ανέκκλητος

Greek

Adjective

ανέκκλητος • (anékklitos) m (feminine ανέκκλητη, neuter ανέκκλητο)

1. irreversible, irrevocable

   Synonym: αμετάκλητος (ametáklitos)

2. (law) unappealable

   Synonym: τελεσίδικος (telesídikos)

Declension

Declension of ανέκκλητος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	ανέκκλητος (anékklitos)	ανέκκλητη (anékkliti)	ανέκκλητο (anékklito)		ανέκκλητοι (anékklitoi)	ανέκκλητες (anékklites)	ανέκκλητα (anékklita)
genitive	ανέκκλητου (anékklitou)	ανέκκλητης (anékklitis)	ανέκκλητου (anékklitou)		ανέκκλητων (anékkliton)	ανέκκλητων (anékkliton)	ανέκκλητων (anékkliton)
accusative	ανέκκλητο (anékklito)	ανέκκλητη (anékkliti)	ανέκκλητο (anékklito)		ανέκκλητους (anékklitous)	ανέκκλητες (anékklites)	ανέκκλητα (anékklita)
vocative	ανέκκλητε (anékklite)	ανέκκλητη (anékkliti)	ανέκκλητο (anékklito)		ανέκκλητοι (anékklitoi)	ανέκκλητες (anékklites)	ανέκκλητα (anékklita)

Related terms

• ανέκκλητα (anékklita, “irrevocably”)