φεύγω

Ancient Greek

Alternative forms

• φυγγάνω (phungánō) — Aeolic

Etymology

From Proto-Hellenic *pʰéugō, from Proto-Indo-European *bʰewg- (“to flee”). Related to φυγή (phugḗ, verbal noun) and Latin fugiō.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰěu̯.ɡɔː/ → /ˈɸeβ.ɣo/ → /ˈfev.ɣo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰěu̯.ɡɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpʰew.ɡo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈɸeβ.ɣo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈfev.ɣo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈfev.ɣo/

Verb

φεύγω • (pheúgō)

1. (intransitive) to flee, run off, go a certain direction with haste (often with prepositions)
2. (transitive) to flee, escape, avoid, get away from (danger or trouble)
3. (transitive or intransitive) to leave the country, go into exile
   1. (intransitive) to be exiled, banished, driven out of the country [with ὑπό (hupó, + genitive) ‘by someone’]
   2. (intransitive, present and imperfect) to be in exile, live in banishment
4. (perfect) to have escaped, be safe from
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 1.11–12:

     ἔνθ’ ἄλλοι μὲν πάντες, ὅσοι φύγον αἰπὺν ὄλεθρον
     οἴκοι ἔσαν, πόλεμόν τε πεφευγότες ἠδὲ θάλασσαν·

     énth’ álloi mèn pántes, hósoi phúgon aipùn ólethron
     oíkoi ésan, pólemón te pepheugótes ēdè thálassan;

     At that time, all the others that had fled sheer destruction
     were at home, having escaped war and the sea.

5. (law, chiefly present and imperfect) to be accused of a crime; often with δίκην (díkēn) and genitive of the crime

Usage notes

The present and imperfect often have a conative reading: to try to get away, intend to leave.

Inflection

Future active only appears in Koine Greek, in the form ἐκφεύξω (ekpheúxō).

   Present: φεύγω, φεύγομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φεύγω	φεύγεις	φεύγει	φεύγετον	φεύγετον	φεύγομεν	φεύγετε	φεύγουσῐ(ν)
	subjunctive	φεύγω	φεύγῃς	φεύγῃ	φεύγητον	φεύγητον	φεύγωμεν	φεύγητε	φεύγωσῐ(ν)
	optative	φεύγοιμῐ	φεύγοις	φεύγοι	φεύγοιτον	φευγοίτην	φεύγοιμεν	φεύγοιτε	φεύγοιεν
	imperative		φεῦγε	φευγέτω	φεύγετον	φευγέτων		φεύγετε	φευγόντων
middle/ passive	indicative	φεύγομαι	φεύγῃ, φεύγει	φεύγεται	φεύγεσθον	φεύγεσθον	φευγόμεθᾰ	φεύγεσθε	φεύγονται
	subjunctive	φεύγωμαι	φεύγῃ	φεύγηται	φεύγησθον	φεύγησθον	φευγώμεθᾰ	φεύγησθε	φεύγωνται
	optative	φευγοίμην	φεύγοιο	φεύγοιτο	φεύγοισθον	φευγοίσθην	φευγοίμεθᾰ	φεύγοισθε	φεύγοιντο
	imperative		φεύγου	φευγέσθω	φεύγεσθον	φευγέσθων		φεύγεσθε	φευγέσθων
		active				middle/passive
infinitive		φεύγειν				φεύγεσθαι
participle	m	φεύγων				φευγόμενος
	f	φεύγουσᾰ				φευγομένη
	n	φεῦγον				φευγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔφευγον, ἐφευγόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔφευγον	ἔφευγες	ἔφευγε(ν)	ἐφεύγετον	ἐφευγέτην	ἐφεύγομεν	ἐφεύγετε	ἔφευγον
middle/ passive	indicative	ἐφευγόμην	ἐφεύγου	ἐφεύγετο	ἐφεύγεσθον	ἐφευγέσθην	ἐφευγόμεθᾰ	ἐφεύγεσθε	ἐφεύγοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: φεῦγον, φευγόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φεῦγον	φεῦγες	φεῦγε(ν)	φεύγετον	φευγέτην	φεύγομεν	φεύγετε	φεῦγον
middle/ passive	indicative	φευγόμην	φεύγου	φεύγετο	φεύγεσθον	φευγέσθην	φευγόμε(σ)θᾰ	φεύγεσθε	φεύγοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: φεύγεσκον, φευγεσκόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φεύγεσκον	φεύγεσκες	φεύγεσκε(ν)	φευγέσκετον	φευγεσκέτην	φευγέσκομεν	φευγέσκετε	φεύγεσκον
middle/ passive	indicative	φευγεσκόμην	φευγέσκου	φευγέσκετο	φευγέσκεσθον	φευγεσκέσθην	φευγεσκόμεθᾰ	φευγέσκεσθε	φευγέσκοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: φεύξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	φεύξομαι	φεύξῃ, φεύξει	φεύξεται	φεύξεσθον	φεύξεσθον	φευξόμεθᾰ	φεύξεσθε	φεύξονται
	optative	φευξοίμην	φεύξοιο	φεύξοιτο	φεύξοισθον	φευξοίσθην	φευξοίμεθᾰ	φεύξοισθε	φεύξοιντο
					middle
infinitive					φεύξεσθαι
participle	m				φευξόμενος
	f				φευξομένη
	n				φευξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: φεύξω (Koine)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φεύξω	φεύξεις	φεύξει	φεύξετον	φεύξετον	φεύξομεν	φεύξετε	φεύξουσῐ(ν)
	optative	φεύξοιμῐ	φεύξοις	φεύξοι	φεύξοιτον	φευξοίτην	φεύξοιμεν	φεύξοιτε	φεύξοιεν
		active
infinitive		φεύξειν
participle	m	φεύξων
	f	φεύξουσᾰ
	n	φεῦξον

