αρπακτικός

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἅρπα (hárpa, “bird of prey”).

Adjective

αρπακτικός • (arpaktikós) m (feminine αρπακτική, neuter αρπακτικό)

1. predatory, rapacious
2. (nominalised, neuter) bird of prey

Declension

Declension of αρπακτικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	αρπακτικός (arpaktikós)	αρπακτική (arpaktikí)	αρπακτικό (arpaktikó)		αρπακτικοί (arpaktikoí)	αρπακτικές (arpaktikés)	αρπακτικά (arpaktiká)
genitive	αρπακτικού (arpaktikoú)	αρπακτικής (arpaktikís)	αρπακτικού (arpaktikoú)		αρπακτικών (arpaktikón)	αρπακτικών (arpaktikón)	αρπακτικών (arpaktikón)
accusative	αρπακτικό (arpaktikó)	αρπακτική (arpaktikí)	αρπακτικό (arpaktikó)		αρπακτικούς (arpaktikoús)	αρπακτικές (arpaktikés)	αρπακτικά (arpaktiká)
vocative	αρπακτικέ (arpaktiké)	αρπακτική (arpaktikí)	αρπακτικό (arpaktikó)		αρπακτικοί (arpaktikoí)	αρπακτικές (arpaktikés)	αρπακτικά (arpaktiká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αρπακτικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αρπακτικός, etc.)

Related terms

• αρπακτικότητα f (arpaktikótita, “rapacity”)
• αρπακτικό n (arpaktikó, “bird of prey”)
• αρπακτικό πτηνό n (arpaktikó ptinó, “bird of prey”)
• and see: αρπάζω (arpázo, “to snatch, to steal”)