αδίκαστος

Greek

Adjective

αδίκαστος • (adíkastos) m (feminine αδίκαστη, neuter αδίκαστο)

1. (law) unheard, untried

Declension

Declension of αδίκαστος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	αδίκαστος (adíkastos)	αδίκαστη (adíkasti)	αδίκαστο (adíkasto)		αδίκαστοι (adíkastoi)	αδίκαστες (adíkastes)	αδίκαστα (adíkasta)
genitive	αδίκαστου (adíkastou)	αδίκαστης (adíkastis)	αδίκαστου (adíkastou)		αδίκαστων (adíkaston)	αδίκαστων (adíkaston)	αδίκαστων (adíkaston)
accusative	αδίκαστο (adíkasto)	αδίκαστη (adíkasti)	αδίκαστο (adíkasto)		αδίκαστους (adíkastous)	αδίκαστες (adíkastes)	αδίκαστα (adíkasta)
vocative	αδίκαστε (adíkaste)	αδίκαστη (adíkasti)	αδίκαστο (adíkasto)		αδίκαστοι (adíkastoi)	αδίκαστες (adíkastes)	αδίκαστα (adíkasta)

Related terms

• αδίωκτος (adíoktos, “unprosecuted”)

• see: αδικώ (adikó, “to wrong”)