Βικιπαίδεια

Guns N' Roses

Οι Guns N' Roses ή GNR[1] ή Gn'R[1][2] είναι αμερικανικό[1][3][4] hard rock [3] μουσικό συγκρότημα. Το "VH1" τούς κατέταξε στην 33η θέση με τους καλύτερους καλλιτέχνες όλων των εποχών,[5] ενώ το περιοδικό "Rolling Stone" τούς κατέταξε στην 92η θέση της δικής του λίστας[6] και τα κομμάτια τους Sweet Child O' Mine,[7] Paradise City και Welcome to the Jungle,[8] στην 198η,[7] 459η και 473η θέση αντίστοιχα,[8] στη λίστα των 500 σημαντικότερων κομματιών όλων των εποχών.[7][8] To 2012 τιμήθηκαν με την είσοδό τους στο Rock and Roll Hall of Fame.[9][10][11][12]

Guns N' Roses
Guns n´Roses Palacio de los Deportes 30-11-2016 (31366316670)
Οι Guns N' Roses σε συναυλία στη Βενεζουέλα το 2016. Από αριστερά: Φόρτους, Ριντ, ΜαΚέγκαν, Ρόουζ, Slash, Ριζ, Φέρρερ
Πληροφορίες
ΠροέλευσηΗ.Π.Α.
Μουσικά είδηHard Rock, Heavy Metal, Glam Metal
Παρουσία1985-
Δισκογραφική εταιρείαUzi Suicide, Geffen Records, Black Frog
ΜέληAxl Rose
Slash
Νταφ ΜαΚέγκαν
Ντίζυ Ριντ
Ρίτσαρντ Φόρτους
Φρανκ Φέρρερ
Μελίσσα Ριζ
Πρώην μέληΤρέισι Γκανς
Κρις Πίτμαν
Στίβεν Άντλερ
DJ Ashba
Ίζυ Στράντλιν
Γκίλμπυ Κλαρκ
Ρον Θαλ
Ματ Σόρουμ
Όλε Μπέιχ
Buckethead
Ιστότοπος
Gunsnroses.com
wikidata (π)

Ιστορία

Επεξεργασία

Η αρχή

Επεξεργασία
 
Ο Αξλ Ρόουζ, το 2010
 
Ο Slash, το 2005
 
Ο Ίζυ Στράντλιν, το 2006
 
Ο Νταφ ΜακΚάγκαν, το 2012
 
Ο Ματ Σόρουμ, το 2012
 
Ο Ντίζυ Ριντ, το 2006
 
Ο Γκίλμπυ Κλαρκ, το 2012
 
Οι Guns N' Roses, στο Download Festival, το 2006 (από αριστερά προς τα δεξιά: Ρίτσαρντ Φόρτους, Ίζυ Στράντλιν, Αξλ Ρόουζ)

Το 1985 στο Λος Άντζελες[1][3] έγινε συγχώνευση των συγκροτημάτων "Hollywood Rose" (είχαν αρχηγό τον Αξλ Ρόουζ) και "L.A. Guns (είχαν αρχηγό τον Τρέισι Γκανς, λόγω των προβλημάτων με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, κυρίως των μελών του δεύτερου.[3] Τα μέλη του συγκροτήματος κατέληξαν σε μια τελική σύνθεση: Αξλ Ρόουζ (φωνητικά), Ίζυ Στράντλιν (κιθάρα)[1][3] (οι δυο τους βρίσκονταν στους Hollywood Rose),[3] Slash (κιθάρα), Νταφ ΜακΚάγκαν (μπάσο) και Στίβεν Άντλερ (ντραμς) (οι τρεις τους ενσωματώθηκαν αργότερα).[1][3] Το νέο συγκρότημα έκανε μια μικρή περιοδεία στο Σιάτλ, για να μπορέσει να βρει τη χημεία του.[3] Μετά την περιοδεία, όλα τα μέλη του συγκροτήματος έμεναν στο ίδιο σπίτι, στο Λος Άντζελες και έπαιζαν σε διάφορα μπαρ, ώστε να καταφέρουν να βρουν τον ήχο που τους ταίριαζε.[1] Μέχρι το 1986 είχαν γράψει 14 κομμάτια,[1] υπογράφοντας, παράλληλα, συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία "Geffren Records".[1][3] Μέχρι το 1987,[13] υποστήριζαν συναυλίες συγκροτημάτων,[1][13] όπως, οι Aerosmith, οι Alice Cooper[1] και οι Mötley Crüe.[1][13]

Appetite for Destruction

Επεξεργασία

Μετά τη συμφωνία με τη Geffen, ξεκίνησαν να ηχογραφούν το δοκιμαστικό άλμπουμ "Live ?!*@ Like a Suicide".[3] Έτσι, λίγο καιρό μετά, κυκλοφόρησαν το "Appetite for Destruction", το οποίο κυκλοφόρησε στις 21 Ιουλίου του 1987.[1][3] Τα δύο εξώφυλλα του προκάλεσαν αρκετά την κοινή γνώμη: το πρώτο εμφάνιζε τα μέλη του συγκροτήματος ως νεκροκεφαλές, κρεμασμένες από ένα σταυρό και το δεύτερο απεικόνιζε μια γυναίκα, η οποία είχε μόλις βιαστεί από ένα εξωγήινο ον.[3] Το 1988, ανέβηκε πολύ η δημοτικότητά τους, αφού τα βίντεο κλιπ τους προβάλλονταν, συνεχώς, από το MTV και οι ίδιοι εμφανίζονταν ζωντανά, στα βραβεία MTV. To καλοκαίρι του ίδιου έτους, το πρώτο τους άλμπουμ έφθασε στην κορυφή των αμερικανικών τσαρτ.[1] Ο δίσκος αυτός είναι ένας από τους καλύτερους που ανέδειξε η ροκ μουσική,[1][3] πουλώντας 28 εκατομμύρια παγκοσμίως.[3]

