σείω

Ancient Greek

Alternative forms

• σίω (síō) — poetic

Etymology

From Proto-Hellenic *tséihō, from Proto-Indo-European *twéys-e-ti, from *tweys-. Cognates include Sanskrit त्वेषति (tvéṣati), Avestan 𐬚𐬬𐬀𐬫𐬀𐬵 (θvayah, “fright, fear”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sěː.ɔː/ → /ˈsi.o/ → /ˈsi.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sěː.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsi.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsi.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsi.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsi.o/

Verb

σείω • (seíō)

1. (transitive) to shake
   • 467 BCE, Aeschylus, Seven Against Thebes 385
   • 620 BCE – 500 BCE, Alcaeus of Mytilene, Collected Works 22
   • Anacr. 49
   • 405 BCE, Euripides, The Bacchae 185
   • 480 BCE – 406 BCE, Euripides, Cyclops 75
   • 413 BCE, Euripides, Ion 1204
   • 407 BCE, Euripides, Iphigenia in Aulis 151
   • 431 BCE, Euripides, Medea 1191
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 3.345
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 13.135
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 22.133
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 3.486
   • 442 BCE, Sophocles, Antigone 291
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 713
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cynegeticus 3.4
   1. (of earthquakes)
      • 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, The Acharnians 511
      • 414 BCE, Aristophanes, The Birds 1752
      • 425 BCE, Aristophanes, Lysistrata 1142
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 7.129
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.52
      • X, HG 4.7.4
   2. (figuratively) to disturb, agitate
      • 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, The Acharnians 12
      • 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, Prorrhetics 1.143
      • 230 CE – 238 CE, Philostratus, Lives of the Sophists 2.1.11
      • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Pythian Ode 4.272
      • 442 BCE, Sophocles, Antigone 163
   3. (Attic) to blackmail
      • Alciphron, Collected Works 3.70
      • 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, On the Choreutes 43
      • 424 BCE, Aristophanes, The Knights 840
      • 421 BCE, Aristophanes, Peace 639
      • 5th century BC, Telecleides 2
2. (passive voice, intransitive) to shake
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 6.98
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 20.59
   • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Pythian Ode 8.94
   • 442 BCE, Sophocles, Antigone 584
   1. to move to and fro
      • 423 BCE, Aristophanes, The Clouds 1276
      • 425 BCE, Aristophanes, Lysistrata 1312
      • 413 BCE, Euripides, Iphigenia in Tauris 46
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 6.107
      • 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, The Shield of Heracles 299
      • 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, Aphorisms 7.58
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 13.805
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 14.285
      • 371 BCE – 287 BCE, Theophrastus, On Dizziness 8
3. (middle voice) to shake
   • 300 BCE – 250 BCE, Apollonius of Rhodes, Argonautica 4.1367
   • 300 BCE – 200 BCE, Theocritus, Collected Works 13.13
   1. to shake oneself
      • 310 BCE – 240 BCE, Callimachus, Hymn to Apollo 1
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 8.199

