τάξη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	τάξη	οι	τάξεις
γενική	της	τάξης*	των	τάξεων
αιτιατική	την	τάξη	τις	τάξεις
κλητική		τάξη		τάξεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, τάξεως
Κατηγορία όπως «λύση» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

μια άδεια τάξη

Ετυμολογία

τάξη < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική τάξις < τάττω

για σύγχρονους όρους < σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική classe ή από την αγγλική class ^[1]
για την ταξινομική βαθμίδα < σημασιολογικό δάνειο από τη νεολατινική ordo

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈta.ksi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : τά‐ξη

Ουσιαστικό

τάξη θηλυκό

η κατάσταση κατά την οποία κάθε τι είναι τακτοποιημένο στη θέση του
η κατάσταση που προκύπτει από την τήρηση των κανόνων και των νόμων
⮡ υπουργείο δημοσίας τάξεως, ησυχία, τάξη και ασφάλεια
υποδιαίρεση ενός συνόλου
αξιολογική κατηγορία
⮡ Αυτό το κρασί είναι πρώτης τάξεως
(εκπαίδευση) το σύνολο των μαθητών ενός σχολείου που παρακολουθούν τα ίδια μαθήματα
⮡ Η Α΄ τάξη έχει αυτήν την ώρα Γυμναστική.
(εκπαίδευση) η σχολική αίθουσα
(κοινωνιολογία) υποδιαίρεση του κοινωνικού σώματος με κριτήριο την κοινωνική θέση, το επάγγελμα, το εισόδημα ή τη σχέση προς τα μέσα παραγωγής
⮡ κοινωνικές τάξεις, επαγγελματικές τάξεις, παραγωγικές τάξεις
(ταξινομία) υποδιαίρεση ταξινομικής βαθμίδας ανώτερη από την οικογένεια και χαμηλότερη από την ομοταξία
⮡ Οι ομοταξίες διαιρούνται σε τάξεις και οι τάξεις σε οικογένειες.

διαγλωσστικός λατινικός όρος: ordo
→ δείτε τις λέξεις μικρόταξη, ανθυποτάξη, ενδοτάξη, υπόταξη, υποτάξη, υπέρταξη και υπερτάξη
(λογική, μαθηματικά, επιστήμη υπολογιστών) το πλήθος των παραμέτρων μιάς συνάρτησης (ή κατηγορήματος) ή το πλήθος των τελεστέων μιάς πράξης
≈ συνώνυμα: βαθμός