κηλέω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *ḱeh₁l-, *keh₁l- (“to beguile, deceive”). Cognate with Latin calvor (“to deceive, plot against”), Old English hōl (“calumny, slander”), and Welsh celwydd (“lie, falsehood”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kɛː.lé.ɔː/ → /ciˈle.o/ → /ciˈle.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kɛː.lé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ke̝ˈle.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ciˈle.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ciˈle.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ciˈle.o/

Verb

κηλέω • (kēléō)

1. to charm, bewitch, enchant, beguile, fascinate

Conjugation

   Present: κηλέω, κηλέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κηλέω	κηλέεις	κηλέει	κηλέετον	κηλέετον	κηλέομεν	κηλέετε	κηλέουσῐ(ν)
	subjunctive	κηλέω	κηλέῃς	κηλέῃ	κηλέητον	κηλέητον	κηλέωμεν	κηλέητε	κηλέωσῐ(ν)
	optative	κηλέοιμῐ	κηλέοις	κηλέοι	κηλέοιτον	κηλεοίτην	κηλέοιμεν	κηλέοιτε	κηλέοιεν
	imperative		κήλεε	κηλεέτω	κηλέετον	κηλεέτων		κηλέετε	κηλεόντων
middle/ passive	indicative	κηλέομαι	κηλέῃ, κηλέει	κηλέεται	κηλέεσθον	κηλέεσθον	κηλεόμεθᾰ	κηλέεσθε	κηλέονται
	subjunctive	κηλέωμαι	κηλέῃ	κηλέηται	κηλέησθον	κηλέησθον	κηλεώμεθᾰ	κηλέησθε	κηλέωνται
	optative	κηλεοίμην	κηλέοιο	κηλέοιτο	κηλέοισθον	κηλεοίσθην	κηλεοίμεθᾰ	κηλέοισθε	κηλέοιντο
	imperative		κηλέου	κηλεέσθω	κηλέεσθον	κηλεέσθων		κηλέεσθε	κηλεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κηλέειν				κηλέεσθαι
participle	m	κηλέων				κηλεόμενος
	f	κηλέουσᾰ				κηλεομένη
	n	κηλέον				κηλεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: κηλῶ, κηλοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κηλῶ	κηλεῖς	κηλεῖ	κηλεῖτον	κηλεῖτον	κηλοῦμεν	κηλεῖτε	κηλοῦσῐ(ν)
	subjunctive	κηλῶ	κηλῇς	κηλῇ	κηλῆτον	κηλῆτον	κηλῶμεν	κηλῆτε	κηλῶσῐ(ν)
	optative	κηλοίην, κηλοῖμῐ	κηλοίης, κηλοῖς	κηλοίη, κηλοῖ	κηλοῖτον, κηλοίητον	κηλοίτην, κηλοιήτην	κηλοῖμεν, κηλοίημεν	κηλοῖτε, κηλοίητε	κηλοῖεν, κηλοίησᾰν
	imperative		κήλει	κηλείτω	κηλεῖτον	κηλείτων		κηλεῖτε	κηλούντων
middle/ passive	indicative	κηλοῦμαι	κηλεῖ, κηλῇ	κηλεῖται	κηλεῖσθον	κηλεῖσθον	κηλούμεθᾰ	κηλεῖσθε	κηλοῦνται
	subjunctive	κηλῶμαι	κηλῇ	κηλῆται	κηλῆσθον	κηλῆσθον	κηλώμεθᾰ	κηλῆσθε	κηλῶνται
	optative	κηλοίμην	κηλοῖο	κηλοῖτο	κηλοῖσθον	κηλοίσθην	κηλοίμεθᾰ	κηλοῖσθε	κηλοῖντο
	imperative		κηλοῦ	κηλείσθω	κηλεῖσθον	κηλείσθων		κηλεῖσθε	κηλείσθων
		active				middle/passive
infinitive		κηλεῖν				κηλεῖσθαι
participle	m	κηλῶν				κηλούμενος
	f	κηλοῦσᾰ				κηλουμένη
	n	κηλοῦν				κηλούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐκήλεον, ἐκηλεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκήλεον	ἐκήλεες	ἐκήλεε(ν)	ἐκηλέετον	ἐκηλεέτην	ἐκηλέομεν	ἐκηλέετε	ἐκήλεον