Inflection

   Present: σείω, σείομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σείω	σείεις	σείει	σείετον	σείετον	σείομεν	σείετε	σείουσῐ(ν)
	subjunctive	σείω	σείῃς	σείῃ	σείητον	σείητον	σείωμεν	σείητε	σείωσῐ(ν)
	optative	σείοιμῐ	σείοις	σείοι	σείοιτον	σειοίτην	σείοιμεν	σείοιτε	σείοιεν
	imperative		σεῖε	σειέτω	σείετον	σειέτων		σείετε	σειόντων
middle/ passive	indicative	σείομαι	σείῃ, σείει	σείεται	σείεσθον	σείεσθον	σειόμεθᾰ	σείεσθε	σείονται
	subjunctive	σείωμαι	σείῃ	σείηται	σείησθον	σείησθον	σειώμεθᾰ	σείησθε	σείωνται
	optative	σειοίμην	σείοιο	σείοιτο	σείοισθον	σειοίσθην	σειοίμεθᾰ	σείοισθε	σείοιντο
	imperative		σείου	σειέσθω	σείεσθον	σειέσθων		σείεσθε	σειέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σείειν				σείεσθαι
participle	m	σείων				σειόμενος
	f	σείουσᾰ				σειομένη
	n	σεῖον				σειόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔσειον, ἐσειόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσειον	ἔσειες	ἔσειε(ν)	ἐσείετον	ἐσειέτην	ἐσείομεν	ἐσείετε	ἔσειον
middle/ passive	indicative	ἐσειόμην	ἐσείου	ἐσείετο	ἐσείεσθον	ἐσειέσθην	ἐσειόμεθᾰ	ἐσείεσθε	ἐσείοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: σεῖον, σειόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σεῖον	σεῖες	σεῖε(ν)	σείετον	σειέτην	σείομεν	σείετε	σεῖον
middle/ passive	indicative	σειόμην	σείου	σείετο	σείεσθον	σειέσθην	σειόμε(σ)θᾰ	σείεσθε	σείοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: σείασκον, σειασκόμην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σείασκον	σείασκες	σείασκε(ν)	σειάσκετον	σειασκέτην	σειάσκομεν	σειάσκετε	σείασκον
middle/ passive	indicative	σειασκόμην	σειάσκου	σειάσκετο	σειάσκεσθον	σειασκέσθην	σειασκόμεθᾰ	σειάσκεσθε	σειάσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σείσω, σείσομαι, σεισθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σείσω	σείσεις	σείσει	σείσετον	σείσετον	σείσομεν	σείσετε	σείσουσῐ(ν)
	optative	σείσοιμῐ	σείσοις	σείσοι	σείσοιτον	σεισοίτην	σείσοιμεν	σείσοιτε	σείσοιεν
middle	indicative	σείσομαι	σείσῃ, σείσει	σείσεται	σείσεσθον	σείσεσθον	σεισόμεθᾰ	σείσεσθε	σείσονται
	optative	σεισοίμην	σείσοιο	σείσοιτο	σείσοισθον	σεισοίσθην	σεισοίμεθᾰ	σείσοισθε	σείσοιντο
passive	indicative	σεισθήσομαι	σεισθήσῃ	σεισθήσεται	σεισθήσεσθον	σεισθήσεσθον	σεισθησόμεθᾰ	σεισθήσεσθε	σεισθήσονται
	optative	σεισθησοίμην	σεισθήσοιο	σεισθήσοιτο	σεισθήσοισθον	σεισθησοίσθην	σεισθησοίμεθᾰ	σεισθήσοισθε	σεισθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σείσειν			σείσεσθαι		σεισθήσεσθαι
participle	m	σείσων			σεισόμενος		σεισθησόμενος
	f	σείσουσᾰ			σεισομένη		σεισθησομένη
	n	σεῖσον			σεισόμενον		σεισθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔσεισᾰ, ἐσεισᾰ́μην, ἐσείσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσεισᾰ	ἔσεισᾰς	ἔσεισε(ν)	ἐσείσᾰτον	ἐσεισᾰ́την	ἐσείσᾰμεν	ἐσείσᾰτε	ἔσεισᾰν
	subjunctive	σείσω	σείσῃς	σείσῃ	σείσητον	σείσητον	σείσωμεν	σείσητε	σείσωσῐ(ν)
	optative	σείσαιμῐ	σείσειᾰς, σείσαις	σείσειε(ν), σείσαι	σείσαιτον	σεισαίτην	σείσαιμεν	σείσαιτε	σείσειᾰν, σείσαιεν
	imperative		σεῖσον	σεισᾰ́τω	σείσᾰτον	σεισᾰ́των		σείσᾰτε	σεισᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσεισᾰ́μην	ἐσείσω	ἐσείσᾰτο	ἐσείσᾰσθον	ἐσεισᾰ́σθην	ἐσεισᾰ́μεθᾰ	ἐσείσᾰσθε	ἐσείσᾰντο
	subjunctive	σείσωμαι	σείσῃ	σείσηται	σείσησθον	σείσησθον	σεισώμεθᾰ	σείσησθε	σείσωνται
	optative	σεισαίμην	σείσαιο	σείσαιτο	σείσαισθον	σεισαίσθην	σεισαίμεθᾰ	σείσαισθε	σείσαιντο
	imperative		σεῖσαι	σεισᾰ́σθω	σείσᾰσθον	σεισᾰ́σθων		σείσᾰσθε	σεισᾰ́σθων
passive	indicative	ἐσείσθην	ἐσείσθης	ἐσείσθη	ἐσείσθητον	ἐσεισθήτην	ἐσείσθημεν	ἐσείσθητε	ἐσείσθησᾰν
	subjunctive	σεισθῶ	σεισθῇς	σεισθῇ	σεισθῆτον	σεισθῆτον	σεισθῶμεν	σεισθῆτε	σεισθῶσῐ(ν)
