να παραμένει δάσος.

Τοπωνυμία

Επεξεργασία

Η πόλη Σαιντ κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν Μεντιολάνουμ Σαντόνουμ, όνομα που αναφερόταν στην κεντρική θέση του οικισμού στην επικράτεια που κατείχαν οι Σάντονες, γαλατική φυλή που κατοικούσε στην περιοχή πριν τη ρωμαϊκή κατάκτηση. Ο όρος Mediolanum, που βρίσκεται στο όνομα πολλών αρχαίων πόλεων (Mediolanum - Μιλάνο, Mediolanum Aulercorum - Εβρέ), εξαφανίστηκε τελικά και από τον 4ο αιώνα η πόλη αναφέρεται ως Santonica Urbs ή Urbs Santonorum.

Τον 8ο αιώνα, οι χάρτες την αναφέρουν ως Sanctonas που έγινε Sanctone τον 10ο αιώνα και Xainctes στο τέλος του Μεσαίωνα.[15]

Ιστορία

Επεξεργασία

Προϊστορία

Επεξεργασία
 
Το αμφιθέατρο της Σαιντ

Ίχνη τάφρων και κεραμικά ευρήματα που χρονολογούνται από το τέλος της Νεολιθικής εποχής (-2900 έως -2500 π.Χ.) βρέθηκαν στην περιοχή[16] και μαρτυρούν την πρώιμη κατοίκηση της σημερινής κοινότητας. Το 2005, οι αρχαιολογικές ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν σε συνοικία της πόλης αποκάλυψαν την παρουσία ενός νεολιθικού οικισμού και των καταλυμάτων του πολιτισμού Λα Τεν.[17]

Αρχαιότητα

Επεξεργασία

Πριν τη ρωμαϊκή κατάκτηση, στην περιοχή κατοικούσε από τουλάχιστον τον 3ο αιώνα π.Χ. η γαλατική φυλή των Σεντόνων. Είναι πιθανό ότι είχαν ένα ή περισσότερα οχυρά (oppida) αλλά η εμφάνιση μιας πραγματικής πόλης βεβαιώνεται μόνο μετά την κατάκτηση της επικράτειας από τα ρωμαϊκά στρατεύματα, στα μέσα του 1ου αιώνα π.Χ. Η πόλη αναπτύχθηκε και στα χρόνια του Αυγούστου (27 π.Χ.-14 μ.Χ.) ήταν η πρώτη πρωτεύουσα της ρωμαϊκής επαρχίας Ακουιτανική Γαλατία με το όνομα Mediolanum Santonum. Ένα πρώτο υδραγωγείο κατασκευάστηκε στην πόλη το 20 μ.Χ.

Η πόλη διακοσμήθηκε με επιβλητικά ρωμαϊκά μνημεία κατά τη βασιλεία της Ιουλιο-Κλαυδιανής δυναστείας (αμφιθέατρο, Αψίδα του Γερμανικού), των Φλαβίων και των Αντωνίνων (Θέρμες του Σαιν-Σαλουάν). Μέχρι τα μέσα του 2ου αιώνα, πιθανότατα είχε πληθυσμό 10.000 έως 20.000 κατοίκους και κάλυπτε έκταση περίπου 100 εκταρίων. Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, οι εισβολές και οι περίοδοι αναρχίας οδήγησαν στον περιορισμό της πόλης σε ένα κάστρο που περιβάλλονταν από τείχη που χτίστηκαν χρησιμοποιώντας υλικά από την αποσυναρμολόγηση πολλών ρωμαϊκών κτιρίων. Σ' αυτή την περίοδο εισήχθη ο Χριστιανισμός από τον Ευτρόπιο, που η παράδοση θεωρεί ως τον πρώτο επίσκοπο και μάρτυρα.

Οι βαθιές αλλαγές στην αστική τοπογραφία δεν εμπόδισαν την πόλη να παραμείνει ένα σχετικά σημαντικό πνευματικό κέντρο, με παρουσίες όπως του ποιητή και δάσκαλου Αυσόνιου

Μεσαίωνας

Επεξεργασία

Ο Πρώιμος Μεσαίωνας χαρακτηρίζεται από μια σειρά εισβολών Βησιγότθων, Βίκινγκς και Σαρακηνών και από πολιτική αστάθεια που οδήγησε την πόλη να ενσωματωθεί δύο φορές στο βασίλειο της Ακουιτανίας, πρώτα υπό την ηγεσία των Μεροβιγγείων βασιλιάδων και έπειτα υπό την Αυτοκρατορία των Καρολιδών. Αυτή η περίοδος αστάθειας κορυφώθηκε τον 9ο και 10ο αιώνα με την κενή θέση της επισκοπικής έδρας (864-989) και τον θάνατο χωρίς τον διάδοχο του τελευταίου κόμητος της Σαιντ, το 866.

