Mardin

English

Etymology

From Turkish Mardin.

Proper noun

Mardin

1. A city and province of Turkey.

Turkish

Mardin ili

Mardin'in ilçeleri

Etymology

From Ottoman Turkish ماردین (Mardin), from Arabic مَارْدِين (mārdīn), from Classical Syriac ܡܪܕܝܢ (mardīn, merdīn)

Pronunciation

• IPA^(key): [mɑɾ.din]

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: Mar‧din

Proper noun

Mardin

1. Mardin (a province of Turkey)
2. Mardin (a city in Mardin, Turkey)

Declension

    declension of Mardin

	singular	plural
nominative	Mardin	Mardinler
accusative	Mardin'i	Mardinleri
dative	Mardin'e	Mardinlere
locative	Mardin'de	Mardinlerde
ablative	Mardin'den	Mardinlerden
genitive	Mardin'in	Mardinlerin

    possessive of Mardin

	singular	plural
benim (my)	Mardin'im	Mardinlerim / Mardin'lerim
senin (your)	Mardin'in	Mardinlerin / Mardin'lerin
onun (his/her/its)	Mardin'i	Mardinleri / Mardin'leri
bizim (our)	Mardin'imiz	Mardinlerimiz / Mardin'lerimiz
sizin (your)	Mardin'iniz	Mardinleriniz / Mardin'leriniz
onların (their)	Mardin'i / Mardinleri / Mardin'leri	Mardinleri / Mardin'leri

Derived terms

• Mardinli

See also

• (provinces of Turkey) Adana, Adıyaman, Afyonkarahisar, Ağrı, Aksaray, Amasya, Ankara, Antalya, Ardahan, Artvin, Aydın, Balıkesir, Bartın, Batman, Bayburt, Bilecik, Bingöl, Bitlis, Bolu, Burdur, Bursa, Çanakkale, Çankırı, Çorum, Denizli, Diyarbakır, Düzce, Edirne, Elâzığ, Erzincan, Erzurum, Eskişehir, Gaziantep, Giresun, Gümüşhane, Hakkâri, Hatay, Iğdır, Isparta, İstanbul, İzmir, Kahramanmaraş, Karabük, Karaman, Kars, Kastamonu, Kayseri, Kırıkkale, Kırklareli, Kırşehir, Kilis, Kocaeli, Konya, Kütahya, Malatya, Manisa, Mardin, Mersin, Muğla, Muş, Nevşehir, Niğde, Ordu, Osmaniye, Rize, Sakarya, Samsun, Siirt, Sinop, Sivas, Şanlıurfa, Şırnak, Tekirdağ, Tokat, Trabzon, Tunceli, Uşak, Van, Yalova, Yozgat, Zonguldak ^{(Category: tr:Provinces of Turkey)}