bijblijven

Dutch

Etymology

From bij +‎ blijven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɛi̯ˌblɛi̯.və(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bij‧blij‧ven

Verb

bijblijven

1. (intransitive) to keep up, to not fall behind
2. (transitive) to stick with, to persist (in memory)

Conjugation

Conjugation of bijblijven (strong class 1, separable)
infinitive	bijblijven
past singular	bleef bij
past participle	bijgebleven
infinitive	bijblijven
gerund	bijblijven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	blijf bij	bleef bij	bijblijf	bijbleef
2nd person sing. (jij)	blijft bij, blijf bij2	bleef bij	bijblijft	bijbleef
2nd person sing. (u)	blijft bij	bleef bij	bijblijft	bijbleef
2nd person sing. (gij)	blijft bij	bleeft bij	bijblijft	bijbleeft
3rd person singular	blijft bij	bleef bij	bijblijft	bijbleef
plural	blijven bij	bleven bij	bijblijven	bijbleven
subjunctive sing.1	blijve bij	bleve bij	bijblijve	bijbleve
subjunctive plur.1	blijven bij	bleven bij	bijblijven	bijbleven
imperative sing.	blijf bij
imperative plur.1	blijft bij
participles	bijblijvend	bijgebleven
1) Archaic. 2) In case of inversion.