ευχάριστος
See also: εὐχάριστος
Greek
editEtymology
editLearned borrowing from Ancient Greek εὐχάριστος (eukháristos), with semantic loan from French agréable.[1]
Pronunciation
editAdjective
editευχάριστος • (efcháristos) m (feminine ευχάριστη, neuter ευχάριστο)
- pleasant, pleasing, agreeable
- Antonym: δυσάρεστος (dysárestos)
Declension
edit| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ευχάριστος (efcháristos) | ευχάριστη (efcháristi) | ευχάριστο (efcháristo) | ευχάριστοι (efcháristoi) | ευχάριστες (efcháristes) | ευχάριστα (efchárista) | |
| genitive | ευχάριστου (efcháristou) | ευχάριστης (efcháristis) | ευχάριστου (efcháristou) | ευχάριστων (efcháriston) | ευχάριστων (efcháriston) | ευχάριστων (efcháriston) | |
| accusative | ευχάριστο (efcháristo) | ευχάριστη (efcháristi) | ευχάριστο (efcháristo) | ευχάριστους (efcháristous) | ευχάριστες (efcháristes) | ευχάριστα (efchárista) | |
| vocative | ευχάριστε (efcháriste) | ευχάριστη (efcháristi) | ευχάριστο (efcháristo) | ευχάριστοι (efcháristoi) | ευχάριστες (efcháristes) | ευχάριστα (efchárista) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ευχάριστος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ευχάριστος, etc.)
References
edit- ^ ευχάριστος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language