βουνό

Greek

Etymology

Inherited from the mediaeval Byzantine Greek βουνό, βουνόν (bounó, bounón), a metaplasm to neuter of the Ancient Greek βουνός (bounós, “hill”, masculine) of uncertain etymology, probably in accordance to the masculine ὄρος (óros, “mountain”). A connection to βουβών (boubṓn) is very unlikely.

Compare Mariupol Greek вуно́ (vunó).

Pronunciation

• IPA^(key): /vuˈno/
• Hyphenation: βου‧νό

Noun

βουνό • (vounó) n (plural βουνά)

1. mountain

   Το όρος Έβερεστ είναι το ψηλότερο βουνό της οροσειράς των Ιμαλαΐων.

   To óros Éverest eínai to psilótero vounó tis oroseirás ton Imalaḯon.

   Mount Everest is the highest mountain in the Himalayan massif.

2. mountainous countryside
3. (figuratively) heavy workload, mountain of work

Usage notes

• βουνό (vounó) is more typically used as a general term for a mountain, than in its name when its synonym όρος (óros) might be used.

Declension

Declension of βουνό

	singular	plural
nominative	βουνό (vounó)	βουνά (vouná)
genitive	βουνού (vounoú)	βουνών (vounón)
accusative	βουνό (vounó)	βουνά (vouná)
vocative	βουνό (vounó)	βουνά (vouná)

Synonyms

• όρος n (óros)

Related terms

• ακροβούνι n (akrovoúni, “peak, sharp summit”)
• βουνάκι n (vounáki, “hill”)
• βουνί n (vouní, “hill, hillock”)
• βουνίσιος (vounísios, “mountainous”, adjective)
• βουνοκορφή f (vounokorfí, “mountain summit”)
• βουνοπλαγιά f (vounoplagiá, “mountainside”)
• βουνοσειρά f (vounoseirá, “mountain range”)