ῥῆμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ῥῆμᾰ	τὰ	ῥήμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	ῥήμᾰτος	τῶν	ῥημᾰ́των
δοτική	τῷ	ῥήμᾰτῐ	τοῖς	ῥήμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ῥῆμᾰ	τὰ	ῥήμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		ῥῆμᾰ		ῥήμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ῥήμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		ῥημᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτῆμα' όπως «κτῆμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ῥῆμα < ρίζα ῥη- (εἴρω, ἐρῶ) + -μα

Ουσιαστικό

ῥῆμα ουδέτερο

1. αυτό που λέγεται, λέξη, λόγος
2. φράση
3. απόφθεγμα
4. (γραμματική) ρήμα

Παράγωγα

• ῥημάτιον

Εκφράσεις

• ῥήματα ἀντ’ ἀλφίτων: λόγια αντί για φαγητό, η κοιλιὰ δεν γεμίζει με λόγια

Συγγενικά

• ῥηματικός
• ῥήμων
• → και δείτε τη λέξη ῥήτωρ

Πηγές

• ῥῆμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ῥῆμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.