Renault F1 Team
Η Ρενώ Σπορ Φόρμουλα 1 (Renault Sport F1) ήταν ομάδα της Φόρμουλα 1, θυγατρική της αυτοκινητοβιομηχανίας Ρενώ. Αποτελούσε συνέχεια της Ρενώ Φόρμουλα 1 (Renault F1) και της παλαιάς Ρενώ Σπορ (Renault Sport). Με τη σημερινή της μορφή, εισήλθε στη Φόρμουλα 1 το 2016.
 | |
| Έδρα | Βιρύ-Σατιγιόν, Γαλλία (1977–1985) Ένστον, Ηνωμένο Βασίλειο (2002–2011, 2016–2020) |
|---|---|
| Σημαίνων Προσωπικό | Μπερνάν Ντουντό Ζον Σαζ Πάτρικ Φόρ Μπόμπ Μπέλ Έρικ Μπούγε Αλάν Ντασσάς Αλαν Πρεμάνε Τζείμς Άλισσον Φλάβιο Μπριατόρε Μαίκ Γκασκόν Στίβ Νίλσεν Πατ Σίμοντς Ντίνο Τόσο Ντέρκ Ντε Μπίρ Ρομπ Γουάιτ Σίριλ Απίτεμπουλ |
| Διάσημοι Οδηγοί |  Φερνάντο Αλόνσο Ρενέ Αρνού Τζιανκάρλο Φιζικέλα Ζαν-Πιερ Ζαμπουΐγ Αλέν Προστ Γιάρνο Τρούλι |
| Προηγούμενη Ονομασία | Μπένετον Φόρμουλα (1986–2001) Lotus F1 Team (2012–2015) |
| Επόμενη Ονομασία | Alpine F1 Team |
| Παγκόσμιο Πρωτάθλημα F1 | |
| Πρώτος Αγώνας | Γκραν Πρι Μεγάλης Βρετανίας 1977 |
| Τελευταίος Αγώνας | Γκραν Πρι Άμπου Ντάμπι 2020 |
| Συμμετοχές | 403 (400 εκκινήσεις) |
| Μηχανές | Renault |
| Πρωταθλήματα Κατασκευαστών | 2 (2005, 2006) |
| Πρωταθλήματα Οδηγών | 2 (2005, 2006) |
| Νίκες αγώνων | 35 |
| Βάθρα | 103 |
| Βαθμοί | 1777 |
| Pole Positions | 51 |
| Ταχύτεροι Γύροι | 33 |
| 2020 θέση | 5η (181 pts) |
Αποτελεί μία από τις λίγες ομάδες που αδιαλείπτως κατασκευάζει η ίδια ολόκληρο το μονοθέσιο. Το αμάξωμα κατασκευάζεται στο Ένστοουν, ένα χωριό της νοτιοανατολικής Αγγλίας κοντά στην Οξφόρδη, όπου τυπικά εδρεύει η ομάδα, και ο κινητήρας σε ένα εργοστάσιο της Ρενώ στο Παρίσι.
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΡενώ Σπορ
ΕπεξεργασίαΗ Ρενώ Σπορ πρωτοπαρουσιάσθηκε στο γκραν-πρι της Μεγάλης Βρετανίας, στο δεύτερο μισό της σεζόν του 1977, με το μονοθέσιο RS01 που οδηγούσε ο Ζαν-Πιερ Ζαμπουΐγ. Η πρωτοτυπία του συγκεκριμένου μοντέλου ήταν ο κινητήρας της Γκορντίνι, θυγατρικής της Ρενώ, ο οποίος ήταν ο πρώτος κινητήρας τούρμπο στην ιστορία του πρωταθλήματος της Φόρμουλα 1.
