κάγκελο

Greek

Etymology

From Byzantine Greek κάγκελον (kánkelon), from Latin cancellus.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkaŋɡelo/
• Hyphenation: κά‧γκε‧λο

Noun

κάγκελο • (kágkelo) n (plural κάγκελα)

1. rail, railing, banister (horizontal bar extending between supports and used for support or as a barrier)

   Κρατά το κάγκελο για να μην πέσεις.

   Kratá to kágkelo gia na min péseis.

   Hold onto the rail so you don't fall.

2. (architecture) baluster

Declension

Declension of κάγκελο

	singular	plural
nominative	κάγκελο (kágkelo)	κάγκελα (kágkela)
genitive	κάγκελου (kágkelou)	κάγκελων (kágkelon)
accusative	κάγκελο (kágkelo)	κάγκελα (kágkela)
vocative	κάγκελο (kágkelo)	κάγκελα (kágkela)

Synonyms

• (rail, banister): κουπαστή f (koupastí)

Derived terms

• της πουτάνας το κάγκελο (tis poutánas to kágkelo, “mayhem, all hell”)