νουθετέω

Ancient Greek

Etymology

From Ancient Greek νουθεσία (nouthesía), from Ancient Greek νοῦς (noûs) and Ancient Greek τίθημι (títhēmi).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /nuː.tʰe.té.ɔː/ → /nu.θeˈte.o/ → /nu.θeˈte.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /nuː.tʰe.té.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /nu.tʰeˈte.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /nu.θeˈte.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /nu.θeˈte.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /nu.θeˈte.o/

Verb

νουθετέω • (nouthetéō)

1. to admonish, warn, counsel, exhort

Conjugation

   Present: νουθετέω, νουθετέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νουθετέω	νουθετέεις	νουθετέει	νουθετέετον	νουθετέετον	νουθετέομεν	νουθετέετε	νουθετέουσῐ(ν)
	subjunctive	νουθετέω	νουθετέῃς	νουθετέῃ	νουθετέητον	νουθετέητον	νουθετέωμεν	νουθετέητε	νουθετέωσῐ(ν)
	optative	νουθετέοιμῐ	νουθετέοις	νουθετέοι	νουθετέοιτον	νουθετεοίτην	νουθετέοιμεν	νουθετέοιτε	νουθετέοιεν
	imperative		νουθέτεε	νουθετεέτω	νουθετέετον	νουθετεέτων		νουθετέετε	νουθετεόντων
middle/ passive	indicative	νουθετέομαι	νουθετέῃ, νουθετέει	νουθετέεται	νουθετέεσθον	νουθετέεσθον	νουθετεόμεθᾰ	νουθετέεσθε	νουθετέονται
	subjunctive	νουθετέωμαι	νουθετέῃ	νουθετέηται	νουθετέησθον	νουθετέησθον	νουθετεώμεθᾰ	νουθετέησθε	νουθετέωνται
	optative	νουθετεοίμην	νουθετέοιο	νουθετέοιτο	νουθετέοισθον	νουθετεοίσθην	νουθετεοίμεθᾰ	νουθετέοισθε	νουθετέοιντο
	imperative		νουθετέου	νουθετεέσθω	νουθετέεσθον	νουθετεέσθων		νουθετέεσθε	νουθετεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		νουθετέειν				νουθετέεσθαι
participle	m	νουθετέων				νουθετεόμενος
	f	νουθετέουσᾰ				νουθετεομένη
	n	νουθετέον				νουθετεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: νουθετῶ, νουθετοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νουθετῶ	νουθετεῖς	νουθετεῖ	νουθετεῖτον	νουθετεῖτον	νουθετοῦμεν	νουθετεῖτε	νουθετοῦσῐ(ν)
	subjunctive	νουθετῶ	νουθετῇς	νουθετῇ	νουθετῆτον	νουθετῆτον	νουθετῶμεν	νουθετῆτε	νουθετῶσῐ(ν)
	optative	νουθετοίην, νουθετοῖμῐ	νουθετοίης, νουθετοῖς	νουθετοίη, νουθετοῖ	νουθετοῖτον, νουθετοίητον	νουθετοίτην, νουθετοιήτην	νουθετοῖμεν, νουθετοίημεν	νουθετοῖτε, νουθετοίητε	νουθετοῖεν, νουθετοίησᾰν
	imperative		νουθέτει	νουθετείτω	νουθετεῖτον	νουθετείτων		νουθετεῖτε	νουθετούντων
middle/ passive	indicative	νουθετοῦμαι	νουθετεῖ, νουθετῇ	νουθετεῖται	νουθετεῖσθον	νουθετεῖσθον	νουθετούμεθᾰ	νουθετεῖσθε	νουθετοῦνται
	subjunctive	νουθετῶμαι	νουθετῇ	νουθετῆται	νουθετῆσθον	νουθετῆσθον	νουθετώμεθᾰ	νουθετῆσθε	νουθετῶνται
	optative	νουθετοίμην	νουθετοῖο	νουθετοῖτο	νουθετοῖσθον	νουθετοίσθην	νουθετοίμεθᾰ	νουθετοῖσθε	νουθετοῖντο
	imperative		νουθετοῦ	νουθετείσθω	νουθετεῖσθον	νουθετείσθων		νουθετεῖσθε	νουθετείσθων
		active				middle/passive
infinitive		νουθετεῖν				νουθετεῖσθαι
participle	m	νουθετῶν				νουθετούμενος
	f	νουθετοῦσᾰ				νουθετουμένη
	n	νουθετοῦν				νουθετούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: νουθέτεον, νουθετεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νουθέτεον	νουθέτεες	νουθέτεε(ν)	νουθετέετον	νουθετεέτην	νουθετέομεν	νουθετέετε	νουθέτεον
middle/ passive	indicative	νουθετεόμην	νουθετέου	νουθετέετο	νουθετέεσθον	νουθετεέσθην	νουθετεόμεθᾰ	νουθετέεσθε	νουθετέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: νουθέτουν, νουθετούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νουθέτουν	νουθέτεις	νουθέτει	νουθετεῖτον	νουθετείτην	νουθετοῦμεν	νουθετεῖτε	νουθέτουν
