ελάττωμα

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἐλάττωμα (eláttōma), from ἐλασσόω (elassóō), from ἐλάσσων (elássōn), comparative of μικρός (mikrós, “small, insignificant”).

Pronunciation

• IPA^(key): /eˈla.to.ma/
• Hyphenation: ε‧λάτ‧τω‧μα

Noun

ελάττωμα • (eláttoma) n

1. (of people) shortcoming, imperfection, deficiency
2. (of things) malfunction
3. (spuriously) any disadvantage

Declension

Declension of ελάττωμα

	singular	plural
nominative	ελάττωμα (eláttoma)	ελαττώματα (elattómata)
genitive	ελαττώματος (elattómatos)	ελαττωμάτων (elattomáton)
accusative	ελάττωμα (eláttoma)	ελαττώματα (elattómata)
vocative	ελάττωμα (eláttoma)	ελαττώματα (elattómata)

Synonyms

• (of people): κουσούρι n (kousoúri)
• μειονέκτημα n (meionéktima)
• ντεφό or ντεφώ n (ntefó, “French défaut”, indeclinable)

Antonyms

• προτέρημα n (protérima)
• πλεονέκτημα n (pleonéktima)
• αβαντάζ n (avantáz, “French avantage”, indeclinable)

Related terms

• ελαττωματικός (elattomatikós)
• ελάττωση f (eláttosi, “reduction”)

• and see: ελαττώνω (elattóno, “reduce”)