 
Η Σαιντ στη ρωμαϊκή οδό Τουρονένσις. Η πόλη ήταν σημείο στάσης από τον 11ο αιώνα.

Τον 11ο αιώνα, η πόλη ήταν πλέον ενσωματωμένη στο δουκάτο της Ακουιτανίας. Ανεγέρθηκαν νέα τείχη και κάστρο. Επίσης, ανεγέρθηκε βασιλική αφιερωμένη στον Άγιο Ευτρόπιο, η οποία σύντομα έγινε στάση στον δρόμο των προσκυνητών καθ' οδόν προς το Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα. Παράλληλα ιδρύθηκε ένα γυναικείο μοναστήρι Βενεδικτίνων στη δεξιά όχθη του ποταμού Σαράντ: το αββαείο των Κυριών.

Ο γάμος της δούκισσας Αλιενόρ της Ακουιτανίας με τον κόμη του Ανζού Ερρίκο Β' Πλανταγενέτη, μελλοντικό βασιλιά της Αγγλίας, οδήγησε στην ενσωμάτωση της επαρχίας στην αγγλική κυριαρχία. Το 1242, μια εξέγερση του κόμη της Μαρς Ούγου Ι΄ του Λουζινιάν εναντίον του βασιλιά Λουδοβίκου Θ' οδήγησε στη σύγκρουση Γάλλων και Άγγλων που είχαν αποβιβάσει εκστρατευτική δύναμη υπό την ηγεσία του δούκα της Ακουιτανίας και βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκο Γ'. Η σύγκρουση ανάμεσα στους δύο στρατούς, γνωστή ως μάχη του Ταϊμπούρ, έγινε κάτω από τα τείχη της Σαιντ. Νικημένος, ο δούκας της Ακουιτανίας επικύρωσε την απώλεια τμήματος της Σαιντόνζ και η πόλη έγινε μια συνοριακή πόλη μεταξύ Γαλλίας και αγγλοκρατούμενης Ακουιτανίας.

Το 1360, με τη συνθήκη του Μπρετινί, όλη η βόρεια Σαιντόνζ, επέστρεψε στα χέρια των Άγγλων. Από 11 έως 14 Οκτωβρίου 1361, οι Άγγλοι πήραν στην κατοχή τους την πόλη. Οι «πρόκριτοι» παρέδωσαν τα κλειδιά της πόλης, καθώς και αυτά της γέφυρας και τοποθετήθηκε Άγγλος κυβερνήτης, ο οποίος δέχθηκε τους όρκους πίστης στον βασιλιά της Αγγλίας από τις ηγετικές προσωπικότητες της πόλης.[18]

 
Μεσαιωνικό δρομάκι στο ιστορικό κέντρο της Σαιντ
 
Το Ταχυδρομείο της Σαιντ

Η πόλη προσαρτήθηκε οριστικά στη Γαλλία το 1404.

Νεότερη εποχή

Επεξεργασία

Τον 16ο αιώνα, οι συγκρούσεις μεταξύ καθολικών και προτεσταντικών φατριών οδήγησαν στη μερική καταστροφή πολλών μνημείων της πόλης. Όταν η ειρήνη επέστρεψε κυριάρχησε μια πολιτική Αντιμεταρρύθμισης που χαρακτηρίστηκε από τη δημιουργία πολλών θρησκευτικών ταγμάτων, ενώ η σχετική ανοχή έναντι των Ουγενότων ελαττώθηκε με την πάροδο του χρόνου, προκαλώντας τη μετανάστευση μεγάλου αριθμού αυτών.

Κατά τον 18ο αιώνα η πόλη απέκτησε ένα σύγχρονο πολεοδομικό σχέδιο. Ακολουθήθηκε μια πολιτική μεγάλων έργων, με αποτέλεσμα κυρίως τη διάνοιξη μεγάλων ευθύγραμμων αρτηριών που προορίζονταν για την «εξυγίανση» της πόλης. Ανεγέρθηκαν αρχοντικά και ιδρύθηκε μια (εφήμερη) σχολή χειρουργικής.

