bevestigen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch bevestigen, replacing older bevesten. By surface analysis, be- +‎ vestigen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈvɛstəɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧ves‧ti‧gen

Verb

bevestigen

1. (transitive) to fasten, attach

   Er is daarnaast de mogelijkheid om het apparaat aan de muur te bevestigen. ― It is also possible to attach the device to the wall.

2. (transitive) to confirm

   Synonym: verifiëren

   Ik kan dat gerucht niet bevestigen. ― I cannot confirm that rumor.

Conjugation

Conjugation of bevestigen (weak, prefixed)
infinitive	bevestigen
past singular	bevestigde
past participle	bevestigd
infinitive	bevestigen
gerund	bevestigen n
	present tense	past tense
1st person singular	bevestig	bevestigde
2nd person sing. (jij)	bevestigt, bevestig2	bevestigde
2nd person sing. (u)	bevestigt	bevestigde
2nd person sing. (gij)	bevestigt	bevestigde
3rd person singular	bevestigt	bevestigde
plural	bevestigen	bevestigden
subjunctive sing.1	bevestige	bevestigde
subjunctive plur.1	bevestigen	bevestigden
imperative sing.	bevestig
imperative plur.1	bevestigt
participles	bevestigend	bevestigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bevestiging

 

Descendants

• Afrikaans: bevestig
• Negerhollands: bevestig