ἥσσων

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἥσσων	τὸ	ἧσσον
γενική	τοῦ/τῆς	ἥσσονος	τοῦ	ἥσσονος
δοτική	τῷ/τῇ	ἥσσονῐ	τῷ	ἥσσονῐ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἥσσονᾰ - ἥσσω	τὸ	ἧσσον
κλητική ὦ!		ἧσσον		ἧσσον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἥσσονες - ἥσσους	τὰ	ἥσσονᾰ - ἥσσω
γενική	τῶν	ἡσσόνων	τῶν	ἡσσόνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἥσσοσῐ(ν)	τοῖς	ἥσσοσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἥσσονᾰς - ἥσσους	τὰ	ἥσσονᾰ - ἥσσω
κλητική ὦ!		ἥσσονες - ἥσσους		ἥσσονᾰ - ἥσσω
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἥσσονε	τὼ	ἥσσονε
γεν-δοτ	τοῖν	ἡσσόνοιν	τοῖν	ἡσσόνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'μείζων' όπως «μείζων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἥσσων < πιθανώς ἦκα + -ίων (*ἥκjων > ἥσσων)

Επίθετο

ἥσσων, -ων, ἧσσον

• ιωνικός τύπος του ἥττων
  1. συγκριτικός βαθμός του κακός

     ≈ συνώνυμα: → δείτε τους συγκριτικούς βαθμούς του κακός

  2. συγκριτικός βαθμός του ὀλίγος

     ≈ συνώνυμα: ὀλῐγώτερος

  3. συγκριτικός βαθμός του σμικρός

     ≈ συνώνυμα: → δείτε τους συγκριτικούς βαθμούς του σμικρός

Άλλες μορφές

• αττικός τύπος : ἥττων
• ιωνικός τύπος : ἕσσων

Συγγενικά

• ἦκα
• ἧσσον και ἧττον (αττικός)
• ἥκιστα (υπερθετικός βαθμός)
• ἧσσα, ἧττα (αττικός)
• ἡσσάομαι, ἡττάομαι (αττικός), ἑσσόομαι (ιωνικός)

Πηγές

• ἥσσων - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἥσσων - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.