afliegen

Dutch

Etymology

From af +‎ liegen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfˌli.ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧lie‧gen

Verb

afliegen

1. (transitive) to disavow, to deny association
2. (transitive) to lessen by means of lying
3. (intransitive) to lie excessively

Conjugation

Conjugation of afliegen (strong class 2a, separable)
infinitive	afliegen
past singular	loog af
past participle	afgelogen
infinitive	afliegen
gerund	afliegen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	lieg af	loog af	aflieg	afloog
2nd person sing. (jij)	liegt af, lieg af2	loog af	afliegt	afloog
2nd person sing. (u)	liegt af	loog af	afliegt	afloog
2nd person sing. (gij)	liegt af	loogt af	afliegt	afloogt
3rd person singular	liegt af	loog af	afliegt	afloog
plural	liegen af	logen af	afliegen	aflogen
subjunctive sing.1	liege af	loge af	afliege	afloge
subjunctive plur.1	liegen af	logen af	afliegen	aflogen
imperative sing.	lieg af
imperative plur.1	liegt af
participles	afliegend	afgelogen
1) Archaic. 2) In case of inversion.