bijtanken

Dutch

Etymology

From bij +‎ tanken.

Pronunciation

• (Netherlands) IPA^(key): /ˈbɛi̯tɛŋkə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bij‧tan‧ken

Verb

bijtanken

1. (intransitive) to refuel
2. (intransitive) to invigorate, to refresh

Conjugation

Conjugation of bijtanken (weak, separable)
infinitive	bijtanken
past singular	tankte bij
past participle	bijgetankt
infinitive	bijtanken
gerund	bijtanken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	tank bij	tankte bij	bijtank	bijtankte
2nd person sing. (jij)	tankt bij, tank bij2	tankte bij	bijtankt	bijtankte
2nd person sing. (u)	tankt bij	tankte bij	bijtankt	bijtankte
2nd person sing. (gij)	tankt bij	tankte bij	bijtankt	bijtankte
3rd person singular	tankt bij	tankte bij	bijtankt	bijtankte
plural	tanken bij	tankten bij	bijtanken	bijtankten
subjunctive sing.1	tanke bij	tankte bij	bijtanke	bijtankte
subjunctive plur.1	tanken bij	tankten bij	bijtanken	bijtankten
imperative sing.	tank bij
imperative plur.1	tankt bij
participles	bijtankend	bijgetankt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• tanken bij