مان

Arabic

Root
م ي ن (m y n)
1 term

Pronunciation

• Verb: IPA^(key): /maː.na/

Verb

مَانَ • (māna) I (non-past يَمِينُ (yamīnu), verbal noun مَيْن (mayn)) (intransitive, poetic)

1. to lie

   Synonym: كَذَبَ (kaḏaba)

   • (Can we date this quote?), al-Ḥarīrī, المَقَامَة الدِمْيَاطِيَّة [al-maqāma(t) ad-dimyāṭiyya, The Damiettan Episode]:

     فلمّا طَالَ أمَدُ ٱلانتِظارِ. ولاحَتِ ٱلشمسُ في ٱلأطْمارِ. قُلتُ لأصْحابي: قد تَناهَيْنا في ٱلمُهْلَةِ. وتمادَيْنا في ٱلرّحلَةِ. إلى أنْ أضَعْنا ٱلزّمانَ. وبانَ أنّ ٱلرجُلَ قد مان. فتأهّبوا للظّعَنِ. ولا تَلْووا على خضْراء ٱلدِّمَنِ. ونَهَضْتُ لأحدِجَ راحِلَتي. وأتحمّلَ لرِحلَتي.

     But the waiting dragged on, and the sun was peering through tattered gauze. "We have stretched our stay, and loafed about the journey, frittering away much time, and it turned out that the man had lied," I said, "So make ready to set out, and cleave not to greenery from dung." I then arose to load my saddle, to pack up for my journey.

Conjugation

    Conjugation of مَانَ (I, hollow, a ~ i, no passive, verbal noun مَيْن)

verbal noun الْمَصْدَر						مَيْن mayn
active participle اِسْم الْفَاعِل						مَائِن, مَيَّان māʔin, mayyān
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	مِنْتُ mintu	مِنْتَ minta	مَانَ māna		مِنْتُمَا mintumā	مَانَا mānā		مِنَّا minnā	مِنْتُمْ mintum	مَانُوا mānū
	f		مِنْتِ minti	مَانَتْ mānat			مَانَتَا mānatā			مِنْتُنَّ mintunna	مِنَّ minna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَمِينُ ʔamīnu	تَمِينُ tamīnu	يَمِينُ yamīnu		تَمِينَانِ tamīnāni	يَمِينَانِ yamīnāni		نَمِينُ namīnu	تَمِينُونَ tamīnūna	يَمِينُونَ yamīnūna
	f		تَمِينِينَ tamīnīna	تَمِينُ tamīnu			تَمِينَانِ tamīnāni			تَمِنَّ taminna	يَمِنَّ yaminna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَمِينَ ʔamīna	تَمِينَ tamīna	يَمِينَ yamīna		تَمِينَا tamīnā	يَمِينَا yamīnā		نَمِينَ namīna	تَمِينُوا tamīnū	يَمِينُوا yamīnū
	f		تَمِينِي tamīnī	تَمِينَ tamīna			تَمِينَا tamīnā			تَمِنَّ taminna	يَمِنَّ yaminna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَمِنْ ʔamin	تَمِنْ tamin	يَمِنْ yamin		تَمِينَا tamīnā	يَمِينَا yamīnā		نَمِنْ namin	تَمِينُوا tamīnū	يَمِينُوا yamīnū
	f		تَمِينِي tamīnī	تَمِنْ tamin			تَمِينَا tamīnā			تَمِنَّ taminna	يَمِنَّ yaminna
imperative الْأَمْر	m		مِنْ min			مِينَا mīnā				مِينُوا mīnū
	f		مِينِي mīnī							مِنَّ minna

Central Kurdish

Pronunciation

• IPA^(key): /maːn/

Verb

Northern Kurdish	man

مان (man) (present stem مێن- (mên-))

