πι

Νέα ελληνικά (el)

ελληνικό αλφάβητο
Α	α		άλφα / ἄλφα		Ν	ν		νι / νῦ
Β	β	ϐ	βήτα / βῆτα		Ξ	ξ		ξι / ξεῖ, ξῖ, ξῦ
Γ	γ		γάμα / γάμμα		Ο	ο		όμικρον / ὂ μικρόν, (οὖ)
Δ	δ		δέλτα		Π	π	ϖ	πι / πεῖ, πῖ
Ε	ε		έψιλον / ἒ ψιλόν, (εἶ)		Ρ	ρ	ϱ	ρο / ῥῶ
Ζ	ζ		ζήτα / ζῆτα		Σ	σ/ς		σίγμα / σῖγμα
Η	η		ήτα / ἦτα		Τ	τ		ταυ / ταῦ
Θ	θ	ϑ	θήτα / θῆτα		Υ	υ		ύψιλον / ὖ ψιλόν, (ὖ)
Ι	ι		γιώτα, ιώτα / ἰῶτα		Φ	φ	ϕ	φι / φεῖ, φῖ
Κ	κ	ϰ	κάπα / κάππα		Χ	χ		χι / χεῖ, χῖ
Λ	λ		λάμδα, λάμβδα / λάβδα		Ψ	ψ		ψι / ψεῖ, ψῖ
Μ	μ		μι / μῦ		Ω	ω		ωμέγα / ὦ μέγα, (ὦ)
Παρωχημένα γράμματα
Ϝ	ϝ		δίγαμμα		Ϻ	ϻ		σαν
Ϛ	ϛ		στίγμα		Ϸ	ϸ		σω
Ϡ	ϡ		σαμπί		Ͳ	ͳ		παλαιό σαμπί
Ϙ	ϙ		κόππα		Ϟ	ϟ		μεταγενέστερο κόππα
Ͱ	ͱ		ἧτα (δασυνόμενο)		Ϲ	ϲ		μηνοειδές σίγμα
Ϗ	ϗ		και		Ȣ	ȣ		ου
Ͷ	ͷ		παμφυλιακό δίγαμμα

Ετυμολογία

πι < μεσαιωνική ελληνική πῖ < αρχαία ελληνική πεῖ

γυναίκα στηρίζεται σε πι

Ουσιαστικό

πι ουδέτερο άκλιτο

1. το δέκατο έκτο γράμμα του ελληνικού αλφάβητου (π, κεφαλαίο: Π) (Ν. Ελληνικής)
2. (προφορικό) βοήθημα βάδισης, για άτομα με κινητικές δυσκολίες σε σχήμα «Π», περιπατητήρας

Εκφράσεις

• στο πι και φι: πολύ γρήγορα

Μεταφράσεις

    πι

πολωνικά : pi (pl)