Οι πρώτες επιδόσεις του μονοθεσίου ήταν πολύ κακές, αφού ο κατά τα άλλα πανίσχυρος κινητήρας ήταν εξαιρετικά ασταθής, με αποτέλεσμα να παρουσιάζει συχνές βλάβες, εξ αιτίας των οποίων οι σχολιαστές τον περιέγραφαν ειρωνικά ως «κίτρινη τσαγιέρα». Ο Ζαμπουΐγ μπήκε πρώτη φορά στη βαθμολογούμενη εξάδα στο γκραν-πρι των Ανατολικών ΗΠΑ (Νέα Υόρκη) την 1η Οκτωβρίου του 1979, τερματίζοντας 4ος. Ήταν ο 18ος αγώνας της Ρενώ Σπορ και μόλις ο τέταρτος που κατάφερνε να τερματίσει.
Τις σεζόν 1979 και 1980 η ομάδα απέκτησε τον Ρενέ Αρνού ως δεύτερο οδηγό, αλλά η συμπεριφορά των μονοθεσίων παρέμεινε εξαιρετικά αναξιόπιστη. Σε 29 αγώνες η ομάδα είχε 34 εγκαταλείψεις, συνήθως λόγω βλάβης στον κινητήρα, αλλά και τις πρώτες 4 νίκες (8 πόντιουμ) συν 10 pole positions. Γενικά ίσχυε ο κανόνας πως τα μονοθέσια της Ρενώ θα καταλάμβαναν υψηλές θέσεις, αρκεί να έφταναν ως τη γραμμή του τερματισμού.
Το 1981 ο Ζαμπουΐγ έφυγε από την ομάδα και αναπληρώθηκε από τον άπειρο Αλαίν Προστ της Μακλάρεν. Παράλληλα ολοκληρώνονταν οι τεχνικές βελτιώσεις που είχαν ξεκινήσει από τα μισά της σεζόν του 1980, χάρη στις οποίες ο Προστ σημείωσε 3 νίκες και ανέβηκε συνολικά 6 φορές στο πόντιουμ (καθόλου συμπτωματικά, στους έξι μοναδικούς αγώνες που τερμάτισε). Το δίδυμο Αλαίν Προστ και Ρενέ Αρνού ανέβασε τη Ρενώ στην 3η θέση του πρωταθλήματος κατασκευαστών, κάτι που επανέλαβαν και το 1982.
Το 1983 η Ρενώ ανέβηκε ένα σκαλί παραπάνω, τερματίζοντας στη δεύτερη θέση των κατασκευαστών πίσω από τη Φερράρι με τους Αλαίν Προστ και Έντι Τσίβερ. Τη 2η θέση κατέλαβε και ο Προστ στο πρωτάθλημα οδηγών, χάνοντας το πρωτάθλημα για 2 βαθμούς από το Νέλσον Πικέ εξ αιτίας τριών εγκαταλείψεων (των μοναδικών σε όλη τη σεζόν) στους τέσσερις τελευταίους αγώνες. Αμέσως μετά ο Πρόστ επέστρεψε στη Μακλάρεν.
Ακολούθησαν δύο κακές χρονιές, το 1984 και το 1985, με μόλις 7 ανόδους στο βάθρο, αλλά χωρίς νίκη, μέχρι που η ομάδα αποσύρθηκε από το πρωτάθλημα. Ο τελευταίος αγώνας για την ομάδα Ρενώ Σπόρ ήταν το αυστραλιανό γκραν-πρι στις 3 Νοεμβρίου του 1985.
Προμηθευτής κινητήρων
Επεξεργασία
Παρά τη διάλυση της ομάδας, η μητρική εταιρεία συνέχισε να εμπλέκεται στη Φόρμουλα 1 ως προμηθευτής κινητήρων με πολύ καλά αποτελέσματα στο διάστημα 1989–1999. Η Γουΐλιαμς χρησιμοποιούσε κινητήρες της Ρενώ όταν κατακτούσε τα πρωταθλήματα κατασκευαστών του 1992 (και 1η–2η θέση στους οδηγούς με τους Νάιτζελ Μάνσελ και Ρικάρντο Πατρέζε), 1993 (και 1η–3η θέση στους οδηγούς με τους Αλαίν Προστ και Ντέιμον Χιλ), 1994 (και 2η θέση στους οδηγούς με τον Ντέιμον Χιλ) και 1997 (και 1η θέση στους οδηγούς με τον Ζακ Βιλνέβ).
