adam

See also: Appendix:Variations of "adam"

Afar

Etymology 1

From Arabic آدَم (ʔādam).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈadam/ [ˈʔʌdʌm]
• Hyphenation: a‧dam

Noun

ádam m 

1. human

Declension

Declension of ádam
absolutive	ádam
predicative	ádama
subjective	ádam
genitive	ádam
Postpositioned forms l-case ádamal k-case ádamak t-case ádamat h-case ádamah

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronunciation

• IPA^(key): /aˈdam/ [ʔʌˈdʌm]
• Hyphenation: a‧dam

Verb

adám

1. imperative singular of adamé

References

• Mohamed Hassan Kamil (2015) L’afar: description grammaticale d’une langue couchitique (Djibouti, Erythrée et Ethiopie)‎^[2], Paris: Université Sorbonne Paris Cité (doctoral thesis), page 51

Azerbaijani

Etymology

From Arabic آدَم (ʔādam), from Hebrew אָדָם (âdâm); see the latter for more.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɑˈdɑm/

• Audio (Baku):

  (file)

• Hyphenation: a‧adam

Noun

adam (definite accusative adamı, plural adamlar)

1. human, person
   • 2012 May 31, AzərTAc‎^[3]:

     Mayın 31-də Bağdadda törədilmiş silsilə terror aktları nəticəsində ilkin məlumata görə, səkkiz adam həlak olmuş, 37 adam yaralanmışdır.

     According to the preliminary information, eight people died and 37 people were injured as a result of a series of terrorist attacks carried out on May 31st in Baghdad.

2. someone, somebody, an important person

   Adam olub, bizi daha saymır.

   [S/he] has become someone, doesn't respect us anymore.

Declension

Declension of adam
	singular	plural
nominative	adam	adamlar
definite accusative	adamı	adamları
dative	adama	adamlara
locative	adamda	adamlarda
ablative	adamdan	adamlardan
definite genitive	adamın	adamların

Possessive forms of adam
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	adamım	adamlarım
sənin (“your”)	adamın	adamların
onun (“his/her/its”)	adamı	adamları
bizim (“our”)	adamımız	adamlarımız
sizin (“your”)	adamınız	adamlarınız
onların (“their”)	adamı or adamları	adamları
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	adamımı	adamlarımı
sənin (“your”)	adamını	adamlarını
onun (“his/her/its”)	adamını	adamlarını
bizim (“our”)	adamımızı	adamlarımızı
sizin (“your”)	adamınızı	adamlarınızı
onların (“their”)	adamını or adamlarını	adamlarını
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	adamıma	adamlarıma
sənin (“your”)	adamına	adamlarına
onun (“his/her/its”)	adamına	adamlarına
bizim (“our”)	adamımıza	adamlarımıza
sizin (“your”)	adamınıza	adamlarınıza
onların (“their”)	adamına or adamlarına	adamlarına
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	adamımda	adamlarımda
sənin (“your”)	adamında	adamlarında
onun (“his/her/its”)	adamında	adamlarında
bizim (“our”)	adamımızda	adamlarımızda
sizin (“your”)	adamınızda	adamlarınızda
onların (“their”)	adamında or adamlarında	adamlarında
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	adamımdan	adamlarımdan
sənin (“your”)	adamından	adamlarından
onun (“his/her/its”)	adamından	adamlarından
bizim (“our”)	adamımızdan	adamlarımızdan
sizin (“your”)	adamınızdan	adamlarınızdan
onların (“their”)	adamından or adamlarından	adamlarından
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	adamımın	adamlarımın
sənin (“your”)	adamının	adamlarının
onun (“his/her/its”)	adamının	adamlarının
bizim (“our”)	adamımızın	adamlarımızın
sizin (“your”)	adamınızın	adamlarınızın
onların (“their”)	adamının or adamlarının	adamlarının

Synonyms

• insan
• nəfər (when counting people)

Derived terms

• adamöldürmə (“homicide”)

Pronoun

adam

1. (indefinite personal pronoun) Any person (applying to people in general).

   Adama neçə dəfə deyərlər ki, gecikmə?! ― How many times should one be told not to be late?!

   Adama daha heç nə lazım deyil. ― One doesn't need anything else.