Το 1790 η Σαιντ έγινε η πρωτεύουσα του νέου νομού της Κάτω-Σαράντ, όπως είχε ονομαστεί αρχικά η Σαράντ-Μαριτίμ, όχι χωρίς ενστάσεις καθώς οι κοινότητες Λα Ροσέλ και Σαιν-Ζαν ντ'Ανζελί διεκδικούσαν, επίσης, την κεντρική διοίκηση του νομού.

Το 1802, σε μια αναδιοργάνωση των εκκλησιαστικών εκλογικών περιφερειών η πόλη έχασε το επισκοπικό καθεστώς της. Η πρώην επισκοπή της Σαιντ προσαρτήθηκε σε αυτή της Λα Ροσέλ. Οκτώ χρόνια αργότερα, η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στη Λα Ροσέλ, σημειώνοντας την αρχή μιας περιόδου οικονομικής ύφεσης που έληξε μόνο κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Αυτοκρατορίας.

Η άφιξη της σιδηροδρομικής γραμμής το 1867 και η δημιουργία εργαστηρίων επισκευών οδήγησαν στην ανάπτυξη μιας σχετικά μεγάλης σιδηροδρομικής περιοχής.

Σύγχρονη εποχή

Επεξεργασία

Κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών της 24ης Ιουνίου 1944, κατά την οποία σκοτώθηκαν σχεδόν 300 άνθρωποι, η πόλη υπέστη μεγάλες ζημιές, κυρίως στην περιοχή του σιδηροδρομικού σταθμού. Η ανοικοδόμηση της πόλης διήρκεσε έως τον Δεκέμβριο του 1956.

Η αξιοποίηση της πολιτιστικής και αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της κοινότητας οδήγησε στην απόκτηση ετικέτας ως «Πόλη τέχνης» το 1967 και στη συνέχεια ως «Πόλη τέχνης και ιστορίας» το 1986.

Γλώσσα

Επεξεργασία

Οι γλώσσες που ομιλούνταν ιστορικά στην πόλη και την περιοχή ήταν τα Οξιτανικά και τα Σαιντονγκαί, που έχουν αφήσει το σημάδι τους σε πολλά από τα τοπωνύμια της κοινότητας.

Οικονομία

Επεξεργασία
 
Ένα από τα πλοία που κάνουν κρουαζιέρες στον ποταμό Σαράντ

Η Σαιντ είναι ο οικονομικός πυρήνας του κέντρου του νομού [19] και ένας σημαντικός οδικός κόμβος. Λίγες σημαντικές βιομηχανικές επιχειρήσεις λειτουργούν, κυρίως στην ηλεκτρονική, σιδηροδρομική επισκευή και κατασκευή ανελκυστήρων. Περιλαμβάνει επίσης επιχειρήσεις που συνδέονται στενά με τη γεωργία στην περιοχή καθώς και διάφορες μικρές και μεσαίες εμπορικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις.

Ο τομέας του εμπορίου και των υπηρεσιών της πόλης είναι μεγάλος με την έδρα του συνεταιρισμού Coop Atlantique, διοικητικές λειτουργίες του κράτους, δικαστήρια, νομικές υπηρεσίες, τράπεζες, σχολεία και νοσοκομείο. Πέρα από αυτό, οι τομείς της συντήρησης ακινήτων, του λιανικού εμπορίου και του τουρισμού παρέχουν μεγάλο αριθμό θέσεων εργασίας.

Σημαντικός οικονομικός τομέας είναι επίσης ο τουρισμός.

Αξιοθέατα-Μνημεία

Επεξεργασία
 
Η αψίδα του Γερμανικού
 
Το αββαείο των Κυριών

Λόγω της αξιοσημείωτης γαλατο-ρωμαϊκής, μεσαιωνικής και κλασικής κληρονομιάς, η Σαιντ είναι τουριστικός προορισμός και μία από τις γαλλικές «Πόλεις και περιοχές τέχνης και ιστορίας» από το 1990.[20] Έχει πολλά μουσεία, θέατρο, κινηματογράφους και διοργανώνει πολυάριθμα φεστιβάλ.[21] Ένα ευρωπαϊκό κέντρο μουσικής έρευνας και πρακτικής στεγάζεται στο αββαείο των Κυριών.