	optative	σεισθείην	σεισθείης	σεισθείη	σεισθεῖτον, σεισθείητον	σεισθείτην, σεισθειήτην	σεισθεῖμεν, σεισθείημεν	σεισθεῖτε, σεισθείητε	σεισθεῖεν, σεισθείησᾰν
	imperative		σείσθητῐ	σεισθήτω	σείσθητον	σεισθήτων		σείσθητε	σεισθέντων
		active			middle		passive
infinitive		σεῖσαι			σείσᾰσθαι		σεισθῆναι
participle	m	σείσᾱς			σεισᾰ́μενος		σεισθείς
	f	σείσᾱσᾰ			σεισᾰμένη		σεισθεῖσᾰ
	n	σεῖσᾰν			σεισᾰ́μενον		σεισθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: σεῖσᾰ, σεισᾰ́μην, σείσθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σεῖσᾰ	σεῖσᾰς	σεῖσε(ν)	σείσᾰτον	σεισᾰ́την	σείσᾰμεν	σείσᾰτε	σεῖσᾰν
	subjunctive	σείσω, σείσωμῐ	σείσῃς, σείσῃσθᾰ	σείσῃ, σείσῃσῐ	σείσητον	σείσητον	σείσωμεν	σείσητε	σείσωσῐ(ν)
	optative	σείσαιμῐ	σείσαις, σείσαισθᾰ, σείσειᾰς	σείσειε(ν), σείσαι	σεισεῖτον	σεισείτην	σεισεῖμεν	σεισεῖτε	σεισεῖεν
	imperative		σεῖσον	σεισᾰ́τω	σείσᾰτον	σεισᾰ́των		σείσᾰτε	σεισᾰ́ντων
middle	indicative	σεισᾰ́μην	σείσᾰο	σείσᾰτο	σείσᾰσθον	σεισᾰ́σθην	σεισᾰ́με(σ)θᾰ	σείσᾰσθε	σείσᾰντο
	subjunctive	σείσωμαι	σείσηαι	σείσηται	σείσησθον	σείσησθον	σεισώμε(σ)θᾰ	σείσησθε	σείσωνται
	optative	σεισαίμην	σείσαιο	σείσαιτο	σείσαισθον	σεισαίσθην	σεισαίμε(σ)θᾰ	σείσαισθε	σεισαίᾰτο
	imperative		σεῖσαι	σεισᾰ́σθω	σείσᾰσθον	σεισᾰ́σθων		σείσᾰσθε	σεισᾰ́σθων
passive	indicative	σείσθην	σείσθης	σείσθη	σείσθητον	σεισθήτην	σείσθημεν	σείσθητε	σείσθησᾰν, σεῖσθεν
	subjunctive	σεισθῶ	σεισθῇς	σεισθῇ	σεισθῆτον	σεισθῆτον	σεισθῶμεν	σεισθῆτε	σεισθῶσῐ(ν)
	optative	σεισθείην	σεισθείης	σεισθείη	σεισθεῖτον, σεισθείητον	σεισθείτην, σεισθειήτην	σεισθεῖμεν, σεισθείημεν	σεισθεῖτε, σεισθείητε	σείσθειεν, σεισθείησᾰν
	imperative		σείσθητῐ	σεισθήτω	σείσθητον	σεισθήτων		σείσθητε	σεισθέντων
		active			middle		passive
infinitive		σεῖσαι/σεισᾰ́μεν/σεισᾰμέναι			σείσᾰσθαι		σεισθῆναι/σεισθήμεναι
participle	m	σείσᾱς			σεισᾰ́μενος		σεισθείς
	f	σείσᾱσᾰ			σεισᾰμένη		σεισθεῖσᾰ
	n	σεῖσᾰν			σεισᾰ́μενον		σεισθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: σέσεικᾰ, σέσεισμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σέσεικᾰ	σέσεικᾰς	σέσεικε(ν)	σεσείκᾰτον	σεσείκᾰτον	σεσείκᾰμεν	σεσείκᾰτε	σεσείκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	σεσείκω	σεσείκῃς	σεσείκῃ	σεσείκητον	σεσείκητον	σεσείκωμεν	σεσείκητε	σεσείκωσῐ(ν)
	optative	σεσείκοιμῐ, σεσεικοίην	σεσείκοις, σεσεικοίης	σεσείκοι, σεσεικοίη	σεσείκοιτον	σεσεικοίτην	σεσείκοιμεν	σεσείκοιτε	σεσείκοιεν
	imperative		σέσεικε	σεσεικέτω	σεσείκετον	σεσεικέτων		σεσείκετε	σεσεικόντων
middle/ passive	indicative	σέσεισμαι	σέσεισαι	σέσεισται	σέσεισθον	σέσεισθον	σεσείσμεθᾰ	σέσεισθε	σεσείσᾰται
	subjunctive	σεσεισμένος ὦ	σεσεισμένος ᾖς	σεσεισμένος ᾖ	σεσεισμένω ἦτον	σεσεισμένω ἦτον	σεσεισμένοι ὦμεν	σεσεισμένοι ἦτε	σεσεισμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	σεσεισμένος εἴην	σεσεισμένος εἴης	σεσεισμένος εἴη	σεσεισμένω εἴητον/εἶτον	σεσεισμένω εἰήτην/εἴτην	σεσεισμένοι εἴημεν/εἶμεν	σεσεισμένοι εἴητε/εἶτε	σεσεισμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		σέσεισο	σεσείσθω	σέσεισθον	σεσείσθων		σέσεισθε	σεσείσθων
		active				middle/passive
infinitive		σεσεικέναι				σεσεῖσθαι
participle	m	σεσεικώς				σεσεισμένος
	f	σεσεικυῖᾰ				σεσεισμένη
	n	σεσεικός				σεσεισμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνᾰσείω (anaseíō)
• ἀποσείω (aposeíō)
• δῐᾰσείω (diaseíō)
• ἐκσείω (ekseíō)
• ἐνσείω (enseíō)
• ἐπῐσείω (episeíō)
• κᾰτᾰσείω (kataseíō)
• πᾰρᾰσείω (paraseíō)
• περισείομαι (periseíomai)
• προσείω (proseíō)
• σεισάχθειᾰ (seisákhtheia)
• σεισίφυλλος (seisíphullos)
• σεισίχθων (seisíkhthōn)
• σεισοκέφᾰλος (seisoképhalos)
• σεισόλοφος (seisólophos)
• σεισπῡγίς (seispūgís)
• σῠσσείω (susseíō)
• ὑποσείω (huposeíō)