middle/ passive	indicative	νουθετούμην	νουθετοῦ	νουθετεῖτο	νουθετεῖσθον	νουθετείσθην	νουθετούμεθᾰ	νουθετεῖσθε	νουθετοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: νουθετήσω, νουθετήσομαι, νουθετηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νουθετήσω	νουθετήσεις	νουθετήσει	νουθετήσετον	νουθετήσετον	νουθετήσομεν	νουθετήσετε	νουθετήσουσῐ(ν)
	optative	νουθετήσοιμῐ	νουθετήσοις	νουθετήσοι	νουθετήσοιτον	νουθετησοίτην	νουθετήσοιμεν	νουθετήσοιτε	νουθετήσοιεν
middle	indicative	νουθετήσομαι	νουθετήσῃ, νουθετήσει	νουθετήσεται	νουθετήσεσθον	νουθετήσεσθον	νουθετησόμεθᾰ	νουθετήσεσθε	νουθετήσονται
	optative	νουθετησοίμην	νουθετήσοιο	νουθετήσοιτο	νουθετήσοισθον	νουθετησοίσθην	νουθετησοίμεθᾰ	νουθετήσοισθε	νουθετήσοιντο
passive	indicative	νουθετηθήσομαι	νουθετηθήσῃ	νουθετηθήσεται	νουθετηθήσεσθον	νουθετηθήσεσθον	νουθετηθησόμεθᾰ	νουθετηθήσεσθε	νουθετηθήσονται
	optative	νουθετηθησοίμην	νουθετηθήσοιο	νουθετηθήσοιτο	νουθετηθήσοισθον	νουθετηθησοίσθην	νουθετηθησοίμεθᾰ	νουθετηθήσοισθε	νουθετηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		νουθετήσειν			νουθετήσεσθαι		νουθετηθήσεσθαι
participle	m	νουθετήσων			νουθετησόμενος		νουθετηθησόμενος
	f	νουθετήσουσᾰ			νουθετησομένη		νουθετηθησομένη
	n	νουθετῆσον			νουθετησόμενον		νουθετηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐνουθέτησᾰ, ἐνουθετησᾰ́μην, ἐνουθετήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνουθέτησᾰ	ἐνουθέτησᾰς	ἐνουθέτησε(ν)	ἐνουθετήσᾰτον	ἐνουθετησᾰ́την	ἐνουθετήσᾰμεν	ἐνουθετήσᾰτε	ἐνουθέτησᾰν
	subjunctive	νουθετήσω	νουθετήσῃς	νουθετήσῃ	νουθετήσητον	νουθετήσητον	νουθετήσωμεν	νουθετήσητε	νουθετήσωσῐ(ν)
	optative	νουθετήσαιμῐ	νουθετήσειᾰς, νουθετήσαις	νουθετήσειε(ν), νουθετήσαι	νουθετήσαιτον	νουθετησαίτην	νουθετήσαιμεν	νουθετήσαιτε	νουθετήσειᾰν, νουθετήσαιεν
	imperative		νουθέτησον	νουθετησᾰ́τω	νουθετήσᾰτον	νουθετησᾰ́των		νουθετήσᾰτε	νουθετησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐνουθετησᾰ́μην	ἐνουθετήσω	ἐνουθετήσᾰτο	ἐνουθετήσᾰσθον	ἐνουθετησᾰ́σθην	ἐνουθετησᾰ́μεθᾰ	ἐνουθετήσᾰσθε	ἐνουθετήσᾰντο
	subjunctive	νουθετήσωμαι	νουθετήσῃ	νουθετήσηται	νουθετήσησθον	νουθετήσησθον	νουθετησώμεθᾰ	νουθετήσησθε	νουθετήσωνται
	optative	νουθετησαίμην	νουθετήσαιο	νουθετήσαιτο	νουθετήσαισθον	νουθετησαίσθην	νουθετησαίμεθᾰ	νουθετήσαισθε	νουθετήσαιντο
	imperative		νουθέτησαι	νουθετησᾰ́σθω	νουθετήσᾰσθον	νουθετησᾰ́σθων		νουθετήσᾰσθε	νουθετησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐνουθετήθην	ἐνουθετήθης	ἐνουθετήθη	ἐνουθετήθητον	ἐνουθετηθήτην	ἐνουθετήθημεν	ἐνουθετήθητε	ἐνουθετήθησᾰν
	subjunctive	νουθετηθῶ	νουθετηθῇς	νουθετηθῇ	νουθετηθῆτον	νουθετηθῆτον	νουθετηθῶμεν	νουθετηθῆτε	νουθετηθῶσῐ(ν)
	optative	νουθετηθείην	νουθετηθείης	νουθετηθείη	νουθετηθεῖτον, νουθετηθείητον	νουθετηθείτην, νουθετηθειήτην	νουθετηθεῖμεν, νουθετηθείημεν	νουθετηθεῖτε, νουθετηθείητε	νουθετηθεῖεν, νουθετηθείησᾰν
	imperative		νουθετήθητῐ	νουθετηθήτω	νουθετήθητον	νουθετηθήτων		νουθετήθητε	νουθετηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		νουθετῆσαι			νουθετήσᾰσθαι		νουθετηθῆναι
participle	m	νουθετήσᾱς			νουθετησᾰ́μενος		νουθετηθείς
	f	νουθετήσᾱσᾰ			νουθετησᾰμένη		νουθετηθεῖσᾰ
	n	νουθετῆσᾰν			νουθετησᾰ́μενον		νουθετηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “νουθετέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “νουθετέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• νουθετέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G3560 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Strong's Concordance with Hebrew and Greek Lexicon