G N' R Lies και απόλυση του Άντλερ

Επεξεργασία

Το 1988,[3][14] οι Guns N' Roses κυκλοφόρησαν το δεύτερο άλμπουμ τους,[1][2][3][14] με τίτλο "G N' R Lies",[3][14] το οποίο πήγε αρκετά καλά σε πωλήσεις,[2] φθάνοντας στην τέταρτη θέση του Billboard Hot 100[14] και τούς έκανε ιδιαίτερα δημοφιλείς στην Αγγλία.[1] Στις 17 Οκτωβρίου του 1989, άνοιξαν[2] τη συναυλία των Rolling Stones, κατά την οποία ο Ρόουζ είπε ότι, εάν κάποια μέλη του συγκροτήματος δε σταματούσαν τη χρήση ναρκωτικών, τότε εκείνο θα διαλυόταν.[2][3] Αν και όλοι τους έκαναν μια προσπάθεια, ο Άντλερ δε μπορούσε να μείνει χωρίς αυτά. Έτσι, τα μέλη της μπάντας προσέλαβαν ένα θεραπευτή, ο οποίος είχε βοηθήσει σε παρόμοια προβλήματα τους Mötley Crüe. Η λύση αυτή δεν απέδωσε. Ο Άντλερ, απολύθηκε[1][2][3] μετά την τραγική του εμφάνιση, στις 7 Απριλίου του 1990, στο "Farm AID IV". Την απόφαση αυτή, μετέφερε στον Άντλερ ο -επίσης ναρκομανής τότε- Slash.[2]

Κριτική

Επεξεργασία

Το κομμάτι "One in a Million" του δίσκου "G N' R Lies" κατηγορήθηκε για ρατσιστική επίθεση κατά των μαύρων και των ομοφυλοφίλων. Για να αντικρούσει τα επιχειρήματα αυτά, ο Ρόουζ ανέφερε ότι ήταν θαυμαστής ομοφυλοφίλων καλλιτεχνών, όπως ο Φρέντι Μέρκιουρι και ο Έλτον Τζον, ενώ είχε παίξει με τους Body Count, ένα μέταλ συγκρότημα, το οποίο αποτελείτο μόνον από μαύρους, όπως ο Ice-T.[3]

Use Your Illusion I & II

Επεξεργασία

Μετά το "G N' R Lies", oι Slash και ΜακΚάγκαν πήγαν στο Σικάγο, ο Ρόουζ παρέμεινε στο ιδιόκτητο στούντιο του, στο Μαλιμπού, ο Στράντλιν απείχε από την όλη διαδικασία,[2] ενώ στη θέση του Άντλερ προσελήφθη ο πρώην ντράμμερ των The Cult, Ματ Σόρουμ[2][3] και ο Ρόουζ έφερε τον Ντίζυ Ριντ, για μια θέση στα πλήκτρα. Η αποχή του Στράντλιν ανάγκασε τον Slash να παίξει τη ρυθμική κιθάρα στα περισσότερα από τα 36 κομμάτια του άλμπουμ. Όλα ήταν έτοιμα για την κυκλοφορία των δίσκων και απέμεναν μόνο τα φωνητικά του Ρόουζ. Ωστόσο, ο ίδιος έδειχνε να δίνει πολύ μεγαλύτερη σημασία στα πλήκτρα, παρά στις κιθάρες. Τέλος, άλλη μια διαφωνία που προέκυψε, αφορούσε την κυκλοφορία ολόκληρου ή μέρους του υλικού που είχε ηχογραφηθεί: Ο Slash, βλέποντας πως, η μπάντα δε θα άντεχε στο χρόνο, πρότεινε να κυκλοφορήσουν μόνο τα 12 από τα 36 κομμάτια, κάτι που δε συνέβη, τελικά.[2] Έτσι, στις 17 Σεπτεμβρίου[2][15] του 1991, η μπάντα κυκλοφόρησε δύο δίσκους με τίτλο: "Use Your Illusion I" και "Use Your Illusion II".[1][2][15] Εκείνη την ημέρα, έφθασαν στα δισκοπωλεία 4,2 εκατομμύρια των δίσκων αυτών.[15] Τα άλμπουμ αυτά κατέλαβαν τις δύο πρώτες θέσεις του Billboard Hot 100, κάτι το οποίο συνέβαινε για πρώτη φορά στην ιστορία της μουσικής.[2] Πολλά κομμάτια του δίσκου αυτού είχαν γραφεί πιο πριν, όπως τα: "Back off Bitch" (γράφηκε πριν από την ίδρυση των Guns N' Roses), "You Could Be Mine" (αποκλείστηκε από το "Appetite for Destruction") και το "November Rain" (το σόλο του γράφηκε από το Ρόουζ και το Slash, το 1986). Επίσης, αρκετά γνωστό είναι το "Coma", το οποίο γράφηκε από το Slash, ενώ ο ίδιος βρισκόταν υπό την επήρεια ηρωίνης. Για το κομμάτι αυτό, ο ίδιος ο Slash έχει δηλώσει ότι αισθάνεται περήφανος.[15] Ο πρώτος δίσκος συμπεριελάμβανε έναν πιο σκληρό ήχο[2] και -μεταξύ άλλων- μια διασκευή του Live And Let Die του Πολ Μακάρτνεϊ.[2][3] Ο δεύτερος δίσκος έδειχνε μια περισσότερο συνειδητοποιημένη μπάντα, με εντονότερα τονισμένη τη συνεισφορά του Ρόουζ, κομμάτια σχετικά με την πολιτική[2] και μια διασκευή του "Knocking on Heaven's Door", του Μπομπ Ντίλαν.[2][3] Στις ηχογραφήσεις συμμετείχαν και μουσικοί, όπως ο Άλις Κούπερ και ο Μάικλ Μονρώ. Ωστόσο, πολλά ερωτηματικά δημιούργησαν η χρήση πλήκτρων και οι διάφορες εμφανείς επιρροές από τους Queen και τον Έλτον Τζον.[2] Χρόνια αργότερα, ο Slash δήλωσε στο περιοδικό "Τotal Guitar": "Ειλικρινά, θα προτιμούσα να είχα κάνει ένα δίσκο με δέκα μόνο κομμάτια, με περισσότερη αμεσότητα, ωστόσο αυτή ήταν μια καλή ευκαιρία για να αρχίσουμε να δουλεύουμε και πάλι σαν συγκρότημα.". Επίσης, για τις σχέσεις του με τον Ρόουζ απεκάλυψε ότι: "εγώ με τον Αξλ τά πήγαινα καλά. Η μόνη διαφωνία σε σχέση με τα Illusion ήταν όσον αφορά τα συνθεσάιζερ. Διαφωνούσα με τη χρήση τους και τότε και τώρα". Για τις ηχογραφήσεις των δύο δίσκων, ο Slash δήλωσε: "Κάναμε ό,τι κάνουμε συνήθως. Μπαίναμε στο στούντιο όλοι μαζί και παίζαμε τα τραγούδια, ζωντανά, και έτσι, έβγαινε ο δίσκος. Αλλά, επειδή δε μου αρέσει να χρησιμοποιώ ακουστικά, έπαιζα μαζί με τη μπάντα, απλά και μόνο για την ενέργεια του όλου πράγματος. Έπειτα, ξαναπήγαινα μόνος μου στο στούντιο και έγραφα τα δικά μου μέρη". Τέλος, για τη χημεία της μπάντας είπε: "όταν βάζαμε στην άκρη τις χαζομάρες και απλώς παίζαμε, τότε πραγματικά υπήρχε ενότητα στο γκρουπ".[15]

