یان

See also: ـیان and يان

Chagatai

Etymology

From Proto-Turkic *yān (“side”).

Noun

یان (yan)

1. side

Descendants

• Uyghur: يان (yan)

References

• Courteille, Abel Pavet de (1870) “یان”, in Dictionnaire turk-oriental [Eastern Turkic Dictionary]‎^[1] (in French), Paris: Imprimerie Impériale, page 536

Khalaj

Noun

یان (yâan) (definite accusative یانؽ, plural یانلار)

1. Arabic spelling of yâan (“side”)

Declension

Declension of یان

	singular	plural
nominative	یان	یانلار
genitive	یانؽݧ	یانلارؽݧ
dative	یانقا	یانلارقا
definite accusative	یانؽ	یانلارؽ
locative	یانچا	یانلارچا
ablative	یاندا	یانلاردا
instrumental	یانلا	یانلارلا
equative	یانوارا	یانلاروارا

Kipchak

Etymology

From Proto-Turkic *yān (“side”).

Noun

یان (yan)

1. side

References

• Houtsma, Martin Theodor (1894) Ein türkisch-arabisches Glossar, nach der Leidener Handschrift herausgegeben und erläutert‎^[2], Leiden: E. J. Brill, page 103
• Houtsma, Martin Theodor (1894) Ein türkisch-arabisches Glossar, nach der Leidener Handschrift herausgegeben und erläutert‎^[3], Leiden: E. J. Brill, page 21 (٢١) line 2

Ottoman Turkish

Alternative forms

• یاڭ (yañ)

Etymology

From Proto-Turkic *yān (“side”).

Noun

یان • (yan)

1. side

Descendants

• Turkish: yan
• → Armenian: յան (yan)
• → Macedonian: јан (jan)

Persian

Noun

یان • (yân)

1. (poetic) delusion

   Synonym: هذیان (hazyân)