τύχη

Δείτε επίσης : Τύχη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	τύχη	οι	τύχες
γενική	της	τύχης	των	τυχών
αιτιατική	την	τύχη	τις	τύχες
κλητική		τύχη		τύχες
Κατηγορία όπως «νίκη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

τύχη < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική τύχη

τύχη θηλυκό

η δύναμη που υποτίθεται ότι επηρεάζει τα γεγονότα είτε προς μια θετική κατάληξη είτε προς μια αρνητική
≈ συνώνυμα: ειμαρμένη, πεπρωμένο
καθετί που, χωρίς να έχει προβλεφθεί, καθορίζει την έκβαση των γεγονότων
η καλοτυχία, όλες οι ευνοϊκές καταστάσεις
(στον πληθυντικό) οι τύχες: η ζωή, το μέλλον

ετυμολογικό πεδίο
τυχ-

τύχη

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	τῠχα-
ονομαστική	ἡ	τύχη	αἱ	τύχαι
γενική	τῆς	τύχης	τῶν	τυχῶν
δοτική	τῇ	τύχῃ	ταῖς	τύχαις
αιτιατική	τὴν	τύχην	τὰς	τύχᾱς
κλητική ὦ!		τύχη		τύχαι
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τύχᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		τύχαιν
Το φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'δίκη' όπως «βελόνη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

τύχη < θέμα τυχ- όπως και στον αόριστο ἔ-τῠχ-ον του τυγχάνω ^[1]

τύχη, -ης (ῠ) θηλυκό

(Χρειάζεται επεξεργασία)

↑ Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

τύχη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
τύχη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.