Μερικά από τα αρχιτεκτονικά μνημεία της Σαιντ είναι:

  • Η Αψίδα του Γερμανικού, μία θριαμβική αψίδα, χτίστηκε στην είσοδο της γέφυρας, όπου ο κύριος ρωμαϊκός δρόμος διέσχιζε τον ποταμό Σαράντ. Η γέφυρα κατεδαφίστηκε το 1843, αλλά η αψίδα σώθηκε από τον Προσπέρ Μεριμέ και ξαναχτίστηκε στη σημερινή της θέση στην όχθη του ποταμού.
  • Ερείπια του ρωμαϊκού αμφιθεάτρου στην κεντρική αριστερή όχθη του ποταμού Σαράντ, κοντά στην κορυφή του λόφου πάνω στο οποίο χτίστηκε η πόλη. Οι κερκίδες είναι κτισμένες πάνω στον λόφο και σε ένα ανάχωμα.
  • Μερικά από τα υπολείμματα των θερμών του Saint-Saloine (1ος αιώνας) είναι επίσης ορατά, ιδιαίτερα ένα υδραγωγείο.
  • Τμήματα του προμαχώνα του 3ου αιώνα (στα τείχη της πόλης) φαίνονται στην πλατεία Ρεκολέτ. Τα τείχη χτίστηκαν με πέτρες που προέρχονταν από ρωμαϊκά κτίρια.
  • Το αββαείο των Κυριών,1047, παλιό γυναικείο μοναστήρι Βενεδικτίνων. Η μαντάμ ντε Μοντεσπάν εκπαιδεύτηκε εδώ.
  • Άλλες εκκλησίες: η Βασιλική του Αγίου Ευτροπίου και η εκκλησία Σαιν-Πιέρ, ο καθεδρικός ναός της Σαιντ.
  • Το Αρχαιολογικό μουσείο
  • Το Προεδρικό Μουσείο (Musée du Présidial), το οποίο εκθέτει μια συλλογή κεραμικών και ζωγραφικών έργων του 15ου έως 18ου αιώνα.
  • το Musée de l'Échevinage, το οποίο εκθέτει πορσελάνες Σεβρών και πίνακες του 19ου και του 20ού αιώνα.
  • Μνημεία και ιστορικοί τόποι στη Σαιντ
  •  
    Ο καθεδρικός ναός Σαιν-Πιέρ
  •  
    Το αρχαιολογικό μουσείο
  •  
    Το αββαείο των Κυριών
  •  
    Οι ρωμαϊκές θέρμες
  •  
    Το Δημαρχείο της Σαιντ
  •  
    Το Προεδρικό Μουσείο
  •  
    Το θέατρο
  •  
    Το παλιό Διοικητήριο

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 16337. Ανακτήθηκε στις 6  Αυγούστου 2018.
  2. ↑ «Base officielle des codes postaux» La Poste. 1  Οκτωβρίου 2018.
  3. ↑ (Γαλλικά) Code INSEE.
  4. ↑ «Populations légales 2021» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28  Δεκεμβρίου 2023.
  5. ↑ 5,0 5,1 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. Ανακτήθηκε στις 26  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ 6,0 6,1 www.fallingrain.com/world/FR/B7/Saintes.html.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. 2015. wxs-telechargement.ign.fr/83edtfdyqte031y0ra49d2e3/telechargement/inspire/RGC-2015-01$RGC2015/file/RGC2015.7z.
  8. ↑ Annuaire de service-public.fr. Ανακτήθηκε στις 23  Σεπτεμβρίου 2023.
  9. ↑ . «habitants.fr». 
  10. ↑ Charente-Maritime, encyclopédie Bonneton, p. 64
  11. ↑ Η νομαρχία της Σαράντ-Μαριτίμ είναι η Λα Ροσέλ και οι 4 υπονομαρχίες οι κοινότητες Ζονζάκ, Ροσφόρ, Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί και Σαιντ.
  12. ↑ . «distance.to/La-Rochelle». 
  13. ↑ . «distance.to/Paris». 
  14. ↑ . «distance.to/Bordeaux». 
  15. ↑ Ernest Nègre,Toponymie générale de la France, vol. 1 : Formations préceltiques, celtiques, romanes, Genève, Librairie Droz, coll. « Publications romanes et françaises » (no 193), 1990, 1869 p.
  16. ↑ Collectif, Alain Michaud (directeur), Histoire de Saintes, décembre 1989, Privat, p. 9
  17. ↑ . «inrap.fr». 
  18. ↑ . «histoirepassion.eu». 
  19. ↑ . «ville-saintes.fr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Αυγούστου 2010. 
  20. ↑ . «saintonge-patrimoine». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2011. 
  21. ↑ . «ville-saintes.fr». 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σαιντ&oldid=10786144"
  NODES