κεράστης

Ancient Greek

Etymology

From κέρας (kéras, “horn”) +‎ -της (-tēs, masculine agent-noun suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ke.rás.tɛːs/ → /ceˈras.tis/ → /ceˈras.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ke.rás.tɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /keˈras.te̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ceˈras.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ceˈras.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ceˈras.tis/

Noun

κερᾰ́στης • (kerástēs) m (genitive κερᾰ́στου); second declension

1. horned viper (Cerastes cerastes)
2. pest which destroys fig-trees

Declension

First declension of ὁ κερᾰ́στης; τοῦ κερᾰ́στου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κερᾰ́στης ho kerástēs	τὼ κερᾰ́στᾱ tṑ kerástā	οἱ κερᾰ́σται hoi kerástai
Genitive	τοῦ κερᾰ́στου toû kerástou	τοῖν κερᾰ́σταιν toîn kerástain	τῶν κερᾰστῶν tôn kerastôn
Dative	τῷ κερᾰ́στῃ tôi kerástēi	τοῖν κερᾰ́σταιν toîn kerástain	τοῖς κερᾰ́σταις toîs kerástais
Accusative	τὸν κερᾰ́στην tòn kerástēn	τὼ κερᾰ́στᾱ tṑ kerástā	τοὺς κερᾰ́στᾱς toùs kerástās
Vocative	κερᾰ́στᾰ kerásta	κερᾰ́στᾱ kerástā	κερᾰ́σται kerástai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: cerastēs
  • → Italian: ceraste
  • → Translingual: Cerastes

Further reading

• “κεράστης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• κεράστης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette