Greek

edit

Etymology

edit

From Ottoman Turkish بلا (belâ), from Arabic بَلَاء (balāʔ).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /beˈlas/
  • Hyphenation: μπε‧λάς

Noun

edit

μπελάς (belásm (plural μπελάδες)

  1. (colloquial) trouble, bother (difficulty, problem, condition, or action contributing to such a situation)
    Θα έχεις μπελάδες με την μάνα σου αν το κάνεις.
    Tha écheis beládes me tin mána sou an to káneis.
    You'll have trouble with your mother if you do it.
    Όλο μπελάδες μας φέρνει αυτός ο άνθρωπος!
    Ólo beládes mas férnei aftós o ánthropos!
    That man brings us nothing but trouble!
    βρίσκω τον μπελά μου
    vrísko ton belá mou
    to catch it, to get the rap for
  2. (colloquial, by extension) nuisance, pain (person causing annoyance or inconvenience)
    Τι μπελάς είναι αυτό το παιδί!
    Ti belás eínai aftó to paidí!
    What a nuisance that child is!

Declension

edit
Declension of μπελάς
singular plural
nominative μπελάς (belás) μπελάδες (beládes)
genitive μπελά (belá) μπελάδων (beládon)
accusative μπελά (belá) μπελάδες (beládes)
vocative μπελά (belá) μπελάδες (beládes)

Synonyms

edit

Derived terms

edit
  NODES
Note 1