Βίντεο κλιπ

Επεξεργασία

Στα βίντεο κλιπ των κομματιών "November Rain", "Estranged" και "Don't Cry",[2][3] τα οποία παίζονταν συχνά στο MTV,[3] αναπαριστώνται πραγματικά βιώματα του Αξλ Ρόουζ, στην πολυτάραχη σχέση που είχε με τη γυναίκα του, ενώ σε αυτό του "You Could Be Mine" συμμετέχει ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ.[2]

Περιοδεία

Επεξεργασία

Η περιοδεία σε Αμερική, Ευρώπη και Ασία,[1] που ακολούθησε, ήταν αρκετά επιτυχημένη, διαρκώντας 28 μήνες, ωστόσο δεν έλειψαν τα προβλήματα με τα ναρκωτικά.[3] Η σημαντικότερη συναυλία που έδωσαν έγινε στο "Madison Square Garden", της Νέας Υόρκης.[15] Στις 6 Ιουνίου του 1992, στη συναυλία που έδωσαν στο Παρίσι, συμμετείχαν οι Στήβεν Τάιλερ και Τζο Πέρι των Aerosmith.[2] Στις 24[16] Μαΐου[3][16] του 1993, έδωσαν για πρώτη φορά συναυλία[3][16][17] στo Ολυμπιακό Στάδιο των Αθηνών,[3][16] με τη συμμετοχή του πρώην κιθαρίστα τους, Ίζυ Στράντλιν.[17] (η δεύτερη, στις 10 Ιουλίου[16] του 2006[16][17] και πάλι με τη συμμετοχή του Στράντλιν).[17] Τη συναυλία άνοιξε η μπάντα του Μπράιαν Μέι, η οποία αποτελείτο από τους Κόζι Πάουελ και Νιλ Μάρεϊ.[16] Οι Guns N' Roses καθυστέρησαν, περίπου, δύο ώρες να εμφανισθούν, αναγκάζοντας το κοινό να περιμένει κάτω από μια αποπνικτική ατμόσφαιρα, λόγω της υψηλής θερμοκρασίας. Αργότερα, μαθεύτηκε ότι η μπάντα δεν έφθασε στην ώρα της στο χώρο της συναυλίας, επειδή τα μέλη της ήθελαν να ολοκληρώσουν μια παρτίδα μίνι γκολφ, που είχαν αρχίσει στο ξενοδοχείο. Σε μια συναυλία, στο Σαιντ Λούις του Μιζούρι, ο Ρόουζ όρμηξε σε έναν οπαδό του συγκροτήματος, επειδή βιντεοσκοπούσε τη συναυλία. Έπειτα από αυτό το επεισόδιο, ο Ρόουζ αρνήθηκε να συνεχίσει τη συναυλία, εξαγριώνοντας όσους παρευρέθηκαν εκεί, με αποτέλεσμα των τραυματισμό δεκάδων οπαδών του συγκροτήματος. Πριν ακόμα τη λήξη της περιοδείας[3] ο Ίζυ Στράντλιν απεφάσισε να αποχωρήσει από τη μπάντα, καθώς δεν άντεχε στην πίεση, έχοντας παράλληλα προβλήματα με τα ναρκωτικά.[3][16] Οι συναυλίες που δόθηκαν έφθασαν τις 192, συνολικά. Αμέσως μετά τη λήξη της περιοδείας, με προσωπική εισήγηση του Slash, προσελήφθη ο κιθαρίστας Γκίλμπυ Κλαρκ στη θέση του Στράντλιν.[3]