   Aorist: ἔφῠγον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔφῠγον	ἔφῠγες	ἔφῠγε(ν)	ἐφῠ́γετον	ἐφῠγέτην	ἐφῠ́γομεν	ἐφῠ́γετε	ἔφῠγον
	subjunctive	φῠ́γω	φῠ́γῃς	φῠ́γῃ	φῠ́γητον	φῠ́γητον	φῠ́γωμεν	φῠ́γητε	φῠ́γωσῐ(ν)
	optative	φῠ́γοιμῐ	φῠ́γοις	φῠ́γοι	φῠ́γοιτον	φῠγοίτην	φῠ́γοιμεν	φῠ́γοιτε	φῠ́γοιεν
	imperative		φῠ́γε	φῠγέτω	φῠ́γετον	φῠγέτων		φῠ́γετε	φῠγόντων
		active
infinitive		φῠγεῖν
participle	m	φῠγών
	f	φῠγοῦσᾰ
	n	φῠγόν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: φῠ́γον (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φῠ́γον	φῠ́γες	φῠ́γε(ν)	φῠ́γετον	φῠγέτην	φῠ́γομεν	φῠ́γετε	φῠ́γον
	subjunctive	φῠ́γω, φῠ́γωμῐ	φῠ́γῃς, φῠ́γῃσθᾰ	φῠ́γῃ, φῠ́γῃσῐ	φῠ́γητον	φῠ́γητον	φῠ́γωμεν	φῠ́γητε	φῠ́γωσῐ(ν)
	optative	φῠ́γοιμῐ	φῠ́γοις/φῠ́γοισθᾰ	φῠ́γοι	φῠγεῖτον	φῠγείτην	φῠγεῖμεν	φῠγεῖτε	φῠγεῖεν
	imperative		φῠ́γε	φῠγέτω	φῠ́γετον	φῠγέτων		φῠ́γετε	φῠγόντων
		active
infinitive		φῠγέειν/φῠγεῖν/φῠγέμεν(αι)
participle	m	φῠγών
	f	φῠγοῦσᾰ
	n	φῠγόν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: φῠ́γεσκον (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φῠ́γεσκον	φῠ́γεσκες	φῠ́γεσκε(ν)	φῠγέσκετον	φῠγεσκέτην	φῠγέσκομεν	φῠγέσκετε	φῠ́γεσκον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πέφευγᾰ, πέφῠγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέφευγᾰ	πέφευγᾰς	πέφευγε(ν)	πεφεύγᾰτον	πεφεύγᾰτον	πεφεύγᾰμεν	πεφεύγᾰτε	πεφεύγᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεφεύγω	πεφεύγῃς	πεφεύγῃ	πεφεύγητον	πεφεύγητον	πεφεύγωμεν	πεφεύγητε	πεφεύγωσῐ(ν)
	optative	πεφεύγοιμῐ, πεφευγοίην	πεφεύγοις, πεφευγοίης	πεφεύγοι, πεφευγοίη	πεφεύγοιτον	πεφευγοίτην	πεφεύγοιμεν	πεφεύγοιτε	πεφεύγοιεν
	imperative		πέφευγε	πεφευγέτω	πεφεύγετον	πεφευγέτων		πεφεύγετε	πεφευγόντων
middle/ passive	indicative	πέφῠγμαι	πέφῠξαι	πέφῠκται	πέφῠχθον	πέφῠχθον	πεφῠ́γμεθᾰ	πέφῠχθε	πεφῠ́γᾰται
	subjunctive	πεφῠγμένος ὦ	πεφῠγμένος ᾖς	πεφῠγμένος ᾖ	πεφῠγμένω ἦτον	πεφῠγμένω ἦτον	πεφῠγμένοι ὦμεν	πεφῠγμένοι ἦτε	πεφῠγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεφῠγμένος εἴην	πεφῠγμένος εἴης	πεφῠγμένος εἴη	πεφῠγμένω εἴητον/εἶτον	πεφῠγμένω εἰήτην/εἴτην	πεφῠγμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεφῠγμένοι εἴητε/εἶτε	πεφῠγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πέφῠξο	πεφῠ́χθω	πέφῠχθον	πεφῠ́χθων		πέφῠχθε	πεφῠ́χθων
		active				middle/passive
infinitive		πεφευγέναι				πεφῠ́χθαι
participle	m	πεφευγώς, πεφυζώς				πεφῠγμένος
	f	πεφευγυῖᾰ, πεφυζυῖᾰ				πεφῠγμένη
	n	πεφευγός, πεφυζός				πεφῠγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Antonyms

