Opel Commodore

Opel Commodore
Opel Commodore
	Opel Commodore A κουπέ
Σύνοψη
Κατασκευαστής	Opel
Μητρική εταιρεία	General Motors (μέχρι το 2017)
Παραγωγή	Ιούνιος 1967 — 1982
Σεζόν	1967 — 1982
Αμάξωμα και σασί
Κατηγορία	Μεσαίο πολυτελές αυτοκίνητο
Διαστάσεις
Μεταξόνιο	2.668 - 2.730 χιλιοστά
Μήκος	4.574 - 4.732 χιλιοστά
Πλάτος	1.754 - 1.722 χιλιοστά
Ύψος	1.445 - 1.416 χιλιοστά
Κενό Βάρος	1.130 - 1.310 κιλά
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλο	Opel Rekord
Επόμενο μοντέλο	Opel Omega A

Το Opel Commodore ήταν ένα μεσαίου μεγέθους πολυτελές αυτοκίνητο που παρήχθη από την Opel από το 1967 έως το 1982. Το αυτοκίνητο ήταν απλώς μια πιο πολυτελής έκδοση του Opel Rekord, εξοπλισμένο με έναν πιο ισχυρό 6-κύλινδρο κινητήρα. Η τελευταία γενιά πωλήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο κυρίως ως Vauxhall Viceroy, αν και πωλήθηκαν και μοντέλα Opel.

Ιστορία

Πρώτη γενιά (1967-1971)

Opel Commodore κουπέ πρώτης γενιάς

Το πρώτο μοντέλο κατασκευάστηκε το 1967 και βασίστηκε στο Opel Rekord C και η μόνη διαφορά από αυτό ήταν ότι ήταν πιο πολυτελές και είχε τον 6-κύλινδρο κινητήρα από τα μεγαλύτερα και πιο πολυτελή μοντέλα Opel Kapitän, Admiral και Diplomat. Προηγουμένως, η Opel είχε παραγάγει διάφορες εκδόσεις 6κύλινδρων κινητήρων του Rekord, αλλά χωρίς ξεχωριστό όνομα.

Ήταν διαθέσιμο είτε με κινητήρα 2,2 ή 2,5 λίτρων και με μηχανικό κιβώτιο 4 ταχυτήτων ή αυτόματο κιβώτιο 2 και 3 ταχυτήτων.

Το Opel Commodore ήταν διαθέσιμο είτε ως 4- ή 2-θυρο σεντάν, αλλά και ως κουπέ. Κυκλοφόρησαν επίσης δύο ακόμη σπορ μοντέλα, τα Commodore GS και Commodore GS/E, με μικρές διαφορές από τα κανονικά μοντέλα.

Το Commodore GS/E είχε επίσης καριέρα στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, με ένα αυτοκίνητο που ετοίμασε ο Steinmetz. Τον Απρίλιο του 1970 ακολούθησε ένα Commodore με αποσυντονισμένο και καρμπυρατέρ 2,8 λίτρων που αποδίδει 145 PS (107 kW) (GS 2800).

Κατασκευάστηκαν 156.330 Commodore A, συμπεριλαμβανομένων 2.574 παραλλαγών GS και GS/E.

Η πλατφόρμα Rekord C/Commodore A "V body" χρησιμοποιήθηκε από την GM για την παραγωγή άλλων μοντέλων σε πολλές αγορές, όπως το Ranger που πωλήθηκε στην ηπειρωτική Ευρώπη και επίσης στη Νότια Αφρική, καθώς και το GM Opala που κατασκευάστηκε και πωλήθηκε στη Νότια Αφρική. Αμερική από το 1968 έως το 1992. Η παραγωγή των Ranger και Opala ξεκίνησε δύο χρόνια μετά το ντεμπούτο του Commodore A το 1966.

Opel Commodore A σεντάν
Opel Commodore A Coupé κουπέ
Opel Commodore εσωτερικό

Δεύτερη γενιά (1972-1977)

Το Commodore B βασίστηκε στο Rekord D και κυκλοφόρησε το 1972. Όπως και στην προηγούμενη γενιά, προσφέρθηκαν τέσσερα μοντέλα: 2500 S, 2500 GS, 2800 GS και 2800 GS/E, ως τετράθυρο σεντάν και δίθυρο κουπέ σκληρής οροφής (αν και η σχεδίαση fastback αντικαταστάθηκε από μια πιο συμβατική σχεδίαση τριών κουτιών). Η ισχύς του κινητήρα των 2,5 λίτρων ήταν 115 ή 130 PS (85 ή 96 kW) ανάλογα με τις προδιαγραφές (25S/25H), ενώ τα καρμπυρατέρ 2,8 λίτρων είχαν 130 ή 142 PS (96 ή 104 kW). Το μηχανή καύσιμου με ψεκασμό 2.8 που χρησιμοποιήθηκε στο GS/E έχει 160 PS (118 kW).

Τα Rekord και Commodore συναρμολογήθηκαν επίσης από κιτ συναρμολόγησης στο Βέλγιο και την Ελβετία τη δεκαετία του 1970. Αυτά τα αυτοκίνητα έφεραν το όνομα Ranger και διέφεραν από τα αυθεντικά στο ότι είχαν διαφορετικές μάσκες και επένδυση. Αυτά τα αυτοκίνητα εξάγονταν σε διάφορες χώρες.