The Spaghetti Incident?, παρακμή και διάλυση

Επεξεργασία

Το Νοέμβριο[3] του 1993, οι Guns N' Roses κυκλοφόρησαν το πέμπτο άλμπουμ τους, με τίτλο "The Spaghetti Incident?", το οποίο είναι, κατά πολλούς, το χειρότερο του συγκροτήματος.[1][3] Μόλις έγινε αντιληπτό ότι επρόκειτο για μια τεράστια αποτυχία, ξέσπασε μεγάλη διαμάχη μεταξύ του Ρόουζ και του Slash, η οποία διήρκεσε[3] έως τον Οκτώβριο[1] του 1996, οπότε και ο κιθαρίστας αποχώρησε για να κάνει σόλο καριέρα,[1][3] με τους Slash's Snakepit. Νωρίτερα, τo 1994, ο κιθαρίστας Γκίλμπυ Κλαρκ απολύθηκε, καθώς ο Ρόουζ πίστευε πως, οι συνθετικές του ικανότητες δεν ανταποκρίνονταν σε αυτές της μπάντας.[1] Τον Απρίλιο του 1997, έφυγαν και οι ΜακΚάγκαν και Σόρουμ. Ο Ρόουζ, βλέποντας το συγκρότημά του να διαλύεται, έκανε κάποιες απέλπιδες προσπάθειες, για να στρέψει και πάλι πάνω του, τα φώτα της δημοσιότητας, οι οποίες απέτυχαν, λόγω της αδιαφορίας των θαυμαστών και των αποτυχημένων ακροάσεων νέων μουσικών.[3] Για το λόγο αυτό, ο τραγουδιστής απέκτησε τα δικαιώματα του ονόματος του συγκροτήματος,[1][2] ενώ οι Slash, ΜακΚάγκαν και Σόρουμ ίδρυσαν τους Velvet Revolver.[1]

Chinese Democracy

Επεξεργασία

Ο έκτος δίσκος των Guns N' Roses είχε τίτλο "Chinese Democracy"[3][18][19] και κυκλοφόρησε το 2008.[3][19] Τα σπουδαιότερα κομμάτια του είναι τα "Better", "Sorry", "Chinese Democracy" και "Madagascar". Στην Ελλάδα, κυκλοφόρησε στις 24 Νοεμβρίου του ίδιου έτους.[19] Γενικά, δεν σημείωσε ιδιαίτερη επιτυχία.[3]

Περιοδεία

Επεξεργασία

Μετά την κυκλοφορία του "Chinese Democracy" ακολούθησε περιοδεία σε Ασία, Βόρεια και Νότια Αμερική, στην οποία οι Guns N' Roses συμφώνησαν με την εταιρεία "Front Line Management", για παροχή διαφόρων υπηρεσιών, με αντάλλαγμα το 15% των εισόδων των συναυλιών. Ωστόσο, ο Ρόουζ αρνήθηκε, τελικά, να δώσει ποσοστό στην εταιρεία, με αποτέλεσμα τα στελέχη της να κάνουν αγωγή σε δικαστήριο του Λος Άντζελες, διεκδικώντας, περίπου, 1,8 από τα 12,5 εκατομμύρια δολάρια, τα οποία ήταν και τα κέρδη της περιοδείας.[20]

Reading & Leeds Festival

Επεξεργασία

Η μπάντα πρωταγωνίστησε στο "Reading & Leeds Festival", του 2010, μαζί με τους Arcade Fire και τους Blink-182.[21]

Rock and Roll Hall of Fame

Επεξεργασία

To Δεκέμβριο του 2011, ανακοινώθηκε ότι,[9] οι Guns N' Roses, μαζί με τους: Red Hot Chili Peppers, Beastie Boys,[4][9] Φρέντι Κινγκ και Small Faces/Faces [4] θα εντάσσονταν στο Rock and Roll Hall of Fame, του 2012,[4][9] ενώ ο πρόεδρος αυτού ξεκαθάρισε ότι, προσκεκλημένοι θα ήταν τα μέλη του συγκροτήματος, κατά την ηχογράφηση του "Appetite for Destruction", δηλαδή, οι Ρόουζ, Slash, Στράντλιν, ΜακΚάγκαν και Άντλερ, κάτι που ο Slash διέψευσε, αρχικά.[10] Ο Αξλ Ρόουζ δήλωσε ότι, υπήρχαν πιθανότητες, για την επανένωση της αρχικής σύνθεσης των Guns N' Roses, λόγω της περιστάσεως,[9] όπως και ο Ντίζυ Ριντ, ο οποίος επιβεβαίωνε τον Ρόουζ,[11] με τον DJ Ashba, ενεργό μέλος του συγκροτήματος, να συμφωνεί μαζί του.[22] Παρ'όλα αυτά, στις αρχές Απριλίου, ο ίδιος ο Ρόουζ με επιστολή του, γνωτοποίησε ότι, θα απείχε από την τελετή.[4] Η ένταξη της μπάντας έγινε, στις 14[9][10][12] Απριλίου του 2012, στο Κλίβλαντ,[9][10][11][12] με τους Green Day να τούς εισαγάγουν.[12] Όπως ήταν αναμενόμενο, οι Ρόουζ και Στράντλιν δεν παρευρέθηκαν.[4] Για το λόγο αυτό, ο Slash δήλωσε στο περιοδικό "Rolling Stone": "Ήθελα με όλη μου την καρδιά να μαζευτεί ολόκληρη η αρχική σύνθεση και να παίξει ζωντανά. Και πίστευα, μέχρι το τελευταίο λεπτό ότι, ο Αξλ θα συμφωνούσε, τελικά, όταν και έμαθα ότι, αποκλείεται να ανέβει στη σκηνή. Τότε ήταν που όλοι μας αποφασίσαμε ότι θα παίζαμε τα τραγούδια μας ούτως ή άλλως. Δεν είχα ποτέ αυταπάτες ότι οι Guns N' Roses θα ήταν ξανά μαζί για οτιδήποτε. Ίσως προσπάθησα να τό δω να συμβαίνει μόνο για αυτήν τη μία φορά, αλλά παίζοντας στη συγκεκριμένη συναυλία, ένιωσα πραγματικά σαν να κλείνω το βιβλίο".[23] Τη μπάντα συνέθεσαν τα πρώην μέλη της: Slash, Νταφ ΜακΚάγκαν, Ματ Σόρουμ, Γκιμπλ Κλαρκ, ενώ τη θέση του Αξλ Ρόουζ στα φωνητικά πήρε ο Μάυλς Κέννεντυ των Alter Bridge. Λίγες μέρες μετά, ο Ρόουζ έστειλε μια νέα επιστολή στα ΜΜΕ, ασκώντας κριτική στο Rock and Roll Hall of Fame και την όλη διαδικασία ένταξης ενός συγκροτήματος ή μουσικού σε αυτό.[4]

