θάλλω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *dʰelh₁-. Cognates include Albanian dal (“to sprout”), Old Armenian դալար (dalar, “verdant; verdure, herb, grass”), դեղ (deł, “herb, medicine, poison, amulet, perfume, dye, kindling”), Middle Irish duille (“leaf”), Welsh dalen (“leaf”), deillio (“to emanate, derive”), Breton delienn (“leaf”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰál.lɔː/ → /ˈθal.lo/ → /ˈθa.lo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰál.lɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtʰal.lo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈθal.lo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈθal.lo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈθa.lo/

Verb

θάλλω • (thállō)

1. to bloom, sprout
2. to grow, flourish, thrive
3. to swell, abound

Inflection

   Present: θᾰ́λλω, θᾰ́λλομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θᾰ́λλω	θᾰ́λλεις	θᾰ́λλει	θᾰ́λλετον	θᾰ́λλετον	θᾰ́λλομεν	θᾰ́λλετε	θᾰ́λλουσῐ(ν)
	subjunctive	θᾰ́λλω	θᾰ́λλῃς	θᾰ́λλῃ	θᾰ́λλητον	θᾰ́λλητον	θᾰ́λλωμεν	θᾰ́λλητε	θᾰ́λλωσῐ(ν)
	optative	θᾰ́λλοιμῐ	θᾰ́λλοις	θᾰ́λλοι	θᾰ́λλοιτον	θᾰλλοίτην	θᾰ́λλοιμεν	θᾰ́λλοιτε	θᾰ́λλοιεν
	imperative		θᾰ́λλε	θᾰλλέτω	θᾰ́λλετον	θᾰλλέτων		θᾰ́λλετε	θᾰλλόντων
middle/ passive	indicative	θᾰ́λλομαι	θᾰ́λλῃ, θᾰ́λλει	θᾰ́λλεται	θᾰ́λλεσθον	θᾰ́λλεσθον	θᾰλλόμεθᾰ	θᾰ́λλεσθε	θᾰ́λλονται
	subjunctive	θᾰ́λλωμαι	θᾰ́λλῃ	θᾰ́λληται	θᾰ́λλησθον	θᾰ́λλησθον	θᾰλλώμεθᾰ	θᾰ́λλησθε	θᾰ́λλωνται
	optative	θᾰλλοίμην	θᾰ́λλοιο	θᾰ́λλοιτο	θᾰ́λλοισθον	θᾰλλοίσθην	θᾰλλοίμεθᾰ	θᾰ́λλοισθε	θᾰ́λλοιντο
	imperative		θᾰ́λλου	θᾰλλέσθω	θᾰ́λλεσθον	θᾰλλέσθων		θᾰ́λλεσθε	θᾰλλέσθων
		active				middle/passive
infinitive		θᾰ́λλειν				θᾰ́λλεσθαι
participle	m	θᾰ́λλων				θᾰλλόμενος
	f	θᾰ́λλουσᾰ				θᾰλλομένη
	n	θᾰ́λλον				θᾰλλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔθαλλον, ἐθαλλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔθαλλον	ἔθαλλες	ἔθαλλε(ν)	ἐθάλλετον	ἐθαλλέτην	ἐθάλλομεν	ἐθάλλετε	ἔθαλλον
middle/ passive	indicative	ἐθαλλόμην	ἐθάλλου	ἐθάλλετο	ἐθάλλεσθον	ἐθαλλέσθην	ἐθαλλόμεθᾰ	ἐθάλλεσθε	ἐθάλλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: θαλήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	θαλήσομαι	θαλήσῃ	θαλήσεται	θαλήσεσθον	θαλήσεσθον	θαλησόμεθᾰ	θαλήσεσθε	θαλήσονται
	optative	θαλησοίμην	θαλήσοιο	θαλήσοιτο	θαλήσοισθον	θαλησοίσθην	θαλησοίμεθᾰ	θαλήσοισθε	θαλήσοιντο
							passive
infinitive							θαλήσεσθαι
participle	m						θαλησόμενος
	f						θαλησομένη
	n						θαλησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔθηλᾰ, ἐθηλᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔθηλᾰ	ἔθηλᾰς	ἔθηλε(ν)	ἐθήλᾰτον	ἐθηλᾰ́την	ἐθήλᾰμεν	ἐθήλᾰτε	ἔθηλᾰν
	subjunctive	θήλω	θήλῃς	θήλῃ	θήλητον	θήλητον	θήλωμεν	θήλητε	θήλωσῐ(ν)