• (antonym(s) of “to flee, be accused”): διώκω (diṓkō, “to pursue, accuse”)

Derived terms

• with prepositional prefixes
  • ἀναφεύγω (anapheúgō)
  • ἀποφεύγω (apopheúgō)
  • διαφεύγω (diapheúgō)
  • διεκφεύγω (diekpheúgō)
  • ἐκφεύγω (ekpheúgō)
  • καταφεύγω (katapheúgō)
  • περιφεύγω (peripheúgō)
  • προφεύγω (propheúgō)
  • προκαταφεύγω (prokatapheúgō)
  • προσφεύγω (prospheúgō)
  • συμφεύγω (sumpheúgō)
  • ὑπεκφεύγω (hupekpheúgō)
  • ὑπεκπροφεύγω (hupekpropheúgō)
  • ὑποφεύγω (hupopheúgō)
• suffixed
  • φευκτέος (pheuktéos)
  • φευκτός (pheuktós)
  • φύγαδε (phúgade)
  • φύγδην (phúgdēn)
  • φυγή (phugḗ)
    • ἀναφυγή (anaphugḗ)
    • ἀποφυγή (apophugḗ)
    • διαφυγή (diaphugḗ)
    • ἐκφυγή (ekphugḗ)
    • καταφυγή (kataphugḗ)
  • φυκτός (phuktós)
    • ἄφυκτος (áphuktos)

Related terms

• ἀειφυγίᾱ (aeiphugíā)
• φυγαδεύω (phugadeúō)
• φυγάς (phugás)
• φυγομαχέω (phugomakhéō)
• φύζᾰ (phúza)

 

Descendants

• Mariupol Greek: фегну (fjehnu)

References

“φεύγω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

• “φεύγω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “φεύγω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• φεύγω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• φεύγω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “φεύγω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G5343 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Etymology

From Ancient Greek φεύγω (pheúgō, “flee”) (the sense "leave" since mediaeval times. From Proto-Hellenic *pʰéugō, from Proto-Indo-European *bʰewg-. Has been displaced by δραπετεύω (drapetévo) in the Ancient Greek sense of "to flee".