Έβδομο άλμπουμ

Επεξεργασία

Σύμφωνα με δηλώσεις του DJ Ashba, τον Ιανουάριο του 2012, οι Guns N' Roses ετοιμάζουν ένα νέο δίσκο, ο οποίος θα αποτελείται -μάλλον- από δώδεκα κομμάτια.[24]

Περιοδεία 2012

Επεξεργασία

Οι Guns N' Roses ξεκίνησαν μια νέα περιοδεία,[25] στις 2 Οκτωβρίου του 2011, στο Ρίο ντε Τζανέιρο,[18][25][26] στο φεστιβάλ Rock in Rio.[18][26] Μέχρι στιγμής έχουν περάσει από: Χιλή, Αργεντινή,[26] Ηνωμένο Βασίλειο, Παραγουάη, Μεξικό, Ηνωμένες Πολιτείες,[25] Καναδά,[27] Ρωσία, Ιρλανδία,[28] Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία,[29] Ιταλία, Βέλγιο, Ελβετία, Αυστρία, Ισραήλ, Τουρκία, Βουλγαρία, Πολωνία, Σερβία, Σλοβακία, Κροατία και Ισπανία.[30] Στη συναυλία που έδωσαν στο Βανκούβερ, στις 17 Δεκεμβρίου, εμφανίστηκε μαζί τους ο πάλαι ποτέ μπασίστας τους, Νταφ ΜακΚάγκαν, με τη μπάντα του, Duff McKagan's Loaded και έπαιξε δύο κομμάτια.[31] Για τη συναυλία που έδωσαν στις 25 Μαΐου του 2012, στη Γλασκώβη,[32][33] απαίτησαν η μπροστινή σειρά να αποτελείται μόνο από μοντέλα.[33] Στις 29[32] Μαΐου του 2012, στη συναυλία τους στο Μάντσεστερ,[32][34] άργησαν, περίπου, μία ώρα να εμφανισθούν, με αποτέλεσμα το 40% του κοινού να αποχωρήσει (4,000 από τους 10,000 συνολικά). Η συναυλία διήρκεσε τρεις ώρες.[34] Στις 31 Μαΐου του 2012, οι Guns N' Roses έδωσαν συναυλία στην O2 Arena του Λονδίνου, με τη συμμετοχή του Ίζυ Στράντλιν.[17] Στις 22 Ιουνίου του 2012[13][35] επανεμφανίσθηκαν[13] στο φεστιβάλ "Gods of Metal", στο Μιλάνο,[13][35] έπειτα από έξι χρόνια απουσίας.[13]

Επανένωση

Επεξεργασία

Στα τέλη του 2015, επανενώθηκε η σύνθεση Αξλ Ρόουζ, Slash και Νταφ ΜακΚάγκαν, χωρίς να είναι γνωστό αν θα συμμετέχουν οι Ίζυ Στράντλιν και Στίβεν Άντλερ. Σύμφωνα μάλιστα με κοντινό πρόσωπο του Slash, ο συνδετικός κρίκος για να συμφιλιωθούν Axl Rose και Slash ήταν ο μπασίστας του συγκροτήματος, McKagan, αφού μάλιστα ο Slash είχε χωρίσει από τη σύζυγό του Perla, πρώην μάνατζερ του. [36]

Καθυστερήσεις εμφανίσεων

Επεξεργασία

Οι καθυστερήσεις των εμφανίσεων των Guns N' Roses στις συναυλίες τους έχουν, κατά καιρούς, κάνει πολλούς θαυμαστές τους να αγανακτήσουν, καθώς αποτελούν συχνό φαινόμενο.[16][37] Σχετικά με αυτό, ο Αξλ Ρόουζ, σε συνέντευξη που έδωσε, δήλωσε: "Αν θέλετε αυτά που παρακολουθείτε να ξεκινούν στις 20:00 ακριβώς, πηγαίνετε να δείτε "τα Φιλαράκια" ή έστω καμιά ταινία. Ή αν θέλετε να ενημερωθείτε για τα νέα, να πάτε να δείτε τις ειδήσεις των 22:00. Αυτό εδώ είναι ροκ εντ ρολ! Ευχαριστηθείτε το σόου και μη σκέφτεστε αν πρέπει να πάτε στο σχολείο, ή στη δουλειά, ή σε οτιδήποτε κάνετε κανονικά την επόμενη μέρα".[37]

Σχετικά συγκροτήματα

Επεξεργασία

Οι Guns N' Roses προέρχονται από διάφορα συγκροτήματα, στα περισσότερα από τα οποία έχει συμμετάσχει ο τραγουδιστής Αξλ Ρόουζ.

