पूय

Hindi

पूय • (pūy) m

Declension of पूय (masc cons-stem)

From Proto-Indo-Iranian *púHyas, ultimately from *puH- (“putrid, foul; pus”). Cognate with Ancient Greek πῦον (pûon, “discharge from a sore”), Latin pūs (“pus”), Old English fūl (whence English foul). The Sanskrit root is पूय् (pūy), reflecting the interpretation of the semivowel in पूयति (pūyati) as part of the root and not the conjugation.

पूय • (pū́ya) stem, m or n

Masculine a-stem declension of पूय (pū́ya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	पूयः pū́yaḥ	पूयौ / पूया¹ pū́yau / pū́yā¹	पूयाः / पूयासः¹ pū́yāḥ / pū́yāsaḥ¹
Vocative	पूय pū́ya	पूयौ / पूया¹ pū́yau / pū́yā¹	पूयाः / पूयासः¹ pū́yāḥ / pū́yāsaḥ¹
Accusative	पूयम् pū́yam	पूयौ / पूया¹ pū́yau / pū́yā¹	पूयान् pū́yān
Instrumental	पूयेन pū́yena	पूयाभ्याम् pū́yābhyām	पूयैः / पूयेभिः¹ pū́yaiḥ / pū́yebhiḥ¹
Dative	पूयाय pū́yāya	पूयाभ्याम् pū́yābhyām	पूयेभ्यः pū́yebhyaḥ
Ablative	पूयात् pū́yāt	पूयाभ्याम् pū́yābhyām	पूयेभ्यः pū́yebhyaḥ
Genitive	पूयस्य pū́yasya	पूययोः pū́yayoḥ	पूयानाम् pū́yānām
Locative	पूये pū́ye	पूययोः pū́yayoḥ	पूयेषु pū́yeṣu
Notes	¹Vedic

Neuter a-stem declension of पूय (pū́ya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	पूयम् pū́yam	पूये pū́ye	पूयानि / पूया¹ pū́yāni / pū́yā¹
Vocative	पूय pū́ya	पूये pū́ye	पूयानि / पूया¹ pū́yāni / pū́yā¹
Accusative	पूयम् pū́yam	पूये pū́ye	पूयानि / पूया¹ pū́yāni / pū́yā¹
Instrumental	पूयेन pū́yena	पूयाभ्याम् pū́yābhyām	पूयैः / पूयेभिः¹ pū́yaiḥ / pū́yebhiḥ¹
Dative	पूयाय pū́yāya	पूयाभ्याम् pū́yābhyām	पूयेभ्यः pū́yebhyaḥ
Ablative	पूयात् pū́yāt	पूयाभ्याम् pū́yābhyām	पूयेभ्यः pū́yebhyaḥ
Genitive	पूयस्य pū́yasya	पूययोः pū́yayoḥ	पूयानाम् pū́yānām
Locative	पूये pū́ye	पूययोः pū́yayoḥ	पूयेषु pū́yeṣu
Notes	¹Vedic

Magadhi Prakrit:
- Assamese: পূঁজ (pũz)
- Bengali: পূঁজ (pũj)
- Odia: ପୂଯ (puja)
Pali: pubba
Maharastri Prakrit: 𑀧𑀽𑀅 (pūa)
- Konkani: पू (pū)
→ Telugu: పూయము (pūyamu)
→ Hindi: पूय (pūy)