Elâzığ

See also: Elazığ

English

Etymology

Borrowed from Turkish Elâzığ.

Proper noun

Elâzığ

1. A city, district, and province of Turkey.

Turkish

Elâzığ ili

Elazığ'ın ilçeleri

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish العزیز (elʼazîz).

Pronunciation

• IPA^(key): /eˈlɑ.zɯː/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: E‧la‧zığ

Proper noun

Elâzığ

1. Elazığ (a city and district of Elâzığ, Turkey), in eastern Anatolia.
2. A province of Turkey

Declension

    declension of Elâzığ

	singular	plural
nominative	Elâzığ	Elâzığlar
accusative	Elâzığ'ı	Elâzığları
dative	Elâzığ'a	Elâzığlara
locative	Elâzığ'da	Elâzığlarda
ablative	Elâzığ'dan	Elâzığlardan
genitive	Elâzığ'ın	Elâzığların

    possessive of Elâzığ

	singular	plural
benim (my)	Elâzığ'ım	Elâzığlarım / Elâzığ'larım
senin (your)	Elâzığ'ın	Elâzığların / Elâzığ'ların
onun (his/her/its)	Elâzığ'ı	Elâzığları / Elâzığ'ları
bizim (our)	Elâzığ'ımız	Elâzığlarımız / Elâzığ'larımız
sizin (your)	Elâzığ'ınız	Elâzığlarınız / Elâzığ'larınız
onların (their)	Elâzığ'ı / Elâzığları / Elâzığ'ları	Elâzığları / Elâzığ'ları

Derived terms

• Elâzığlı

See also

• (provinces of Turkey) Adana, Adıyaman, Afyonkarahisar, Ağrı, Aksaray, Amasya, Ankara, Antalya, Ardahan, Artvin, Aydın, Balıkesir, Bartın, Batman, Bayburt, Bilecik, Bingöl, Bitlis, Bolu, Burdur, Bursa, Çanakkale, Çankırı, Çorum, Denizli, Diyarbakır, Düzce, Edirne, Elâzığ, Erzincan, Erzurum, Eskişehir, Gaziantep, Giresun, Gümüşhane, Hakkâri, Hatay, Iğdır, Isparta, İstanbul, İzmir, Kahramanmaraş, Karabük, Karaman, Kars, Kastamonu, Kayseri, Kırıkkale, Kırklareli, Kırşehir, Kilis, Kocaeli, Konya, Kütahya, Malatya, Manisa, Mardin, Mersin, Muğla, Muş, Nevşehir, Niğde, Ordu, Osmaniye, Rize, Sakarya, Samsun, Siirt, Sinop, Sivas, Şanlıurfa, Şırnak, Tekirdağ, Tokat, Trabzon, Tunceli, Uşak, Van, Yalova, Yozgat, Zonguldak ^{(Category: tr:Provinces of Turkey)}