middle/ passive	indicative	ἐκηλεόμην	ἐκηλέου	ἐκηλέετο	ἐκηλέεσθον	ἐκηλεέσθην	ἐκηλεόμεθᾰ	ἐκηλέεσθε	ἐκηλέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐκήλουν, ἐκηλούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκήλουν	ἐκήλεις	ἐκήλει	ἐκηλεῖτον	ἐκηλείτην	ἐκηλοῦμεν	ἐκηλεῖτε	ἐκήλουν
middle/ passive	indicative	ἐκηλούμην	ἐκηλοῦ	ἐκηλεῖτο	ἐκηλεῖσθον	ἐκηλείσθην	ἐκηλούμεθᾰ	ἐκηλεῖσθε	ἐκηλοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κηλήσω, κηλήσομαι, κηληθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κηλήσω	κηλήσεις	κηλήσει	κηλήσετον	κηλήσετον	κηλήσομεν	κηλήσετε	κηλήσουσῐ(ν)
	optative	κηλήσοιμῐ	κηλήσοις	κηλήσοι	κηλήσοιτον	κηλησοίτην	κηλήσοιμεν	κηλήσοιτε	κηλήσοιεν
middle	indicative	κηλήσομαι	κηλήσῃ, κηλήσει	κηλήσεται	κηλήσεσθον	κηλήσεσθον	κηλησόμεθᾰ	κηλήσεσθε	κηλήσονται
	optative	κηλησοίμην	κηλήσοιο	κηλήσοιτο	κηλήσοισθον	κηλησοίσθην	κηλησοίμεθᾰ	κηλήσοισθε	κηλήσοιντο
passive	indicative	κηληθήσομαι	κηληθήσῃ	κηληθήσεται	κηληθήσεσθον	κηληθήσεσθον	κηληθησόμεθᾰ	κηληθήσεσθε	κηληθήσονται
	optative	κηληθησοίμην	κηληθήσοιο	κηληθήσοιτο	κηληθήσοισθον	κηληθησοίσθην	κηληθησοίμεθᾰ	κηληθήσοισθε	κηληθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κηλήσειν			κηλήσεσθαι		κηληθήσεσθαι
participle	m	κηλήσων			κηλησόμενος		κηληθησόμενος
	f	κηλήσουσᾰ			κηλησομένη		κηληθησομένη
	n	κηλῆσον			κηλησόμενον		κηληθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐκήλησᾰ, ἐκηλησᾰ́μην, ἐκηλήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκήλησᾰ	ἐκήλησᾰς	ἐκήλησε(ν)	ἐκηλήσᾰτον	ἐκηλησᾰ́την	ἐκηλήσᾰμεν	ἐκηλήσᾰτε	ἐκήλησᾰν
	subjunctive	κηλήσω	κηλήσῃς	κηλήσῃ	κηλήσητον	κηλήσητον	κηλήσωμεν	κηλήσητε	κηλήσωσῐ(ν)
	optative	κηλήσαιμῐ	κηλήσειᾰς, κηλήσαις	κηλήσειε(ν), κηλήσαι	κηλήσαιτον	κηλησαίτην	κηλήσαιμεν	κηλήσαιτε	κηλήσειᾰν, κηλήσαιεν
	imperative		κήλησον	κηλησᾰ́τω	κηλήσᾰτον	κηλησᾰ́των		κηλήσᾰτε	κηλησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκηλησᾰ́μην	ἐκηλήσω	ἐκηλήσᾰτο	ἐκηλήσᾰσθον	ἐκηλησᾰ́σθην	ἐκηλησᾰ́μεθᾰ	ἐκηλήσᾰσθε	ἐκηλήσᾰντο
	subjunctive	κηλήσωμαι	κηλήσῃ	κηλήσηται	κηλήσησθον	κηλήσησθον	κηλησώμεθᾰ	κηλήσησθε	κηλήσωνται
	optative	κηλησαίμην	κηλήσαιο	κηλήσαιτο	κηλήσαισθον	κηλησαίσθην	κηλησαίμεθᾰ	κηλήσαισθε	κηλήσαιντο
	imperative		κήλησαι	κηλησᾰ́σθω	κηλήσᾰσθον	κηλησᾰ́σθων		κηλήσᾰσθε	κηλησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκηλήθην	ἐκηλήθης	ἐκηλήθη	ἐκηλήθητον	ἐκηληθήτην	ἐκηλήθημεν	ἐκηλήθητε	ἐκηλήθησᾰν
	subjunctive	κηληθῶ	κηληθῇς	κηληθῇ	κηληθῆτον	κηληθῆτον	κηληθῶμεν	κηληθῆτε	κηληθῶσῐ(ν)
	optative	κηληθείην	κηληθείης	κηληθείη	κηληθεῖτον, κηληθείητον	κηληθείτην, κηληθειήτην	κηληθεῖμεν, κηληθείημεν	κηληθεῖτε, κηληθείητε	κηληθεῖεν, κηληθείησᾰν
	imperative		κηλήθητῐ	κηληθήτω	κηλήθητον	κηληθήτων		κηλήθητε	κηληθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κηλῆσαι			κηλήσᾰσθαι		κηληθῆναι
