πίπτω

Ancient Greek

Alternative forms

πίσσω (píssō) — Aeolic

Etymology

From Proto-Hellenic *píptō, from Proto-Indo-European *pípth₂-, reduplicated present from *peth₂- (“to fall; to fly”).^[1]

For an unknown reason, the iota is long, as is apparent from the imperative πῖπτε (not **πῐ́πτε). Cognate with Sanskrit पापतीति (pā́patīti).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pǐːp.tɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpip.to/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpip.to/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpip.to/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpip.to/

Verb

πῑ́πτω • (pī́ptō)

to fall, throw oneself down

Inflection

Present: πῑ́πτω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πῑ́πτω	πῑ́πτεις	πῑ́πτει	πῑ́πτετον	πῑ́πτετον	πῑ́πτομεν	πῑ́πτετε	πῑ́πτουσῐ(ν)
	subjunctive	πῑ́πτω	πῑ́πτῃς	πῑ́πτῃ	πῑ́πτητον	πῑ́πτητον	πῑ́πτωμεν	πῑ́πτητε	πῑ́πτωσῐ(ν)
	optative	πῑ́πτοιμῐ	πῑ́πτοις	πῑ́πτοι	πῑ́πτοιτον	πῑπτοίτην	πῑ́πτοιμεν	πῑ́πτοιτε	πῑ́πτοιεν
	imperative		πῖπτε	πῑπτέτω	πῑ́πτετον	πῑπτέτων		πῑ́πτετε	πῑπτόντων
		active
infinitive		πῑ́πτειν
participle	m	πῑ́πτων
	f	πῑ́πτουσᾰ
	n	πῖπτον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔπῑπτον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπῑπτον	ἔπῑπτες	ἔπῑπτε(ν)	ἐπῑ́πτετον	ἐπῑπτέτην	ἐπῑ́πτομεν	ἐπῑ́πτετε	ἔπῑπτον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: πῖπτον (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πῖπτον	πῖπτες	πῖπτε(ν)	πῑ́πτετον	πῑπτέτην	πῑ́πτομεν	πῑ́πτετε	πῖπτον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πεσέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	πεσέομαι	πεσέῃ, πεσέει	πεσέεται	πεσέεσθον	πεσέεσθον	πεσεόμεθᾰ	πεσέεσθε	πεσέονται
middle	optative	πεσεοίμην	πεσέοιο	πεσέοιτο	πεσέοισθον	πεσεοίσθην	πεσεοίμεθᾰ	πεσέοισθε	πεσέοιντο
					middle
infinitive					πεσέεσθαι
participle	m				πεσεόμενος
	f				πεσεομένη
	n				πεσεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πεσοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	πεσοῦμαι	πεσῇ	πεσεῖται	πεσεῖσθον	πεσεῖσθον	πεσούμεθᾰ	πεσεῖσθε	πεσοῦνται
middle	optative	πεσοίμην	πεσοῖο	πεσοῖτο	πεσοῖσθον	πεσοίσθην	πεσοίμεθᾰ	πεσοῖσθε	πεσοῖντο
					middle
infinitive					πεσεῖσθαι
participle	m				πεσούμενος
	f				πεσουμένη
	n				πεσούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔπεσον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπεσον	ἔπεσες	ἔπεσε(ν)	ἐπέσετον	ἐπεσέτην	ἐπέσομεν	ἐπέσετε	ἔπεσον
	subjunctive	πέσω	πέσῃς	πέσῃ	πέσητον	πέσητον	πέσωμεν	πέσητε	πέσωσῐ(ν)
	optative	πέσοιμῐ	πέσοις	πέσοι	πέσοιτον	πεσοίτην	πέσοιμεν	πέσοιτε	πέσοιεν
	imperative		πέσε	πεσέτω	πέσετον	πεσέτων		πέσετε	πεσόντων
		active
infinitive		πεσεῖν
participle	m	πεσών
	f	πεσοῦσᾰ
	n	πεσόν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: πέσον (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέσον	πέσες	πέσε(ν)	πέσετον	πεσέτην	πέσομεν	πέσετε	πέσον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔπετον (Doric, Aeolic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπετον	ἔπετες	ἔπετε(ν)	ἐπέτετον	ἐπετέτην	ἐπέτομεν	ἐπέτετε	ἔπετον
	subjunctive	πέτω	πέτῃς	πέτῃ	πέτητον	πέτητον	πέτωμεν	πέτητε	πέτωσῐ(ν)
	optative	πέτοιμῐ	πέτοις	πέτοι	πέτοιτον	πετοίτην	πέτοιμεν	πέτοιτε	πέτοιεν
	imperative		πέτε	πετέτω	πέτετον	πετέτων		πέτετε	πετόντων
		active
infinitive		πετεῖν
participle	m	πετών
	f	πετοῦσᾰ
	n	πετόν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πέπτωκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέπτωκᾰ	πέπτωκᾰς	πέπτωκε(ν)	πεπτώκᾰτον	πεπτώκᾰτον	πεπτώκᾰμεν	πεπτώκᾰτε	πεπτώκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπτώκω	πεπτώκῃς	πεπτώκῃ	πεπτώκητον	πεπτώκητον	πεπτώκωμεν	πεπτώκητε	πεπτώκωσῐ(ν)
	optative	πεπτώκοιμῐ, πεπτωκοίην	πεπτώκοις, πεπτωκοίης	πεπτώκοι, πεπτωκοίη	πεπτώκοιτον	πεπτωκοίτην	πεπτώκοιμεν	πεπτώκοιτε	πεπτώκοιεν
	imperative		πέπτωκε	πεπτωκέτω	πεπτώκετον	πεπτωκέτων		πεπτώκετε	πεπτωκόντων
		active
infinitive		πεπτωκέναι
participle	m	πεπτωκώς, πεπτεώς, πεπτηώς
	f	πεπτωκυῖᾰ, πεπτευῖᾰ, πεπτηυῖᾰ
	n	πεπτωκός, πεπτεός, πεπτηός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐπεπτώκειν

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεπτώκειν, ἐπεπτώκη	ἐπεπτώκεις, ἐπεπτώκης	ἐπεπτώκει(ν)	ἐπεπτώκετον	ἐπεπτωκέτην	ἐπεπτώκεμεν	ἐπεπτώκετε	ἐπεπτώκεσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀναπίπτω (anapíptō)
ἐκπῑ́πτω (ekpī́ptō)
ἐμπῑ́πτω (empī́ptō)
καταπῑ́πτω (katapī́ptō)
περιπῑ́πτω (peripī́ptō)
πτῶμα (ptôma)
πτῶσῐς (ptôsis)

Descendants

Greek: πέφτω (péfto)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “πῑ́πτω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1195-6