αντίδικος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀντίδικος (antídikos).

Adjective

αντίδικος • (antídikos) m (feminine αντίδικη, neuter αντίδικο) (also used as a noun)

1. (law) relating to litigants or legal opponents

Declension

Declension of αντίδικος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	αντίδικος (antídikos)	αντίδικη (antídiki)	αντίδικο (antídiko)		αντίδικοι (antídikoi)	αντίδικες (antídikes)	αντίδικα (antídika)
genitive	αντίδικου (antídikou)	αντίδικης (antídikis)	αντίδικου (antídikou)		αντίδικων (antídikon)	αντίδικων (antídikon)	αντίδικων (antídikon)
accusative	αντίδικο (antídiko)	αντίδικη (antídiki)	αντίδικο (antídiko)		αντίδικους (antídikous)	αντίδικες (antídikes)	αντίδικα (antídika)
vocative	αντίδικε (antídike)	αντίδικη (antídiki)	αντίδικο (antídiko)		αντίδικοι (antídikoi)	αντίδικες (antídikes)	αντίδικα (antídika)

Notes: Noun forms may be stressed αντιδίκου, αντιδίκων, αντιδίκους

Related terms

• see: αντιδικία f (antidikía, “litigation”)

Noun

αντίδικος • (antídikos) m (plural αντίδικοι, feminine αντίδικη)

1. (law) litigant, legal opponent

Declension

Declension of αντίδικος

	singular	plural
nominative	αντίδικος (antídikos)	αντίδικοι (antídikoi)
genitive	αντίδικου (antídikou) αντιδίκου (antidíkou)	αντίδικων (antídikon) αντιδίκων (antidíkon)
accusative	αντίδικο (antídiko)	αντίδικους (antídikous) αντιδίκους (antidíkous)
vocative	αντίδικε (antídike)	αντίδικοι (antídikoi)

Second forms are formal.