Opel Commodore GS
Opel Commodore GS κουπέ
Opel Commodore GS κουπέ, πίσω μέρος

Τρίτη γενιά (1978-1982)

Το Commodore C παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στα τέλη του 1977, την ίδια εποχή με το Rekord E. Ωστόσο, εισήλθε σε σειριακή παραγωγή μόνο τον Οκτώβριο του επόμενου έτους. Η νοτιοαφρικανική έκδοση αυτού του αυτοκινήτου, το Chevrolet Commodore, ήταν στην πραγματικότητα μπροστά από το αρχικό ευρωπαϊκό μοντέλο για να βγει στην παραγωγή, τον Σεπτέμβριο του 1978. Το Commodore συνέχισε να είναι μια 6-κύλινδρη και πιο πολυτελής έκδοση του Rekord. Δεν υπήρχε κουπέ έκδοση του Commodore C, καθώς αντικαταστάθηκε από το Opel Monza, την κουπέ έκδοση του Opel Senator, αλλά ένα δίθυρο notchback σεντάν ήταν διαθέσιμο μέχρι τον Ιούνιο του 1981. Ο μόνος κινητήρας που χρησιμοποιούσε το Commodore στην Ευρώπη ήταν η γνωστή εξακύλινδρη μονάδα 2,5 λίτρων με 115 PS (85 kW, 113 ίπποι) ή 130 PS (96 kW, 128 ίπποι) όταν ήταν εξοπλισμένη με ψεκασμό καυσίμου.^[1]

Το 1974, λόγω νέων κανονισμών σχετικά με τις εκπομπές ρύπων, τα μοντέλα των 2,5 λίτρων εγκαταλείφθηκαν και τα μοντέλα των 2,8 λίτρων αποσυντονίστηκαν σε 129 / 140 / 155 PS (95 / 103 14/W). Η παραγωγή Commodore B τελείωσε το 1977.

Υπήρχε επίσης μια έκδοση στέισον βάγκον, το Voyage, κατασκευασμένο σε μικρούς αριθμούς.

Το Opel Commodore δεν ήταν ποτέ πραγματικά δημοφιλές και οι αριθμοί πωλήσεων άρχισαν να πέφτουν στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Αυτό μπορεί να οφείλεται εν μέρει στο ότι το αυτοκίνητο καταλαμβάνει μια άβολα στενή θέση μεταξύ του Opel Rekord και του μεγαλύτερου Opel Senator. Μια άλλη ανησυχία ήταν τα χιλιόμετρα καυσίμου, με ένα Commodore με έγχυση καυσίμου να παίρνει πολύ περισσότερο καύσιμο από το μεγαλύτερο Senator των τριών λίτρων. Ο απαρχαιωμένος κινητήρας είχε επίσης μικρή διαθέσιμη ροπή σε χαμηλότερες στροφές κινητήρα και ήταν θορυβώδης.

Ωστόσο, το Opel Commodore θα συνέχιζε να έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία στην Αυστραλία. Θα συνέχιζε να αποτελέσει τη βάση για το πρώτο Holden Commodore, που κατασκευάστηκε μεταξύ 1978 και 1980. Η σχεδίαση ήταν πλέον διαθέσιμη με τους 6-κύλινδρους και V8 κινητήρες της Holden, με βαριά ενισχυμένο πλαίσιο και ανάρτηση. Η βασική σχεδίαση θα συνέχιζε να παράγεται με διάφορους εκσυγχρονισμούς μέχρι το 1988, όταν στη συνέχεια εκσυγχρονίστηκε περαιτέρω και ελαφρώς μεγεθύνθηκε στο αμάξωμα, και έλαβε ένα ελαφρώς νέο στυλ εμπνευσμένο από τα τότε νέα Opel Omega A και Senator. Από το 1997, αν και διατηρούσε το παλιό πλαίσιο και τα μηχανικά στοιχεία, το αυτοκίνητο θα λάμβανε μια έκδοση του αμαξώματος Opel Omega B και θα συνέχιζε να κατασκευάζεται μέχρι το 2007, όταν η πλατφόρμα Rekord/Commodore έπαψε να χρησιμοποιείται για πάντα.^[2]^[3]

Opel Commodore C Voyage (1981–1982)
Opel Commodore C (1978–1982)
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Opel Commodore C πωλήθηκε επίσης ως Vauxhall Viceroy
Opel Commodore C δίθυρο, μόνο περίπου 5400 από αυτό το αμάξωμα κατασκευάστηκαν (1978–1981)

Αναφορές

↑ Sundfeldt, Björn (13 January 1982). "Ljuva livet på vägen" [Life of delight on the road]. Teknikens Värld (in Swedish). Vol. 34, no. 3. Stockholm, Sweden: Specialtidningsförlaget AB. pp. 16–17.
↑ https://www.whichcar.com.au/features/holden-commodore-history-part-two-vn-vp-vr-vs
↑ Mastrostefano, Raffaele, ed. (1985). Quattroruote: Tutte le Auto del Mondo 1985 (in Italian). Milano: Editoriale Domus S.p.A. pp. 186–187. ISBN 88-7212-012-8.