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfe.vɣo/
• Hyphenation: φεύ‧γω

Verb

φεύγω • (févgo) (past έφυγα, passive —)

1. (intransitive) to leave, depart, go

   πότε φεύγει;

   póte févgei;

   when does it leave?

2. (transitive) to leave from, depart from [with από]

   Το πλοίο φεύγει από τον Πειραιά.

   To ploío févgei apó ton Peiraiá.

   The boat leaves from Piraeus.

Conjugation

φεύγω   (active forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	φεύγω	φύγω
2 sg	φεύγεις	φύγεις
3 sg	φεύγει	φύγει
1 pl	φεύγουμε, [‑ομε]	φύγουμε, [‑ομε]
2 pl	φεύγετε	φύγετε
3 pl	φεύγουν(ε)	φύγουν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	έφευγα	έφυγα
2 sg	έφευγες	έφυγες
3 sg	έφευγε	έφυγε
1 pl	φεύγαμε	φύγαμε
2 pl	φεύγατε	φύγατε
3 pl	έφευγαν, φεύγαν(ε)	έφυγαν, φύγαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα φεύγω ➤	θα φύγω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα φεύγεις, …	θα φύγεις, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … φύγει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … φύγει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … φύγει
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	φεύγε	φύγε, φεύγα
2 pl	φεύγετε	φύγετε, φευγάτε1
Other forms
Active present participle ➤	φεύγοντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας φύγει ➤
Passive perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	φύγει
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Colloquial.  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

• αναχωρώ (anachoró)

Antonyms

• έρχομαι (érchomai)
• φτάνω (ftáno)

Derived terms

• όπου φύγει φύγει (ópou fýgei fýgei)

Related terms

Compounds

• αποφεύγω (apofévgo, “avoid”)
• διαφεύγω (diafévgo, “escape, elude”)
• εκφεύγω (ekfévgo)
• καταφεύγω (katafévgo, “take refuge”)
• ξαναφεύγω (xanafévgo, “depart again”)
• ξεφεύγω (xefévgo)
• προσφεύγω (prosfévgo)
• υπεκφεύγω (ypekfévgo)
• φοροαποφεύγω (foroapofévgo)
• φοροδιαφεύγω (forodiafévgo)

Stems φευγ- φυγ- φευκ-

• αναπόφευκτος (anapófefktos, “unavoidable”)
• αφεύγατος (afévgatos, “unavoidable”) (literary)
• άφευκτος (áfefktos)
• καταφύγιο n (katafýgio, “shelter”) and see καταφεύγω (katafévgo)
• κεντρόφυγος (kentrófygos)
• κρησφύγετο n (krisfýgeto)
• πρόσφυγας m (prósfygas, “refugee”) and see προσφεύγω (prosfévgo)
• φεύγα n (févga, “a backgammon game”)
• φευγάλα f (fevgála)
• φευγαλέος (fevgaléos)
• φευγατίζω (fevgatízo)
• φευγάτος (fevgátos, “gone; ready to go; inattentive”)
• φευγιό n (fevgió)
• φοροφυγάς m (forofygás)
• φυγάδευση f (fygádefsi)
• φυγαδεύω (fygadévo)
• φυγάς m (fygás, “fugitive”)
• φυγή f (fygí, “escape, flight”) & compounds
• φυγο- (fygo-) compounds

See also

• αφήνω (afíno, “to leave, let go, abandon”)
• βγαίνω (vgaíno, “to go out, come out”)

Further reading

• φεύγω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language