Related terms

• σεῖσῐς (seîsis)
• σεῖσμᾰ (seîsma)
• σεισμός (seismós)
• σειστής (seistḗs)
• σειστός (seistós)
• σεῖστρον (seîstron)
• σεῖστρος (seîstros)
• σείσων (seísōn)

References

• “σείω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σείω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• σείω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• G4579 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Sihler, Andrew L. (1995) New Comparative Grammar of Greek and Latin, Oxford, New York: Oxford University Press, →ISBN

Greek

Etymology

From Ancient Greek σείω.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsio/
• Hyphenation: σεί‧ω

Verb

σείω • (seío) (past έσεισα, passive σείομαι/σειέμαι)

1. to shake

Conjugation

σείω   σείομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	σείω	σείσω	σείομαι (σειέμαι →)	σειστώ
2 sg	σείεις	σείσεις	σείεσαι	σειστείς
3 sg	σείει	σείσει	σείεται	σειστεί
1 pl	σείουμε, [‑ομε]	σείσουμε, [‑ομε]	σειόμαστε	σειστούμε
2 pl	σείετε	σείσετε	σείεστε, σειόσαστε	σειστείτε
3 pl	σείουν(ε)	σείσουν(ε)	σείονται	σειστούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	έσεια	έσεισα	σειόμουν(α)	σείστηκα
2 sg	έσειες	έσεισες	σειόσουν(α)	σείστηκες
3 sg	έσειε	έσεισε	σειόταν(ε)	σείστηκε
1 pl	σείαμε	σείσαμε	σειόμασταν, (‑όμαστε)	σειστήκαμε
2 pl	σείατε	σείσατε	σειόσασταν, (‑όσαστε)	σειστήκατε
3 pl	έσειαν, σείαν(ε)	έσεισαν, σείσαν(ε)	σείονταν, (σειόντουσαν)	σείστηκαν, σειστήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα σείω ➤	θα σείσω ➤	θα σείομαι ➤	θα σειστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα σείεις, …	θα σείσεις, …	θα σείεσαι, …	θα σειστείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … σείσει		έχω, έχεις, … σειστεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, … σείσει		είχα, είχες, … σειστεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … σείσει		θα έχω, θα έχεις, … σειστεί
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	σείε	σείσε	—	σείσου
2 pl	σείετε	σείστε	σείεστε	σειστείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	σείοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας σείσει ➤		—
Nonfinite form➤	σείσει		σειστεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms

• σεινάμενος (seinámenos)
  • (in phrase): σεινάμενος κουνάμενος (seinámenos kounámenos)

Related terms

• αποσείω (aposeío, “to shake off, to get rid of”)
• ασεισμικός (aseismikós, “no seismic activity”, adjective)
• άσειστα (áseista, “unshakeably”, adverb)
• άσειστος (áseistos, “unshakeable”, adjective)
• επισείω (episeío, “to brandish, to threaten”)

Further reading

• σείω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language