Rapidfire

Επεξεργασία

Οι Rapidfire ιδρύθηκαν το 1983 από τον τραγουδιστή Μπιλ Μπέιλι (Αξλ Ρόουζ), τον κιθαρίστα Κέβιν Λώρενς, τον μπασίστα Μάικ Χάμερνικ και τον ντράμμερ Τσακ Γκόρντον. Ήταν το πρώτο συγκρότημα του Ρόουζ με το οποίο ηχογράφησε υλικό. Η μπάντα κυκλοφόρησε το EP Ready to Rumble τον Νοέμβριο του 2014,[38][39][40] ηχογραφημένο τρεις μέρες πριν τη διάλυση του συγκροτήματος.[41] Μετά την αποχώρηση του Ρόουζ οι Rapidfire ηχογράφησαν με τον Λώρενς στα κύρια φωνητικά το EP Afterburner, το οποίο δεν κυκλοφόρησε ποτέ αλλά στάλθηκε μέσω διαδικτύου σε θαυμαστές. Ο Κέβιν Λώρενς απεβίωσε σε ηλικία 51 ετών στις 14 Ιανουαρίου 2016 έπειτα από καρδιακή προσβολή.[42]

L.A. Guns

Επεξεργασία

Οι L.A. Guns είναι ένα hard rock συγκρότημα ιδρυθέν το 1983 από τον Τρέισι Γκανς, μελλοντικό κιθαρίστα των Guns N' Roses. Το συγκρότημα διαλύθηκε με την δημιουργία των Guns N' Roses, ωστόσο συνεχίστηκαν μετά την αποχώρηση του κιθαρίστα. Ο Γκανς αποχώρησε και από τους L.A. Guns το 2002. Το 2006, αντί να επιστρέψει στην μπάντα, ξεκίνησε μια δεύτερη εκδοχή των L.A. Guns, με συνέπεια την ύπαρξη δύο συγκροτημάτων με αυτό το όνομα. Ο Γκανς διέλυσε το δικό του συγκρότημα το 2012. Αυτή τη στιγμή οι L.A. Guns αποτελούνται από τον τραγουδιστή Φιλ Λούις, τον κιθαρίστα Μάικλ Γκραντ, τον μπασίστα Κέννυ Κουίνς και τον ντράμμερ Στιβ Ρίλεϊ. Η μπάντα έχει μεγάλη δισκογραφία.

Hollywood Rose

Επεξεργασία

Οι Hollywood Rose ιδρύθηκαν το 1983 από τον Κρις Γουέμπερ και τους παιδικούς φίλους Ίζυ Στράντλιν και Μπιλ Ρόουζ, μελλοντικά μέλη των Guns N' Roses. Πρώτο όνομα του συγκροτήματος ήταν το "AXL" με τον Ρόουζ να μετονομάζεται νόμιμα σε Αξλ Ρόουζ. Στις συναυλίες η μπάντα συνοδευόταν από διάφορους ντράμερ. Από τους Hollywood Rose πέρασαν και οι Slash και Στίβεν Άντλερ, επίσης μελλοντικά μέλη των Guns N' Roses. Η μπάντα διαλύθηκε το 1984, ωστόσο επανενώθηκαν τον επόμενο χρόνο με τον ντράμερ Ρομπ Γκάρντνερ των L.A. Guns. Αργότερα ο Τρέισι Γκανς, κιθαρίστας του ίδιου συγκροτήματος, αντικατέστησε τον Κρις Γουέμπερ. Με τον μπασίστα των L.A. Guns Όλε Μπέιχ να εντάσσεται, είχαν πλέον σχηματιστεί οι Guns N' Roses. Το όνομά τους προέκυψε από τον συνδυασμό των δύο συγκροτημάτων.

Το 1989 οι Hollywood Rose επανενώθηκαν με τον Κρις Γουέμπερ. Ηχογράφησαν ένα ολόκληρο άλμπουμ, το οποίο όμως δεν κυκλοφόρησε ποτέ.

Οι μόνες ηχογραφήσεις του συγκροτήματος που βρίσκονται σήμερα είναι ένα ντέμο πέντε κομματιών από το 1984 και τα κομμάτια "Sweet Little Angel" και "Come a Little Closer" του 1989. Τα ντέμο του 1984 κυκλοφόρησαν, μαζί με remix του Γκίλμπυ Κλαρκ των Guns N' Roses και του Φρεντ Κούρι των Cinderella, ως το άλμπουμ The Roots of Guns N' Roses.

