αναιδής

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀναιδής (anaidḗs).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.neˈðis/
• Hyphenation: αναι‧δής

Adjective

αναιδής • (anaidís) m (feminine αναιδής, neuter αναιδές)

1. impudent, cheeky
2. brash, saucy
3. shameless, immodest

Declension

Declension of αναιδής

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	αναιδής (anaidís)	αναιδής (anaidís)	αναιδές (anaidés)		αναιδείς (anaideís)	αναιδείς (anaideís)	αναιδή (anaidí)
genitive	αναιδούς (anaidoús) αναιδή (anaidí)	αναιδούς (anaidoús)	αναιδούς (anaidoús)		αναιδών (anaidón)	αναιδών (anaidón)	αναιδών (anaidón)
accusative	αναιδή (anaidí)	αναιδή (anaidí)	αναιδές (anaidés)		αναιδείς (anaideís)	αναιδείς (anaideís)	αναιδή (anaidí)
vocative	αναιδή (anaidí) αναιδής (anaidís)	αναιδής (anaidís)	αναιδές (anaidés)		αναιδείς (anaideís)	αναιδείς (anaideís)	αναιδή (anaidí)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αναιδής, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αναιδής, etc.)

Related terms

• αναίδεια f (anaídeia, “lack of modesty and respect”)