afkraken

Dutch

Etymology

Compound of af +‎ kraken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfˌkraː.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧kra‧ken

Verb

afkraken

1. (transitive) to criticise in a petty and destructive manner
2. (dated, ergative) to crack off, to break off with a crack

Conjugation

Conjugation of afkraken (weak, separable)
infinitive	afkraken
past singular	kraakte af
past participle	afgekraakt
infinitive	afkraken
gerund	afkraken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kraak af	kraakte af	afkraak	afkraakte
2nd person sing. (jij)	kraakt af, kraak af2	kraakte af	afkraakt	afkraakte
2nd person sing. (u)	kraakt af	kraakte af	afkraakt	afkraakte
2nd person sing. (gij)	kraakt af	kraakte af	afkraakt	afkraakte
3rd person singular	kraakt af	kraakte af	afkraakt	afkraakte
plural	kraken af	kraakten af	afkraken	afkraakten
subjunctive sing.1	krake af	kraakte af	afkrake	afkraakte
subjunctive plur.1	kraken af	kraakten af	afkraken	afkraakten
imperative sing.	kraak af
imperative plur.1	kraakt af
participles	afkrakend	afgekraakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afkraker