πταίσμα

Greek

Etymology

From Ancient Greek πταῖσμα (ptaîsma, “fault, mistake”), from πταίω (ptaíō, “to be at fault”). Related to φταίω (ftaío).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈptezma/
• Hyphenation: πταί‧σμα

Noun

πταίσμα • (ptaísma) n (plural πταίσματα)

1. (law) infraction, (minor) offence (least serious crime category, only punishable by fines and/or maximum imprisonment of one month)

   Η παράνομη στάθμευση είναι πταίσμα.

   I paránomi státhmefsi eínai ptaísma.

   Illegal parking is an infraction.

2. (figuratively) blunder, slip (small mistake)

   Αυτό που έκανα εγώ ήταν πταίσμα μπροστά σ’ αυτό που έκανε εκείνη.

   Aftó pou ékana egó ítan ptaísma brostá s’ aftó pou ékane ekeíni.

   What I did was a minor slip compared to what she did.

Declension

Declension of πταίσμα

	singular	plural
nominative	πταίσμα (ptaísma)	πταίσματα (ptaísmata)
genitive	πταίσματος (ptaísmatos)	πταισμάτων (ptaismáton)
accusative	πταίσμα (ptaísma)	πταίσματα (ptaísmata)
vocative	πταίσμα (ptaísma)	πταίσματα (ptaísmata)

Synonyms

• έγκλημα n (égklima, “crime”)

Derived terms

• πταισματοδικείο n (ptaismatodikeío, “magistrate's court”) (court where the above crimes are dealt with)
  • πταισματοδίκης m or f (ptaismatodíkis, “magistrate”) (judge who deals with the above crimes)

Related terms

• πλημμέλημα n (plimmélima, “misdemeanour”) (more serious)
• κακούργημα n (kakoúrgima, “felony”) (most serious)

Further reading

• πταίσμα on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el