afklemmen

Dutch

Etymology

From af +‎ klemmen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfklɛmə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧klem‧men

Verb

afklemmen

1. (transitive) to catch, fasten

Conjugation

Conjugation of afklemmen (weak, separable)
infinitive	afklemmen
past singular	klemde af
past participle	afgeklemd
infinitive	afklemmen
gerund	afklemmen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	klem af	klemde af	afklem	afklemde
2nd person sing. (jij)	klemt af, klem af2	klemde af	afklemt	afklemde
2nd person sing. (u)	klemt af	klemde af	afklemt	afklemde
2nd person sing. (gij)	klemt af	klemde af	afklemt	afklemde
3rd person singular	klemt af	klemde af	afklemt	afklemde
plural	klemmen af	klemden af	afklemmen	afklemden
subjunctive sing.1	klemme af	klemde af	afklemme	afklemde
subjunctive plur.1	klemmen af	klemden af	afklemmen	afklemden
imperative sing.	klem af
imperative plur.1	klemt af
participles	afklemmend	afgeklemd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• klemmen af