participle	m	κηλήσᾱς			κηλησᾰ́μενος		κηληθείς
	f	κηλήσᾱσᾰ			κηλησᾰμένη		κηληθεῖσᾰ
	n	κηλῆσᾰν			κηλησᾰ́μενον		κηληθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κεκήληκᾰ, κεκήλημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεκήληκᾰ	κεκήληκᾰς	κεκήληκε(ν)	κεκηλήκᾰτον	κεκηλήκᾰτον	κεκηλήκᾰμεν	κεκηλήκᾰτε	κεκηλήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκηλήκω	κεκηλήκῃς	κεκηλήκῃ	κεκηλήκητον	κεκηλήκητον	κεκηλήκωμεν	κεκηλήκητε	κεκηλήκωσῐ(ν)
	optative	κεκηλήκοιμῐ, κεκηληκοίην	κεκηλήκοις, κεκηληκοίης	κεκηλήκοι, κεκηληκοίη	κεκηλήκοιτον	κεκηληκοίτην	κεκηλήκοιμεν	κεκηλήκοιτε	κεκηλήκοιεν
	imperative		κεκήληκε	κεκηληκέτω	κεκηλήκετον	κεκηληκέτων		κεκηλήκετε	κεκηληκόντων
middle/ passive	indicative	κεκήλημαι	κεκήλησαι	κεκήληται	κεκήλησθον	κεκήλησθον	κεκηλήμεθᾰ	κεκήλησθε	κεκήληνται
	subjunctive	κεκηλημένος ὦ	κεκηλημένος ᾖς	κεκηλημένος ᾖ	κεκηλημένω ἦτον	κεκηλημένω ἦτον	κεκηλημένοι ὦμεν	κεκηλημένοι ἦτε	κεκηλημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκηλημένος εἴην	κεκηλημένος εἴης	κεκηλημένος εἴη	κεκηλημένω εἴητον/εἶτον	κεκηλημένω εἰήτην/εἴτην	κεκηλημένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκηλημένοι εἴητε/εἶτε	κεκηλημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κεκήλησο	κεκηλήσθω	κεκήλησθον	κεκηλήσθων		κεκήλησθε	κεκηλήσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκηληκέναι				κεκηλῆσθαι
participle	m	κεκηληκώς				κεκηλημένος
	f	κεκηληκυῖᾰ				κεκηλημένη
	n	κεκηληκός				κεκηλημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐκεκηλήκειν, ἐκεκηλήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκεκηλήκειν, ἐκεκηλήκη	ἐκεκηλήκεις, ἐκεκηλήκης	ἐκεκηλήκει(ν)	ἐκεκηλήκετον	ἐκεκηληκέτην	ἐκεκηλήκεμεν	ἐκεκηλήκετε	ἐκεκηλήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐκεκηλήμην	ἐκεκήλησο	ἐκεκήλητο	ἐκεκήλησθον	ἐκεκηλήσθην	ἐκεκηλήμεθᾰ	ἐκεκήλησθε	ἐκεκήληντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• κηλέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “κηλέω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “κηλέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κηλέω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • appease idem, page 35.
  • beguile idem, page 71.
  • bewitch idem, page 77.
  • calm idem, page 109.
  • captivate idem, page 112.
  • charm idem, page 126.
  • enchant idem, page 270.
  • entice idem, page 277.
  • entrance idem, page 278.
  • fascinate idem, page 308.
  • inthral idem, page 454.
  • overcome idem, page 585.
  • propitiate idem, page 653.
  • quiet idem, page 667.
  • salve idem, page 732.
  • soften idem, page 791.
  • soothe idem, page 794.
  • still idem, page 817.
  • subdue idem, page 830.