Declension

Declension of adam
	singular	plural
nominative	adam	adamlar
definite accusative	adamı	adamları
dative	adama	adamlara
locative	adamda	adamlarda
ablative	adamdan	adamlardan
definite genitive	adamın	adamların

Possessive forms of adam
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	adamım	adamlarım
sənin (“your”)	adamın	adamların
onun (“his/her/its”)	adamı	adamları
bizim (“our”)	adamımız	adamlarımız
sizin (“your”)	adamınız	adamlarınız
onların (“their”)	adamı or adamları	adamları
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	adamımı	adamlarımı
sənin (“your”)	adamını	adamlarını
onun (“his/her/its”)	adamını	adamlarını
bizim (“our”)	adamımızı	adamlarımızı
sizin (“your”)	adamınızı	adamlarınızı
onların (“their”)	adamını or adamlarını	adamlarını
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	adamıma	adamlarıma
sənin (“your”)	adamına	adamlarına
onun (“his/her/its”)	adamına	adamlarına
bizim (“our”)	adamımıza	adamlarımıza
sizin (“your”)	adamınıza	adamlarınıza
onların (“their”)	adamına or adamlarına	adamlarına
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	adamımda	adamlarımda
sənin (“your”)	adamında	adamlarında
onun (“his/her/its”)	adamında	adamlarında
bizim (“our”)	adamımızda	adamlarımızda
sizin (“your”)	adamınızda	adamlarınızda
onların (“their”)	adamında or adamlarında	adamlarında
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	adamımdan	adamlarımdan
sənin (“your”)	adamından	adamlarından
onun (“his/her/its”)	adamından	adamlarından
bizim (“our”)	adamımızdan	adamlarımızdan
sizin (“your”)	adamınızdan	adamlarınızdan
onların (“their”)	adamından or adamlarından	adamlarından
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	adamımın	adamlarımın
sənin (“your”)	adamının	adamlarının
onun (“his/her/its”)	adamının	adamlarının
bizim (“our”)	adamımızın	adamlarımızın
sizin (“your”)	adamınızın	adamlarınızın
onların (“their”)	adamının or adamlarının	adamlarının

References

• Orucov, Əliheydər, editor (2006), “adam”, in Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti [Explanatory Dictionary of the Azerbaijani Language]‎^[4] (in Azerbaijani), Baku: Şərq-Qərb, page n43

Crimean Tatar

Etymology

From Arabic آدَم (ʔādam)

Noun

adam

1. human, person
2. husband

Declension

Declension of adam

	singular	plural
nominative	adam	adamlar
genitive	adamnıñ	adamlarnıñ
dative	adamğa	adamlarğa
accusative	adamnı	adamlarnı
locative	adamda	adamlarda
ablative	adamdan	adamlardan

Derived terms

• adamca
• adamcasına
• adamçıq
• adamlıq
• adamsız

 

References

• “adam”, in Luğatçıq (in Russian)

Gothic

Romanization

adam

1. Romanization of 𐌰𐌳𐌰𐌼

Kalasha

Noun

adam

1. body
2. A piece (of something)

Kavalan

Noun

adam

1. bird

Ladino

Etymology

Borrowed from Hebrew אָדָם m.

Noun

adam m (Latin spelling, Hebrew spelling אדם)

1. man

   Synonym: ombre

2. human; person

   Synonyms: persona, umano

Norwegian Bokmål

Noun

adam

1. Certain properties of a person, often derived from the biblical story

   Den gamle adam (“sinful human nature”, literally “the old adam”)

   Adams drakt or adamsdrakt (“to be naked”, literally “Adam's costume”)

2. Used in sayings and proverbs

   Hvor lenge var Adam i paradis? (“Happiness is often short-lived”, literally “How long was Adam in Paradise?”)

Norwegian Nynorsk

Etymology

From the name of Adam in the book of Genesis.

Noun

adam m (definite singular adamen, indefinite plural adamar, definite plural adamane)

1. (metonymically) man

   Coordinate term: eva

2. (figurative) original sin or human frailty

   Synonym: arvesynd

Derived terms

• adamsdrakt f
• adamsnatur f
• adamsslekt f
• adamsætt f
• den gamle adam
• den nye adam
• i adams drakt

References

• “adam” in The Nynorsk Dictionary.

