beijveren

Dutch

Etymology

From be- +‎ ijveren.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈɛi̯vərə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧ij‧ve‧ren

Verb

beijveren

1. (reflexive) to endeavor, to devote oneself to something or put great effort into something, to strive [with voor ‘for’]
2. (obsolete, transitive) to strive for

Conjugation

Conjugation of beijveren (weak, prefixed)
infinitive	beijveren
past singular	beijverde
past participle	beijverd
infinitive	beijveren
gerund	beijveren n
	present tense	past tense
1st person singular	beijver	beijverde
2nd person sing. (jij)	beijvert, beijver2	beijverde
2nd person sing. (u)	beijvert	beijverde
2nd person sing. (gij)	beijvert	beijverde
3rd person singular	beijvert	beijverde
plural	beijveren	beijverden
subjunctive sing.1	beijvere	beijverde
subjunctive plur.1	beijveren	beijverden
imperative sing.	beijver
imperative plur.1	beijvert
participles	beijverend	beijverd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• beijveraar
• beijvering

Related terms

• ijver (“diligence, industriousness”)