Road Crew

Επεξεργασία

Οι Road Crew ήταν μια μπάντα του 1984 που αποτελούνταν από τα μελλοντικά μέλη των Guns N' Roses Slash, Στίβεν Άντλερ και Νταφ ΜαΚέγκαν. Το συγκρότημα διαλύθηκε το ίδιο έτος λόγω της έλλειψης τραγουδιστή και της συμπεριφοράς του Άντλερ.[43]

Ο Άντλερ εντάχθηκε στο συγκρότημα Vain το 1991,[44] έπειτα από την απόλυσή του από τους Guns N' Roses. Έτσι οι Vain, οι οποίοι αποτελούνταν από τον Άντλερ, τον τραγουδιστή Ντέιβι Βέιν, τους κιθαρίστες Τζέιμι Σκοτ και Σόουν Ρόρι και τον μπασίστα Άσλεϊ Μίτσελ,[45][46] μετονομάστηκαν σε Road Crew.[47][45][48] Οι Road Crew ηχογράφησαν ένα δίσκο και τράβηξαν την προσοχή μιας δισκογραφικής, ωστόσο διαλύθηκαν λόγω των προβλημάτων του Άντλερ με τα ναρκωτικά.

Μέλη του συγκροτήματος

Επεξεργασία
  • Αξλ Ρόουζ - κύρια φωνητικά, πιάνο, πλήκτρα, κρουστά (1985-)
  • Νταφ ΜαΚέγκαν - μπάσο, φωνητικά (1985-97, 2016-)
  • Slash - κιθάρες, talkbox (1985-96, 2016)
  • Ντίζυ Ριντ - πλήκτρα, πιάνο, κρουστά (1990-)
  • Ρίτσαρντ Φόρτους - κιθάρες (2002-)
  • Φρανκ Φέρρερ - ντραμς, κρουστά (2006-)
  • Μελίσσα Ριζ - πλήκτρα (2016-)
  • Ίζυ Στράντλιν - κιθάρες, φωνητικά, κρουστά (1985-91)
  • Τρέισι Γκανς - κιθάρα (1985)
  • Ρομπ Γκάρντνερ - ντραμς (1985)
  • Όλε Μπέιχ - μπάσο, φωνητικά (1985)
  • Στίβεν Άντλερ - ντραμς (1985-90)
  • Ματ Σόρουμ - ντραμς, κρουστά (1990-97)
  • Γκίλμπυ Κλαρκ - κιθάρα (1992-94)
  • Πωλ Τομπάιας - κιθάρα, πιάνο (1994-2002)
  • Ρόμπιν Φινκ - κιθάρες, πλήκτρα (1997-99, 2000-08)
  • Τζος Φριζ - ντραμς (1997-2000)
  • Τόμμυ Στίνσον - μπάσο (1998-2016)
  • Κρις Πίτμαν - πλήκτρα, κρουστά (1998-2016)
  • Buckethead - κιθάρες (2000-04)
  • Μπράιαν Μέντια - ντραμς (2000-06)
  • Bumblefoot (Ρον Θαλ) - κιθάρες (2006-14)
  • DJ Ashba - κιθάρες (2009-15)