Anagrams

• Adam, dama, mada

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish آدم, from Arabic آدَم (ʔādam), from Proto-Semitic *ʾadm-; cognates with Hebrew אָדָם (âdâm), Akkadian 𒁁𒈪 (adamu), Ugaritic 𐎀𐎄𐎎 (ảdm).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɑˈd̟ɑm/
• Hyphenation: a‧dam

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -dɑm

Noun

adam (definite accusative adamı, plural adamlar)

1. human
2. man (adult human male)

Declension

Inflection
Nominative	adam
Definite accusative	adamı
	Singular	Plural
Nominative	adam	adamlar
Definite accusative	adamı	adamları
Dative	adama	adamlara
Locative	adamda	adamlarda
Ablative	adamdan	adamlardan
Genitive	adamın	adamların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular adamım adamlarım 2nd singular adamın adamların 3rd singular adamı adamları 1st plural adamımız adamlarımız 2nd plural adamınız adamlarınız 3rd plural adamları adamları Definite accusative Singular Plural 1st singular adamımı adamlarımı 2nd singular adamını adamlarını 3rd singular adamını adamlarını 1st plural adamımızı adamlarımızı 2nd plural adamınızı adamlarınızı 3rd plural adamlarını adamlarını Dative Singular Plural 1st singular adamıma adamlarıma 2nd singular adamına adamlarına 3rd singular adamına adamlarına 1st plural adamımıza adamlarımıza 2nd plural adamınıza adamlarınıza 3rd plural adamlarına adamlarına Locative Singular Plural 1st singular adamımda adamlarımda 2nd singular adamında adamlarında 3rd singular adamında adamlarında 1st plural adamımızda adamlarımızda 2nd plural adamınızda adamlarınızda 3rd plural adamlarında adamlarında Ablative Singular Plural 1st singular adamımdan adamlarımdan 2nd singular adamından adamlarından 3rd singular adamından adamlarından 1st plural adamımızdan adamlarımızdan 2nd plural adamınızdan adamlarınızdan 3rd plural adamlarından adamlarından Genitive Singular Plural 1st singular adamımın adamlarımın 2nd singular adamının adamlarının 3rd singular adamının adamlarının 1st plural adamımızın adamlarımızın 2nd plural adamınızın adamlarınızın 3rd plural adamlarının adamlarının
Predicative forms Singular Plural 1st singular adamım adamlarım 2nd singular adamsın adamlarsın 3rd singular adam adamdır adamlar adamlardır 1st plural adamız adamlarız 2nd plural adamsınız adamlarsınız 3rd plural adamlar adamlardır

Synonyms

• (human): insan
• (man): erkek

Antonyms

• (antonym(s) of “Homo sapiens”): hayvan, uzaylı
• (antonym(s) of “man”): kadın

Derived terms

• adamca
• adamcağız
• adamcık
• adamcıl
• adamlık
• adamsız

 

Compound nouns

• adam sarrafı
• ahiret adamı
• bilim adamı
• dağ adamı
• dava adamı
• devlet adamı
• din adamı
• el adamı
• ev adamı
• fikir adamı
• film adamı
• gemi adamı
• görev adamı
• gösteri adamı
• günün adamı
• halk adamı
• hayat adamı
• iş adamı
• kanun adamı
• salon adamı
• sanat adamı
• uzay adamı
• zamane adamı

 

Compounds

• adam adama
• adam boyu
• adam kılığında
• adam öldürme
• adam yokluğunda
• adama benzemek
• adamakıllı
• adamkökü
• adamotu
• altın adam
• asılmışadam
• baba adam
• beyaz adam
• bulaşık adam
• istenmeyen adam
• kardan adam
• kiralık adam
• kötü adam
• kurbağa adam
• lüzumsuz adam
• Müslüman adam
• ömür adam
• parmak adam
• sokaktaki adam
• son adam
• tek adam
• teknik adam
• yarım adam

 

Idioms and proverbs

• adam adama gerek olur
• adam adama savunma
• adam adama yük değil, can gövdeye mülk değil
• adam adamdan korkmaz, utanır
• adam adamı bir kez aldatır
• adam almamak
• adam beğenmemek
• adam değilim
• adam etmek
• adam gibi
• adam içine çıkmak
• adam içine karışmak
• adam kullanmak
• adam olana bir söz yeter
• adam olana çok bile
• adam olmak
• adam sanmak
• adam sen de
• adam sırasına geçmek
• adam yerine koymak
• adama benzemek
• adama dönmek
• adamdan saymak
• adamın adı çıkacağına canı çıksın
• adamın iyisi işbaşında belli olur
• adamın kötüsü olmaz, meğer züğürt ola
• adamın yere bakanından, suyun yavaş akanından kork
• adamına göre

 

Related terms

• beniadem

Further reading

• “adam”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Nişanyan, Sevan (2002–) “adam”, in Nişanyan Sözlük