άπατρις

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἄπατρις (ápatris).

Noun

άπατρις • (ápatris) m or f (plural απάτριδες)

1. stateless person
2. unpatriotic person

Declension

Declension of άπατρις

	singular	plural
nominative	άπατρις (ápatris)	απάτριδες (apátrides)
genitive	απάτριδος (apátridos)	απατρίδων (apatrídon)
accusative	απάτριδα (apátrida) άπατριν (ápatrin)	απάτριδες (apátrides)
vocative	άπατρις (ápatris)	απάτριδες (apátrides)

Further reading

• άπατρις, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language