Το 1995 ξεκίνησε να προμηθεύει και τη Μπένετον Φόρμουλα 1, συντελώντας στην κατάκτηση του μοναδικού πρωτάθληματος κατασκευαστών της ιταλικής ομάδας και του πρωταθλήματος οδηγών από τον Μίχαελ Σουμάχερ. Η συνεργασία κράτησε έως το πρωτάθλημα του 1997. Τρία χρόνια αργότερα η Ρενώ εξαγόρασε ολόκληρη τη Μπένετον αντί του ποσού των 120.000.000 δολαρίων. Όσο διαρκούσε η αναδιοργάνωση υπό τον Φλάβιο Μπριατόρε, η ομάδα συνέχισε να τρέχει ως Μπένετον· το σκεπτικό ήταν πως το όνομα της εταιρείας δεν θα φαινόταν πουθενά, μέχρι η ομάδα να είναι απολύτως έτοιμη. Αυτό διήρκεσε δύο χρόνια, μέχρι που το 2002 έλαβε χώρα η επίσημη μετονομασία σε Ρενώ Φόρμουλα 1 και επανήλθαν οι κινητήρες της μητρικής εταιρείας.
Ρενώ Φόρμουλα 1
Επεξεργασία
Η πρώτη τριετία (2002–2004) της νέας Ρενώ υπήρξε αξιοπρεπής, με σταθερή παρουσία των μονοθεσίων της στις βαθμολογούμενες θέσεις, αν και είχε μόλις δύο κερδισμένα γκραν-πρι με τον Φερνάντο Αλόνσο στη Βουδαπέστη το 2003 και τον Γιάρνο Τρούλι στο Μονακό το 2004.
Το 2005 ξεκίνησε η χρυσή διετία της ομάδας, όταν ο Φερνάντο Αλόνσο αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής με την εντυπωσιακή συγκομιδή των 133 βαθμών σε 18 αγώνες (7 νίκες και συνολικά 15 πόντιουμ). Μαζί με τον Τζιανκάρλο Φιζικέλα που βγήκε πέμπτος με 58 βαθμούς, έστειλαν τη Ρενώ στην πρώτη θέση του πρωταθλήματος κατασκευαστών, για πρώτη φορά στην ιστορία της. Ο θρίαμβος επαναλήφθηκε το 2006 με τους ίδιους πρωταγωνιστές.
Το 2007 ο Αλόνσο έφυγε για τη Μακλάρεν και μολονότι ο τελικός απολογισμός του διδύμου Τζιανκάρλο Φιζικέλα και Χέικι Κοβαλάινεν ήταν αξιοπρεπής (3η θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών), αυτός οφείλεται περισσότερο στις παρουσίες των δύο στις βαθμολογούμενες θέσεις παρά σε σπουδαία αποτελέσματα (μόλις ένα πόντιουμ). Την ίδια χρονιά αποκαλύφθηκε ότι άνθρωποι της ομάδας διέπρατταν βιομηχανική κατασκοπεία εις βάρος της Μακλάρεν, αλλά τελικά δεν υπήρξε κάποια τιμωρία.
Το 2008 σημαδεύθηκε από την επιστροφή του Φερνάντο Αλόνσο, ενώ το δεύτερο μονοθέσιο ανατέθηκε στον έως τότε δοκιμαστή Νέλσον Πικέ Τζούνιορ, γιο του παλαιού πρωταθλητή Νέλσον Πικέ. Η σεζόν αποδείχθηκε κατώτερη του αναμενομένου, αφού ο μεν Αλόνσο πέτυχε μόλις δύο νίκες και τερμάτισε στην 5η θέση των οδηγών, στη δε βαθμολογία των κατασκευαστών η ομάδα έπεσε μετά από τέσσερα χρόνια στην 4η θέση.
