θεόφοβος

See also: Θεόφοβος

Greek

Etymology

From θεός (theós, “god”) +‎ φόβος (fóvos, “fear”).

Adjective

θεόφοβος • (theófovos) m (feminine θεόφοβη, neuter θεόφοβο)

1. pious, God-fearing
2. (noun) God-fearing person

Declension

Declension of θεόφοβος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	θεόφοβος (theófovos)	θεόφοβη (theófovi)	θεόφοβο (theófovo)		θεόφοβοι (theófovoi)	θεόφοβες (theófoves)	θεόφοβα (theófova)
genitive	θεόφοβου (theófovou)	θεόφοβης (theófovis)	θεόφοβου (theófovou)		θεόφοβων (theófovon)	θεόφοβων (theófovon)	θεόφοβων (theófovon)
accusative	θεόφοβο (theófovo)	θεόφοβη (theófovi)	θεόφοβο (theófovo)		θεόφοβους (theófovous)	θεόφοβες (theófoves)	θεόφοβα (theófova)
vocative	θεόφοβε (theófove)	θεόφοβη (theófovi)	θεόφοβο (theófovo)		θεόφοβοι (theófovoi)	θεόφοβες (theófoves)	θεόφοβα (theófova)

Synonyms

• θεοφοβούμενος (theofovoúmenos)

Antonyms

• αθεόφοβος (atheófovos, “impious”)