	optative	θήλαιμῐ	θήλειᾰς, θήλαις	θήλειε(ν), θήλαι	θήλαιτον	θηλαίτην	θήλαιμεν	θήλαιτε	θήλειᾰν, θήλαιεν
	imperative		θῆλον	θηλᾰ́τω	θήλᾰτον	θηλᾰ́των		θήλᾰτε	θηλᾰ́ντων
middle	indicative	ἐθηλᾰ́μην	ἐθήλω	ἐθήλᾰτο	ἐθήλᾰσθον	ἐθηλᾰ́σθην	ἐθηλᾰ́μεθᾰ	ἐθήλᾰσθε	ἐθήλᾰντο
	subjunctive	θήλωμαι	θήλῃ	θήληται	θήλησθον	θήλησθον	θηλώμεθᾰ	θήλησθε	θήλωνται
	optative	θηλαίμην	θήλαιο	θήλαιτο	θήλαισθον	θηλαίσθην	θηλαίμεθᾰ	θήλαισθε	θήλαιντο
	imperative		θῆλαι	θηλᾰ́σθω	θήλᾰσθον	θηλᾰ́σθων		θήλᾰσθε	θηλᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		θῆλαι			θήλᾰσθαι
participle	m	θήλᾱς			θηλᾰ́μενος
	f	θήλᾱσᾰ			θηλᾰμένη
	n	θῆλᾰν			θηλᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔθαλον, ἐθαλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔθαλον	ἔθαλες	ἔθαλε(ν)	ἐθάλετον	ἐθαλέτην	ἐθάλομεν	ἐθάλετε	ἔθαλον
	subjunctive	θάλω	θάλῃς	θάλῃ	θάλητον	θάλητον	θάλωμεν	θάλητε	θάλωσῐ(ν)
	optative	θάλοιμῐ	θάλοις	θάλοι	θάλοιτον	θαλοίτην	θάλοιμεν	θάλοιτε	θάλοιεν
	imperative		θᾶλε	θαλέτω	θάλετον	θαλέτων		θάλετε	θαλόντων
middle	indicative	ἐθαλόμην	ἐθάλου	ἐθάλετο	ἐθάλεσθον	ἐθαλέσθην	ἐθαλόμεθᾰ	ἐθάλεσθε	ἐθάλοντο
	subjunctive	θάλωμαι	θάλῃ	θάληται	θάλησθον	θάλησθον	θαλώμεθᾰ	θάλησθε	θάλωνται
	optative	θαλοίμην	θάλοιο	θάλοιτο	θάλοισθον	θαλοίσθην	θαλοίμεθᾰ	θάλοισθε	θάλοιντο
	imperative		θαλοῦ	θαλέσθω	θάλεσθον	θαλέσθων		θάλεσθε	θαλέσθων
		active			middle
infinitive		θαλεῖν			θαλέσθαι
participle	m	θαλών			θαλόμενος
	f	θαλοῦσᾰ			θαλομένη
	n	θαλόν			θαλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τέθηλᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέθηλᾰ	τέθηλᾰς	τέθηλε(ν)	τεθήλᾰτον	τεθήλᾰτον	τεθήλᾰμεν	τεθήλᾰτε	τεθήλᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τεθήλω	τεθήλῃς	τεθήλῃ	τεθήλητον	τεθήλητον	τεθήλωμεν	τεθήλητε	τεθήλωσῐ(ν)
	optative	τεθήλοιμῐ, τεθηλοίην	τεθήλοις, τεθηλοίης	τεθήλοι, τεθηλοίη	τεθήλοιτον	τεθηλοίτην	τεθήλοιμεν	τεθήλοιτε	τεθήλοιεν
	imperative		τέθηλε	τεθηλέτω	τεθήλετον	τεθηλέτων		τεθήλετε	τεθηλόντων
		active
infinitive		τεθηλέναι
participle	m	τεθηλώς
	f	τεθηλυῖᾰ
	n	τεθηλός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τέθᾱλᾰ (Aeolic, Doric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέθᾱλᾰ	τέθᾱλᾰς	τέθᾱλε(ν)	τεθᾱ́λᾰτον	τεθᾱ́λᾰτον	τεθᾱ́λᾰμεν	τεθᾱ́λᾰτε	τεθᾱ́λᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τεθᾱ́λω	τεθᾱ́λῃς	τεθᾱ́λῃ	τεθᾱ́λητον	τεθᾱ́λητον	τεθᾱ́λωμεν	τεθᾱ́λητε	τεθᾱ́λωσῐ(ν)
	optative	τεθᾱ́λοιμῐ, τεθᾱλοίην	τεθᾱ́λοις, τεθᾱλοίης	τεθᾱ́λοι, τεθᾱλοίη	τεθᾱ́λοιτον	τεθᾱλοίτην	τεθᾱ́λοιμεν	τεθᾱ́λοιτε	τεθᾱ́λοιεν
	imperative		τέθᾱλε	τεθᾱλέτω	τεθᾱ́λετον	τεθᾱλέτων		τεθᾱ́λετε	τεθᾱλόντων
		active
infinitive		τεθᾱλέναι
participle	m	τεθᾱλώς
	f	τεθᾱλυῖᾰ
	n	τεθᾱλός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐτεθήλειν

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτεθήλειν, ἐτεθήλη	ἐτεθήλεις, ἐτεθήλης	ἐτεθήλει(ν)	ἐτεθήλετον	ἐτεθηλέτην	ἐτεθήλεμεν	ἐτεθήλετε	ἐτεθήλεσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀειθαλής (aeithalḗs)
• ἀναθάλλω (anathállō)
• αὐξιθαλής (auxithalḗs)
• δυσθαλής (dusthalḗs)
• ἔνθαλλος (énthallos)
• ἐρίθαλλος (eríthallos)
• Θᾰλῆς (Thalês)
• πανθαλής (panthalḗs)
• παραθάλλω (parathállō)
• προθαλής (prothalḗs)
• Ταλθύβιος (Talthúbios)

 

Related terms

• θαλερός (thalerós)
• θαλλός (thallós)
• θηλέω (thēléō)

 

Descendants

• Greek: θάλλω (thállo, “to bloom”)

Further reading

• “θάλλω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “θάλλω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “θάλλω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• θάλλω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• θάλλω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “θάλλω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈθa.lo/
• Hyphenation: θάλ‧λω

Verb

θάλλω • (thállo) (past έθαλα, passive —) found chiefly in the present and imperfect tenses

1. to bloom, flower
2. (figuratively) to flourish

Conjugation

θάλλω   (active voice only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	θάλλω	θάλω
2 sg	θάλλεις	θάλεις
3 sg	θάλλει	θάλει
1 pl	θάλλουμε, [‑ομε]	θάλουμε, [‑ομε]
2 pl	θάλλετε	θάλετε
3 pl	θάλλουν(ε)	θάλουν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	έθαλλα	έθαλα
2 sg	έθαλλες	έθαλες
3 sg	έθαλλε	έθαλε
1 pl	θάλλαμε	θάλαμε
2 pl	θάλλατε	θάλατε
3 pl	έθαλλαν, θάλλαν(ε)	έθαλαν, θάλαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα θάλλω ➤	θα θάλω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα θάλλεις, …	θα θάλεις, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … θάλει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … θάλει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … θάλει
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	(θάλλε)	(θάλε)
2 pl	θάλλετε	θάλετε
Other forms
Active present participle ➤	θάλλοντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας θάλει ➤
Passive perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	θάλει
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms

• αναθάλλω (anathállo, “to bloom again”)

Further reading

• θάλλω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language