σύνολο

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	σύνολο	τα	σύνολα
γενική	του	συνόλου & σύνολου	των	συνόλων
αιτιατική	το	σύνολο	τα	σύνολα
κλητική		σύνολο		σύνολα
Κατηγορία όπως «πρόσωπο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύνολο < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική σύνολον (ολόκληρο, πλήρες) ^[1]

για σύγχρονους όρους < σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική ensemble ή totalité

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈsi.no.lo/

τυπογραφικός συλλαβισμός : σύ‐νο‐λο

Ουσιαστικό

σύνολο ουδέτερο

η συλλογή διαφορετικών υλικών ή νοητών αντικειμένων
(μαθηματικά, θεωρία συνόλων) η συλλογή στοιχείων που είναι απολύτως διακριτά μεταξύ τους αλλά που αξιωματικά θεωρούμε ως μία ολότητα ή ενότητα
⮡ η θεωρία συνόλων βρίσκεται στη βάση των σύγχρονων μαθηματικών
(γραμματική) το λεκτικό σύνολο : η ενότητα λέξεων πολύ στενά συνδεδεμένων μεταξύ τους· συχνά δημιουργούν σύνθετες λέξεις
⮡ το παράδειγμα λεκτικού συνόλου: μικρά πράγματα > σύνθετη λέξη: μικροπράγματα
όλα τα μέλη μιας ομάδας μηδενός εξαιρουμένου, το όλον, η ολοκληρία, η ολότητα
⮡ η απαγόρευση των κινητών αφορά στο σύνολο των μαθητών

⮡ το σύνολο του εκλογικού σώματος εναντιώνεται στο μνημόνιο
το άθροισμα ομοειδών
⮡ το σύνολο των οφειλών μας είναι τεράστιο
ένα σύνολο από έπιπλα, ρούχα, διακοσμητικά στοιχεία ή καλλιτεχνήματα που ταιριάζουν αρμονικά όλα μαζί
⮡ φόραγε ένα πολύ ωραίο σύνολο