Ακόμα χειρότερα υπήρξαν τα αποτελέσματα της ομάδας το 2009, όταν η Ρενώ κατρακύλησε στην 8η θέση. Μάλιστα στη μέση της σεζόν ο Πικέ απολύθηκε, αποκαλύπτοντας στη συνέχεια ότι η νίκη του Αλόνσο στη Σιγκαπούρη το 2008 ήταν αποτέλεσμα παράνομης πρακτικής, και έτσι ξέσπασε το Σκάνδαλο Κρασγκέιτ. Οι βασικοί χορηγοί απέσυραν την υποστήριξή τους, προκαλώντας μεγάλη οικονομική ζημιά στην ομάδα, ενώ η Διεθνής Ομοσπονδία Αυτοκινήτου (FIA) την τιμώρησε με διετή αποκλεισμό από το πρωτάθλημα, της χαρίσθηκε όμως διετής αναστολή επειδή εξώθησε σε παραίτηση τον φερόμενο ως βασικό υπαίτιο, Φλάβιο Μπριατόρε.
Λότους Ρενώ Γκραν Πρι
Επεξεργασία
Στο τέλος της σαιζόν του 2010 η ομάδα αποχωρεί από το πρωτάθλημα, αλλά το 2011 εμφανίζεται ως Λότους Ρενώ Γκραν Πρι με βρετανική άδεια, καθώς κλείνει μια συμφωνία συνιδιοκτησίας με τη Lotus Cars αγοράζοντας το 25% του μεριδίου της ομάδας. Αντίστοιχα η Λότους Ρέισινγκ αγόρασε το εμπορικό σήμα Τιμ Λότους για το πρωτάθλημα.
Την 1η Νοεμβρίου του 2011, η Τιμ Λότους ζήτησε από την επιτροπή της Φόρμουλα 1 στη σαιζόν του 2012 να αλλάξει επίσημα ως κατασκευαστής το όνομά της από Λότους σε Κέιτερχαμ, διότι από τη σαιζόν αυτή η ομάδα της Ρενώ αποφάσισε να συνεχίσει ως Λότους Φόρμουλα 1.[1]
Ρενώ Σπορ Φόρμουλα 1
Επεξεργασία
Την 18η Δεκεμβρίου του 2015, ο όμιλος Ρενώ αγόρασε ξανά το μερίδιο των μετοχών της ομάδας Λότους Φόρμουλα 1 και την 3η Φεβρουαρίου του 2016 κατέβηκε επίσημα στο πρωτάθλημα με γαλλική άδεια, οπότε ανακοινώθηκε ότι θα αγωνιζόταν πλέον ως Ρενώ Σπορ Φόρμουλα 1.
Μετονομασία και Αλλαγή σε Alpine
ΕπεξεργασίαΓια την σεζόν το 2021 η Renault ανακοίνωσε την μετονομασία της σε Alpine F1 Team με στόχο την προώθηση σπορ αυτοκινήτων της εταιρίας.[2]
Επιδόσεις
ΕπεξεργασίαΣτοιχεία αθροιστικά για τις ομάδες της Ρενώ στη Φόρμουλα 1, έως και τη σαιζόν του 2020:
- 400 συμμετοχές σε αγώνες
- 35 νίκες (103 Βάθρα)
- 51 pole positions
- 33 ταχύτεροι γύροι
- 2 πρωταθλήματα οδηγών
- 2 πρωταθλήματα κατασκευαστών
Σημαντικοί οδηγοί
Επεξεργασία-
Ζαν-Πιερ Ζαμπουΐγ
Ο πρώτος οδηγός της Ρενώ Σπορ, χάρισε στην ομάδα την πρώτη της νίκη σε γκραν-πρι (Ντιζόν 1979). -
Φερνάντο Αλόνσο
Δις παγκόσμιος πρωταθλητής με τη Ρενώ (2005, 2006) και αντίστοιχα πρωταθλήματα κατασκευαστών.
Μονοθέσια
Επεξεργασία| Μονοθέσια της Ρενώ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Πλήρης κατάλογος των μονοθεσίων της Ρενώ, τα οποία αγωνίστηκαν στη Φόρμουλα 1 τουλάχιστον σε ένα Γκραν Πρι:
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Virgin applies for name change to become Marussia». Autosport (Haymarket Publications). 1 Νοεμβρίου 2011. http://www.autosport.com/news/report.php/id/95840. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2016.
- ↑ «Renault to rebrand as Alpine F1 Team in 2021». www.formula1.com. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2020.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία