αναφώνηση

Greek

Noun

αναφώνηση • (anafónisi) f (plural αναφωνήσεις)

1. exclamation, interjection, cry, ejaculation

Declension

Declension of αναφώνηση

	singular	plural
nominative	αναφώνηση (anafónisi)	αναφωνήσεις (anafoníseis)
genitive	αναφώνησης (anafónisis)	αναφωνήσεων (anafoníseon)
accusative	αναφώνηση (anafónisi)	αναφωνήσεις (anafoníseis)
vocative	αναφώνηση (anafónisi)	αναφωνήσεις (anafoníseis)

Older or formal genitive singular: αναφωνήσεως (anafoníseos)

Synonyms

• (grammar): επιφώνημα n (epifónima, “exclamation, interjection”)

Related terms

• see: αναφωνώ (anafonó, “to exclaim”)