afla

Icelandic

Etymology

From Old Norse afla.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈapla/

  Rhymes: -apla

Verb

afla (weak verb, third-person singular past indicative aflaði, supine aflað)

1. to earn, to gain [with genitive]
2. to procure, to get, to acquire [with genitive]
3. (intransitive) to fish

Usage notes

• The middle voice verb aflast can be either personal or impersonal.

Conjugation

afla — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að afla
supine (sagnbót)		aflað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		aflandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég afla	við öflum	present (nútíð)	ég afli	við öflum
	þú aflar	þið aflið		þú aflir	þið aflið
	hann, hún, það aflar	þeir, þær, þau afla		hann, hún, það afli	þeir, þær, þau afli
past (þátíð)	ég aflaði	við öfluðum	past (þátíð)	ég aflaði	við öfluðum
	þú aflaðir	þið öfluðuð		þú aflaðir	þið öfluðuð
	hann, hún, það aflaði	þeir, þær, þau öfluðu		hann, hún, það aflaði	þeir, þær, þau öfluðu
imperative (boðháttur)	afla (þú)	aflið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	aflaðu	afliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

aflast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að aflast
supine (sagnbót)		aflast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		aflandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég aflast	við öflumst	present (nútíð)	ég aflist	við öflumst
	þú aflast	þið aflist		þú aflist	þið aflist
	hann, hún, það aflast	þeir, þær, þau aflast		hann, hún, það aflist	þeir, þær, þau aflist
past (þátíð)	ég aflaðist	við öfluðumst	past (þátíð)	ég aflaðist	við öfluðumst
	þú aflaðist	þið öfluðust		þú aflaðist	þið öfluðust
	hann, hún, það aflaðist	þeir, þær, þau öfluðust		hann, hún, það aflaðist	þeir, þær, þau öfluðust
imperative (boðháttur)	aflast (þú)	aflist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	aflastu	aflisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

aflaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	aflaður	öfluð	aflað		aflaðir	aflaðar	öfluð
accusative (þolfall)	aflaðan	aflaða	aflað		aflaða	aflaðar	öfluð
dative (þágufall)	öfluðum	aflaðri	öfluðu		öfluðum	öfluðum	öfluðum
genitive (eignarfall)	aflaðs	aflaðrar	aflaðs		aflaðra	aflaðra	aflaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	aflaði	aflaða	aflaða		öfluðu	öfluðu	öfluðu
accusative (þolfall)	aflaða	öfluðu	aflaða		öfluðu	öfluðu	öfluðu
dative (þágufall)	aflaða	öfluðu	aflaða		öfluðu	öfluðu	öfluðu
genitive (eignarfall)	aflaða	öfluðu	aflaða		öfluðu	öfluðu	öfluðu

Anagrams

• fala
• lafa

Old Norse

Noun

afla

1. accusative/genitive plural of afl

Romanian

Etymology

Inherited from Latin afflāre (“blow, breathe”), from ad- + flō (“blow, breathe”). Cognate with Portuguese achar and Spanish hallar.

Pronunciation

• IPA^(key): /aˈfla/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -a
• Hyphenation: a‧fla

• Audio:

  (file)

Verb

a afla (third-person singular present află, past participle aflat) 1st conjugation

1. to find out, get wind of
2. to recognize
3. (reflexive) to be placed or situated

Conjugation

    conjugation of afla (first conjugation, no infix)

infinitive			a afla
gerund			aflând
past participle			aflat
number		singular			plural
person		1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
indicative		eu	tu	el/ea	noi	voi	ei/ele
	present	aflu	afli	află	aflăm	aflați	află
	imperfect	aflam	aflai	afla	aflam	aflați	aflau
	simple perfect	aflai	aflași	află	aflarăm	aflarăți	aflară
	pluperfect	aflasem	aflaseși	aflase	aflaserăm	aflaserăți	aflaseră
subjunctive		eu	tu	el/ea	noi	voi	ei/ele
	present	să aflu	să afli	să afle	să aflăm	să aflați	să afle
imperative		—	tu	—	—	voi	—
	affirmative		află			aflați
	negative		nu afla			nu aflați

Derived terms

• aflare

Further reading

• afla in DEX online—Dicționare ale limbii române (Dictionaries of the Romanian language)