Δισκογραφία

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 ^ Ιστορία των Guns N' Roses Bet-hoven.net Αρχειοθετήθηκε 2010-06-21 στο Wayback Machine.
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 2,18 2,19 2,20 2,21 ^ 20 years "Use Your Illusion" - The perils of rock n roll decadence Rocking.gr Αρχειοθετήθηκε 2011-12-29 στο Wayback Machine.
  3. ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 3,14 3,15 3,16 3,17 3,18 3,19 3,20 3,21 3,22 3,23 3,24 3,25 3,26 3,27 3,28 3,29 3,30 3,31 3,32 3,33 3,34 3,35 3,36 3,37 3,38 3,39 ^ Guns N' Roses – Το πιο επικίνδυνο συγκρότημα στον κόσμο Rockme.gr Αρχειοθετήθηκε 2011-11-05 στο Wayback Machine.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 ^ Νέο γράμμα του Αξλ Ρόουζ σχετικά με το Rock And Roll Hall Of Fame Rocking.gr Αρχειοθετήθηκε 2012-04-26 στο Wayback Machine.
  5. ↑ ^ VH1 100 Greatest Artists Of All Time Stereogum.com
  6. ↑ ^ Guns n' Roses Rollingstone.com
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 ^ Rolling Stone Magazine's 500 Greatest Songs of All Time Metrolyrics.gr Αρχειοθετήθηκε 2013-07-15 στο Wayback Machine.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 ^ Rolling Stone Magazine's 500 Greatest Songs of All Time Metrolyrics.com Αρχειοθετήθηκε 2012-06-16 στο Wayback Machine.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 9,6 ^ Rock and Roll Hall of Fame του 2012: Guns N'Roses και Red Hot Chilli Peppers Mandata.gr Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 ^ Συνεχίζεται το σήριαλ σχετικά με την εμφάνιση των Guns N' Roses στην τελετή του Rock And Roll Hall Of Fame Rocking.gr Αρχειοθετήθηκε 2012-01-10 στο Wayback Machine.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 ^ Όλα τα μέλη της αρχικής σύνθεσης των Guns N' Roses θα παρευρεθούν στο Rock N Roll Hall Of Fame Rocking.gr Αρχειοθετήθηκε 2012-04-26 στο Wayback Machine.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 ^ Οι Green Day τελικά θα «εισαγάγουν» τους Guns N' Roses στο Rock N Roll Hall Of Fame Rocking.gr Αρχειοθετήθηκε 2012-06-07 στο Wayback Machine.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 13,4 13,5 13,6 ^ Gods Of Metal Rocking.gr Αρχειοθετήθηκε 2015-05-08 στο Wayback Machine.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 ^ Replicant Replicant.gr Αρχειοθετήθηκε 2016-06-24 στο Wayback Machine.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 15,5 ^ Guns N' Roses: Χρησιμοποίησε την ψευδαίσθησή σου, 20 χρόνια μετά Billboard.com Αρχειοθετήθηκε 2013-07-02 at Archive.is
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 16,4 16,5 16,6 16,7 16,8 ^ It's been (almost) 14 years of silence: Guns N' Roses live in Greece, 24/05/1993, Ολυμπιακό Στάδιο, Αθήνα Rocking.gr Αρχειοθετήθηκε 2012-06-17 στο Wayback Machine.
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 ^ Ο Ίζυ Στράντλιν ανεβαίνει στη σκηνή με τους Guns N' Roses Rocking.gr Αρχειοθετήθηκε 2012-06-04 στο Wayback Machine./
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 ^ Παρακολουθήστε ολόκληρη την εμφάνιση των Guns N' Roses στο Rock In Rio Rocking.gr Αρχειοθετήθηκε 2011-12-08 στο Wayback Machine.
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 ^ Guns N' Roses - Chinese Democracy Rocking.gr Αρχειοθετήθηκε 2012-06-22 στο Wayback Machine.
  20. ↑ ^ Μήνυση και στους Guns N’ Roses Poprocknews.gr[νεκρός σύνδεσμος]
  21. ↑ ^ Ανακοινώθηκε το line up του Reading- Leeds festival Poprocknews.gr Αρχειοθετήθηκε 2010-04-02 στο Wayback Machine.
  22. ↑ ^ «Το αρχικό line-up των Guns N' Roses θα έπρεπε να παίξει για το Rock And Roll Hall Of Fame», διατείνεται ο DJ Ashba Rocking.gr Αρχειοθετήθηκε 2012-04-29 στο Wayback Machine.
  23. ↑ ^ Ο Slash σχολιάζει το reunion των Guns N' Roses που δεν έγινε ποτέ Rocking.gr Αρχειοθετήθηκε 2012-06-28 στο Wayback Machine.
  24. ↑ ^ Δώδεκα νέα κομμάτια έχουν στα σκαριά οι Guns N' Roses Rocking.gr Αρχειοθετήθηκε 2012-04-16 στο Wayback Machine.
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 ^ Guns N' Roses Gigography, Tour History 2 Songkick.com
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 ^ Guns N' Roses Gigography, Tour History 1 Songkick.com
  27. ↑ ^ Guns N' Roses Gigography, Tour History 3 Songkick.com
  28. ↑ ^ Guns N' Roses Gigography, Tour History 4 Songkick.com
  29. ↑ ^ Guns N' Roses, Tour History 5 Songkick.com
  30. ↑ ^ Guns N' Roses Gigography, Tour History 6 Songkick.com
  31. ↑ ^ Ο Duff McKagan στη σκηνή με τον Αξλ Ρόουζ Rocking.gr Αρχειοθετήθηκε 2012-02-19 στο Wayback Machine.
  32. ↑ 32,0 32,1 32,2 ^ Guns N' Roses Tour Dates 2012 Songkick.com
  33. ↑ 33,0 33,1 ^ Άλλο ένα βίτσιο του Αξλ Ρόουζ; Rocking.gr Αρχειοθετήθηκε 2012-06-09 στο Wayback Machine.
  34. ↑ 34,0 34,1 ^ Οπαδοί των Guns N' Roses στο Μάντσεστερ χάνουν την υπομονή τους με την μπάντα Rocking.gr Αρχειοθετήθηκε 2012-06-01 στο Wayback Machine.
  35. ↑ 35,0 35,1 ^ Guns N' Roses Full Concert Listings Songkick.com
  36. ↑ «GUNS N' ROSES: Επανένωση και headline εμφάνιση στο Coachella(;)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2016. 
  37. ↑ 37,0 37,1 ^ Ο Αξλ Ρόουζ μιλάει για τις καθυστερήσεις στις συναυλίες των Guns N' Roses Rocking.gr Αρχειοθετήθηκε 2012-04-15 στο Wayback Machine.
  38. ↑ «Early Axl Rose EP with First Band Rapidfire Available for Download, Features Guns N' Roses Frontman in 1983 [LISTEN]». Music Times. 
  39. ↑ «Rapidfire Guitarist Wants to Release Songs From Axl Rose Era». Loudwire. 
  40. ↑ «Rapidfire: Wczesne lata Axla» (στα Πολωνικά). Interia.pl. 26 Αυγούστου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2009. 
  41. ↑ «What It's Like to Play With (and Be Sued By) Axl Rose». maxim.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2016. 
  42. ↑ «RIP AXL ROSE'S EX-GUITARIST … Rapidfire's Kevin Lawrence dead at 51». Metal Sludge. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2016. 
  43. ↑ Slash & Bozza 2007, σελ. 87
  44. ↑ «Vain Biography». Davyvain.com. σελ. 1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2011. 
  45. ↑ 45,0 45,1 Ling, Dave (Απριλίου 2005). «Steven Adler interview». Classic Rock. 
  46. ↑ Rosen, Steven (28 Ιουλίου 2010). «Steven Adler: 'I'm Finally Starting To Get The Recognition That I Deserve'». Ultimate Guitar Archive. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2017. 
  47. ↑ Prato, Greg. «Steven Adler Biography». Allmusic. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2010. 
  48. ↑ Barton, Geoff (May 2005). «Vain kept». Classic Rock (Future plc): 59. http://archive.classicrockmagazine.com/view/may-2005/59/vain-kept. Ανακτήθηκε στις 2011-11-20 [νεκρός σύνδεσμος]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Guns_N%27_Roses&oldid=10813495"
  NODES
mac 24
OOP 1
os 81
twitter 1