1. to stay, remain

Conjugation

Conjugation

infinitive	مان man	past stem	ما ma	present stem	مێن mên
person	singular			plural
	first	second	third	first	second	third
indicative	من	تۆ	ئەو	ئێمە	ئێوە	ئەوان
simple past	مام mam	مایت mayt	ما ma	ماین mayn	مان man
present	دەمێنِم demênim	دەمێنیت demênît	دەمێنێت demênêt	دەمێنین demênîn	دەمێنِن demênin
past imperfect (habitual, progressive)	دەمام demam	دەمایت demayt	دەما dema	دەماین demayn	دەمان deman
past progressive	خەریک بووم دەمام xerîk bûm demam	خەریک بووی دەمایت xerîk bûy demayt	خەریک بوو دەما xerîk bû dema	خەریک بووین دەماین xerîk bûyn demayn	خەریک بوون دەمان xerîk bûn deman
present progressive	خەریکِم دەمێنِم xerîkim demênim	خەریکی دەمێنیت xerîkî demênît	خەریکە دەمێنێت xerîke demênêt	خەریکین دەمێنین xerîkîn demênîn	خەریکِن دەمێنِن xerîkin demênin
past perfect	مابووم mabûm	مابوویت mabûyt	مابوو mabû	مابووین mabûyn	مابوون mabûn
present perfect	ماومە mawme	ماویتە mawîte	ماوە mawe	ماوینە mawîne	ماونە mawne
subjunctive	من	تۆ	ئەو	ئێمە	ئێوە	ئەوان
past	مابِم mabim	مابیت mabît	مابێت mabêt	مابین mabîn	مابِن mabin
present	بِمێنِم bimênim	بِمێنیت bimênît	بِمێنێت bimênêt	بِمێنین bimênîn	بِمێنِن bimênin
imperative	—	تۆ	—	ئێمە	ئێوە	—
		بِمێنە bimêne		بِمێنین bimênîn	بِمێنِن bimênin

Punjabi

Etymology

Inherited from Prakrit 𑀫𑀸𑀡 (māṇa), from Sanskrit मान (mā́na), from मन् (man, “think, believe”).

Pronunciation

• (Standard Punjabi) IPA^(key): /mäːɳᵊ/

Noun

ماݨ • (māṇ) m (Gurmukhi spelling ਮਾਣ)

1. pride, ego
2. arrogance
3. proudness, pride
4. pickiness, refusal – Synonym of نَخْرَہ (naxrah)
5. family; tribe

Declension

Declension of مان
dir. sg.	ماݨ (māṇ)
dir. pl.	ماݨ (māṇ)
	singular	plural
direct	ماݨ (māṇ)	ماݨ (māṇ)
oblique	ماݨ (māṇ)	ماݨاں (māṇāṉ)
vocative	ماݨا (māṇā)	ماݨو (māṇo)
ablative	ماݨوں (māṇoṉ)	ماݨاں (māṇāṉ)
locative	ماݨے (māṇe)	ماݨِیں (māṇīṉ)
instrumental	ماݨوں (māṇoṉ)	–

Further reading

• Iqbal, Salah ud-Din (2002) “مان”, in vaḍḍī panjābī lughat‎ (in Punjabi), Lahore: ʻAzīz Pablisharz
• “ਮਾਣ”, in Punjabi-English Dictionary, Patiala: Punjabi University, 2024
• Turner, Ralph Lilley (1969–1985) “mā́na”, in A Comparative Dictionary of the Indo-Aryan Languages, London: Oxford University Press, page 577

Sindhi

Pronoun

مان • (mān)

1. I

Postposition

مان • (mān)

1. from, out of

Urdu

Etymology 1

From Sanskrit मान (māna).

Noun

مان • (mān) m (Hindi spelling मान)

1. conceit
2. arrogance
3. honor
4. respect
5. pride
6. regard
7. dignity
8. reputation

Etymology 2

From Sanskrit.

Adjective

مان • (mān) (Hindi spelling मान)

1. like
2. similar

Noun

مان • (mān) m (Hindi spelling मान)

1. measure
2. dimension
3. quantity
4. amount
5. magnitude
6. rule
7. warrant
8. authority
9. exactness
10. likeness