aanraken

Dutch

Etymology

From aan +‎ raken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnraːkə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧ra‧ken

Verb

aanraken

1. to touch

Conjugation

Conjugation of aanraken (weak, separable)
infinitive	aanraken
past singular	raakte aan
past participle	aangeraakt
infinitive	aanraken
gerund	aanraken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	raak aan	raakte aan	aanraak	aanraakte
2nd person sing. (jij)	raakt aan, raak aan2	raakte aan	aanraakt	aanraakte
2nd person sing. (u)	raakt aan	raakte aan	aanraakt	aanraakte
2nd person sing. (gij)	raakt aan	raakte aan	aanraakt	aanraakte
3rd person singular	raakt aan	raakte aan	aanraakt	aanraakte
plural	raken aan	raakten aan	aanraken	aanraakten
subjunctive sing.1	rake aan	raakte aan	aanrake	aanraakte
subjunctive plur.1	raken aan	raakten aan	aanraken	aanraakten
imperative sing.	raak aan
imperative plur.1	raakt aan
participles	aanrakend	aangeraakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanraking
• aanraakscherm

Anagrams

• raken aan