bekijven

Dutch

Etymology

From Middle Dutch bekīven. Equivalent to be- +‎ kijven.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈkɛi̯.və(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧kij‧ven
• Rhymes: -ɛi̯vən

Verb

bekijven

1. (transitive) to insult, to throw insults at

Conjugation

Conjugation of bekijven (strong class 1, prefixed)
infinitive	bekijven
past singular	bekeef
past participle	bekeven
infinitive	bekijven
gerund	bekijven n
	present tense	past tense
1st person singular	bekijf	bekeef
2nd person sing. (jij)	bekijft, bekijf2	bekeef
2nd person sing. (u)	bekijft	bekeef
2nd person sing. (gij)	bekijft	bekeeft
3rd person singular	bekijft	bekeef
plural	bekijven	bekeven
subjunctive sing.1	bekijve	bekeve
subjunctive plur.1	bekijven	bekeven
imperative sing.	bekijf
imperative plur.1	bekijft
participles	bekijvend	bekeven
1) Archaic. 2) In case of inversion.