bestelen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch bestelen. Equivalent to be- +‎ stelen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈsteːlə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧ste‧len
• Rhymes: -eːlən

Verb

bestelen

1. (transitive) to rob

Conjugation

Conjugation of bestelen (strong class 4, prefixed)
infinitive	bestelen
past singular	bestal
past participle	bestolen
infinitive	bestelen
gerund	bestelen n
	present tense	past tense
1st person singular	besteel	bestal
2nd person sing. (jij)	besteelt, besteel2	bestal
2nd person sing. (u)	besteelt	bestal
2nd person sing. (gij)	besteelt	bestaalt
3rd person singular	besteelt	bestal
plural	bestelen	bestalen
subjunctive sing.1	bestele	bestale
subjunctive plur.1	bestelen	bestalen
imperative sing.	besteel
imperative plur.1	besteelt
participles	bestelend	bestolen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• beroven

Derived terms

• besteling