ainmnitheoir

Irish

Etymology

ainmnigh (“nominate”, verb) +‎ -óir

Noun

ainmnitheoir m (genitive singular ainmnitheora, nominative plural ainmnitheoirí)

1. nominator

Declension

Declension of ainmnitheoir (third declension)

bare forms case singular plural nominative ainmnitheoir ainmnitheoirí vocative a ainmnitheoir a ainmnitheoirí genitive ainmnitheora ainmnitheoirí dative ainmnitheoir ainmnitheoirí forms with the definite article case singular plural nominative an t-ainmnitheoir na hainmnitheoirí genitive an ainmnitheora na n-ainmnitheoirí dative leis an ainmnitheoir don ainmnitheoir leis na hainmnitheoirí

Related terms

• ainmnitheach m (“nominee”)

Mutation

Mutated forms of ainmnitheoir

radical	eclipsis	with h-prothesis	with t-prothesis
ainmnitheoir	n-ainmnitheoir	hainmnitheoir	t-ainmnitheoir

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “ainmnitheoir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN