άκων

See also: ἄκων

Greek

Etymology

The Ancient Greek ἄκων.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈakon/
• Hyphenation: ά‧κων

Adjective

άκων • (ákon) m (feminine άκουσα, neuter άκον)

1. (formal, learned) unwilling, unintentional

Declension

Declension of άκων

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	άκων (ákon)	άκουσα (ákousa)	άκον (ákon)		άκοντες (ákontes)	άκουσες (ákouses)	άκοντα (ákonta)
genitive	άκοντος (ákontos)	άκουσας (ákousas) ακούσης (akoúsis)	άκοντος (ákontos)		ακόντων (akónton)	ακουσών (akousón)	ακόντων (akónton)
accusative	άκοντα (ákonta)	άκουσα (ákousa)	άκον (ákon)		άκοντες (ákontes)	άκουσες (ákouses)	άκοντα (ákonta)
vocative	άκων (ákon)	άκουσα (ákousa)	άκον (ákon)		άκοντες (ákontes)	άκουσες (ákouses)	άκοντα (ákonta)

Synonyms

• αθέλητος (athélitos)
• άθελος (áthelos)

Antonyms

• εκών (ekón)

Derived terms

• εκών άκων (ekón ákon, “volens nolens”), ἑκών ἄκων (polytonic script)